ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ και Grexit

Είναι γνωστό ότι το σύστημα της «ελεύθερης αγοράς», όταν θέλει να ευτελίσει κάποια έννοια, ώστε να την μειώσει πολιτικά και κοινωνικά, της αλλάζει όνομα. Έτσι, ο ομοφυλόφιλος έγινε «gay», ο τσιγγάνος «ρομά», ο κυνηγημένος φυγάς «μετανάστης», το εθνικό ευρωπαϊκό κράτος «εταίρος», το Ληξούρι «Παλική» και …. το ελληνικό εθνικό νόμισμα “Grexit”.

Με αυτόν τον  δοτό όρο, «Grexit», μας πιπιλίζουν το μυαλό τα κανάλια από το πρωί ως το βράδυ, αποδίδοντάς τον πάντα ως «απειλή επιστροφής στην δραχμή». Αυτήν την ξενόφερτη μη λέξη προφέρουν συνεχώς ο «καθίστε καλά αλλιώς θα σας κόψω τα πόδια», Σόιμπλε, ο «έβγαλα έρπητα για τον λαό μου», Τσίπρας, η «γεννήθηκα με έρπητα», Φώφη, ο κυβερνητικός επαναστάτης Λαφαζάνης, ο «κορίτσια ο» Βαρουφάκης, ο Σταυραετός του Μπόμπολα, ο αντ’ αγνώστου αυτού Μεϊμαράκης και όλοι οι άλλοι ευρωλάγνοι.

Καμία σχέση όμως δεν έχει το Grexit τους με το εθνικό νόμισμα. Ο Σόιμπλε και ο Βαρουφάκης, αν καταλάβει κανείς τι λένε, μιλούν μάλλον για διπλό νόμισμα ή κάποιο IOU. Για μια μεσοβέζικη, καταστροφική «λύση», δηλαδή.  Οι Τσίπρας και οι υποστηρικτές του (Ποτάμι, ΠΑ.ΣΟ.Κ., Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ του «Ναι») προσπαθούν να περάσουν το Grexit, ως ντροπιαστική αποβολή της Ελλάδας από την σωτήρια Ε.Ε.. Κάτι σαν εκείνο το «πέρασε έξω ΤΩΡΑ!», που ακούγαμε από τις αγανακτισμένες φιλολόγους μας όταν δεν καθόμαστε καλά στην τάξη. Ο Λαφαζάνης απλώς προσπαθεί να μην πάθει κανένα «Συριζexit» και είναι δύσκολο να παρακολουθήσει κάποιος πώς χρησιμοποιεί τον όρο κατά τους εσωκομματικούς του ελιγμούς.

Αν, λοιπόν, θέλει κάποιος να ασχοληθεί με την συζήτηση για το εθνικό νόμισμα, κατά την γνώμη μου θα πρέπει να αποφεύγει και τον όρο “Grexit” και όσους τον χρησιμοποιούν.

Τα «κόμματα της δραχμής», με πιο συγκροτημένο, λόγω και έργω, το Ε.ΠΑ.Μ. (Δ. Καζάκης), έχουν αποκλειστεί, όπως ήταν αναμενόμενο, από τα Μ.Μ.Ε. και φυσικά έχουν χαρακτηριστεί «γραφικά». Όποιος όμως μπορεί να βγάλει τις παρωπίδες των καναλιών και να διαβάσει τις απόψεις τους στο διαδίκτυο, θα δει  ότι εθνικό νόμισμα επιγραμματικά σημαίνει:

-Διαγραφή του χρέους, μονομερώς και χωρίς καμία «διαπραγμάτευση».

- Εθνικοποίηση των Τραπεζών και, για πρώτη φορά στην Ιστορία μας, εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδος.

-Έκδοση Εθνικού Νομίσματος εντός περίπου οκταμήνου, και εντωμεταξύ πραγματοποίηση των εξωτερικών συναλλαγών με το «αποθηκευμένο» ευρώ των Τραπεζών και των εσωτερικών με «ηλεκτρονικό νόμισμα», δηλαδή με κάρτες και χωρίς αναλήψεις, με επαναφορά μισθών και συντάξεων στα επίπεδα του 2009.

-Έξοδος από την Ε.Ε.

-Ανεξάρτητος Δήμος Ληξουρίου (αυτό είναι δικό μου).

Έστω και με την επιγραμματική αυτή περιγραφή, από κάποιον που (ευτυχώς!) δεν είναι οικονομολόγος, μπορεί ο καλόπιστος αναγνώστης να καταλάβει ότι ουδεμία σχέση έχει η ιδέα του εθνικού νομίσματος με τον τρόμο ή τη θυμηδία που σκόπιμα της έχουν φορτώσει οι θιασώτες του “ανύπαρκτου” όρου “Grexit” και της επίσης ανύπαρκτης Ευρώπης της ευημερίας των λαών.

Το εθνικό νόμισμα είναι το μεγαλύτερο βήμα για την ανασύσταση – ανάσταση της ελληνικής κοινωνίας, της κάθε κοινωνίας. Γι αυτό το ευτελίζει η «ελεύθερη αγορά» που σκοπό της έχει την εξαφάνιση κάθε ανθρώπινης Κοινωνίας, με πρώτη την Πατρίδα.  

Γιατί πρέπει να «πέσει» ο Τσίπρας

Αν έπρεπε να χρησιμοποιήσω μόνο μία φράση, θα έγραφα: «Ο Τσίπρας πρέπει να πέσει από την εξουσία, γιατί το «σύστημα» θέλει την παραμονή του στην εξουσία».

