Η συντακτική ομάδα του, προσπαθώντας να ενισχύσει την κ.
Θεοπεφτάτου στον προεκλογικό της αγώνα, περιορίζει το διακύβευμα των εκλογών σε δύο πρόσωπα: Αφροδίτη
Θεοπεφτάτου ή Μπάκης Λυκούδης.
Διαβάζοντάς το βρέθηκα
πίσω, στην ημερολογιακά κοντινή, αλλά πολιτικά πολύ μακρινή περίοδο των δημοτικών εκλογών του 2014 (εξ ου
και ο χαρακτηρισμός «ρετρό»).
Σαν να μην πέρασε μια μέρα, οι συγγραφείς του άρθρου
επαναλαμβάνουν το ίδιο τεράστιο σφάλμα
που ανέδειξε την «Ισχυρή Κεφαλλλλονιά» στην Δημοτική Αρχή.
Ας θυμηθούμε: Καθ’ όλη
την προεκλογική περίοδο των δημοτικών εκλογών του 2014, οι συνδυασμοί του κ.
Καλαφάτη και του κ. Μιχαλάτου προέβαλαν το επιχείρημα «ή εγώ ή ο Παρίσης»,
θεωρώντας ο ένας τον άλλον, αλλά και τους υπόλοιπους συνδυασμούς, δόλιους
διασπαστές του «αντιπαρισικού μετώπου».
Με την τακτική αυτή «κατάφεραν» να διαφημίσουν την «Ισχυρή
Κεφαλλλλονιά» ως τον πιθανότερο νικητή των εκλογών, αλλά και κάτι πολύ
χειρότερο: Ανήκοντας στην ίδια πολιτική
τάση με τον κ. Παρίση, οι κκ. Καλαφάτης και Μιχαλάτος είχαν να παρουσιάσουν
μόνο διαφορές προσωπικής ικανότητος, προσωπικού ύφους και προσωπικού ήθους. Δεν έδωσαν στον Κεφαλονίτη δημότη την
ελπίδα για μια αλλαγή πολιτικής, κόντρα στον Καλλικράτη, κόντρα στην «μνημονιακή»
πολιτική στην τοπική αυτοδιοίκηση και, σαν να μην έφτανε αυτό, αντιπάλεψαν και όσους συνδυασμούς είχαν
τέτοια προτάγματα . Μοιραία, ο φοβισμένος από κρίση και σεισμούς
Κεφαλονίτης, έχοντας να επιλέξει μεταξύ προσώπων και όχι πολιτικών, στράφηκε σε
αυτόν που «είχε τα μέσα» στην κυβέρνηση, τον Αλέξανδρο Παρίση, αφήνοντας τους
δύο βασικούς αντιπάλους του να αναρωτιούνται ποιος τους έκλεψε τα «κουκιά
τους».
Το ίδιο σφάλμα γίνεται
και τώρα από το εν λόγω άρθρο: Ο Χαράλαμπος Λυκούδης,
ο Ισχυροκεφαλλλλονίτης υποψήφιος (μάλλον), φέρεται ως πιθανός νικητής των
ερχομένων εκλογών, χωρίς να υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ούτε για τη νίκη του
ούτε για την υποψηφιότητά του και, ως μόνη αντίπαλό του, το άρθρο παρουσιάζει
την κ. Θεοπεφτάτου του ΣΥΡΙΖΑ.
Την κ. Θεοπεφτάτου, που τίποτε άλλο δεν επέδειξε κατά την
βουλευτική της θητεία, παρά ευπρεπή χαρακτήρα, αφήνοντας τα πολιτικά πράγματα
να κυλούν ή μάλλον να κατρακυλούν, χωρίς την δική της συμμετοχή. Την κ. Θεοπεφτάτου του ΣΥΡΙΖΑ, που
αποδείχτηκε απόλυτα όμοιος με τα κόμματα της Ν.Δ. και του Πα.Σο.Κ, που
στηρίζουν τον κ. Λυκούδη.
Όμως, «το δις
εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» και μάλιστα, όταν μεταξύ δύο «εξαμαρτείν»
έχουν μεσολαβήσει πολλά, πάρα πολλά, από τα οποία οφείλουμε να αντλούμε
εμπειρία και γνώση.
Παρακαλώ, λοιπόν, όσους έγραψαν το άρθρο και όσους
αποδέχονται την άποψή του, να σκεφτούν τα εξής:
α) Όταν θέλεις πραγματικά να
αντιμετωπίσεις κάποιον στην πολιτική, τον αντιμετωπίζεις με αντίθεση πολιτικών
αρχών και με αντιπαράθεση πολιτικών επιχειρημάτων. Όχι με πρακτικές
μικροδιαφορές στην διαχείριση της εξουσίας με την ίδια (καταστρεπτική)
νοοτροπία.
β)
Όταν θέλεις πραγματικά να αντιμετωπίσεις κάποιον στην πολιτική, σε κοινό
μέτωπο, δεν βγάζεις από το παιχνίδι τους υπόλοιπους αντιπάλους του, αλλά
αντίθετα αναδεικνύεις τα κοινά σας σημεία.
γ) Τέλος «για να μην έχουμε τα ίδια δράματα» με
αυτά του Μαίου 2014, ξεκαθαρίστε επιτέλους στους ψηφοφόρους το εξής απλό: Αν
πάρει την έδρα η «Ισχυρή Κεφαλλλλονιά» με τον Χ. Λυκούδη ή οποιονδήποτε άλλο
υποψήφιο, δεν θα φταίει όποιος δεν
ψήφισε ή δεν υποστήριξε την κ. Θεοπεφτάτου. Αν πάρει την έδρα η
«Ισχυρή Κεφαλονιά» θα φταίει όποιος ψήφισε «Ισχυρή Κεφαλλλλονιά».