Έχουμε ξαναζήσει πολλές φορές την ίδια ιστορία: Κάθε φορά που οι πραγματικοί εξουσιαστές μας θέλουν να επιβάλλουν μέτρα και πολιτική καταστροφικά για την Χώρα και τους πολίτες της, βρίσκουν κάποιον υπαλληλίσκο τους, τον χαρακτηρίζουν «ηγέτη» φορτωμένο με αρετές, που "θα μας βάλει σε τάξη" και εμείς σπεύδουμε να τον ακολουθήσουμε. Αυτό έγινε με τον Σημίτη, τον Κωστάκη και τον Γιωργάκη, αυτό επιχειρήθηκε να γίνει και με τους Σαμαροβενιζέλους, αλλά, ευτυχώς, δεν «έπιασε», αυτό επιχειρείται και τώρα, με τον Τσίπρα!

Εν μία νυκτί, όπως συνηθίζουν, Ν.Δ., ΠΑ.ΣΟ.Κ., Ποτάμι και οι παραφυάδες αυτών, άλλαξαν άρδην  την στάση τους απέναντι στον Πρωθυπουργό. Από «πρόεδρο δεκαπενταμελούς», πλέον τον αντιλαμβάνονται ως συνετό και γενναίο κυβερνήτη. Τα κανάλια, σε μια επίδειξη δύναμης και τεχνικής, μέσα σε λιγότερο από μία ώρα «έδωσαν το σύνθημα» κυρίως προς τους εξουσιολάγνους Συριζαίους: «Ο Τσίπρας θα εφαρμόσει την συμφωνία προς όφελος του λαού»!

Η κατάσταση «φωνάζει»: Το σύστημα έχει αντιληφθεί ότι με άλλον πρωθυπουργό δεν μπορούν να επιβληθούν όσα αηδιαστικά επιτάσσει η συμφωνία – όλεθρος. Θα στηρίξει τον Αλέξη όσο χρειαστεί για να αποδεχτούμε την καταστροφή μας «με ενότητα, δουλειά και ελπίδα» και μετά θα επαναφέρει στην εξουσία  ό,τι πιο νεοφιλελέ και ποταμίσιο υπάρχει. Ο Τσίπρας θα αποτελεί μια χρυσή εφεδρεία «καλών προθέσεων», όπως τώρα ο Κωστάκης Καραμανλής.

Οι πολίτες και κυρίως η βάση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ας αντιληφθούν ότι επιδιώκοντας την παραμονή στην Πρωθυπουργία του Αλέξη,  που έβγαλε έρπητα για χάρη μας, κινδυνεύουν να συναινέσουν στην χειρότερη προδοσία από την πλευρά του: Στην προδοσία όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ μόνο και μόνο για να φύγει η προηγούμενη συγκυβέρνηση και να αρχίσουν οι πολίτες να επιδιώκουν κάτι καλύτερο για την Ελλάδα και τους ίδιους.

Κάθε λεπτό που παραμένει ο Τσίπρας πρωθυπουργός συντελεί στην ολική επαναφορά του συστήματος που μας έφερε εδώ που βρισκόμαστε και στην αποδοχή του από τους πολίτες.

ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΡΑ, λοιπόν. Εκλογές για να έχει ο Έλληνας άλλη μια ευκαιρία να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο από τους ευρώδουλους, στους οποίους ο Τσίπρας πλέον συγκαταλέγεται. Και, όσοι πετάξουν στα σκουπίδια και την ευκαιρία αυτή, ας έχουν την ευθύνη.

Δεξιούληδες, όχι Δεξιοί

Στις κρίσιμες στιγμές που διέρχεται η Ελλάδα, είναι τουλάχιστον αφελές και ιδεοληπτικό να δηλώνει κάποιος Αριστερός ή Δεξιός. Αν, ωστόσο, επιμένει να το πράξει, καλό θα είναι να έχει την τόλμη να ανταποκρίνεται σε μια ελάχιστη ιδεολογική καθαρότητα.

Κάποιοι, προκειμένου να στηρίξουν το «Ναι», θυμήθηκαν ότι είναι «Δεξιοί» και ότι η Δεξιά απαιτεί Πατριωτική ρητορική. Θυμήθηκαν όρους όπως «Έθνος», «Πατρίδα», «Σημαία» κλπ, που τόσα χρόνια τους αγνοούσαν, αφήνοντάς τους να ευτελίζονται στο στόμα της «ακροδεξιάς».

Με την συμπεριφορά τους αυτή δείχνουν τόση υποκρισία, όση και ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν χρησιμοποιούσε τον όρο «Αριστερά», για το Πα.Σο.Κ.. Γκρεμίζουν και γελοιοποιούν έτσι και τα τελευταία ιδεολογικά υπολείμματα της Παράταξής τους και αποκαλύπτουν ότι στην  πραγματικότητα, το μόνο που ενδιαφέρει  τη Ν.Δ. είναι η άνοδος στην εξουσία.

Τους θυμίζω, όμως, δύο ηρωικές μορφές της ελληνικής Δεξιάς: Τον Ίωνα Δραγούμη και τον Δημήτριο Γούναρη! Δύο πραγματικούς πατριώτες, που προτίμησαν τον θάνατο, από την υποταγή της Πατρίδας στους προγόνους της Ε.Ε., τους Αγγλογάλλους!

Σκέφτονται άραγε όλοι αυτοί οι δεξιώνυμοι, πώς θα τους «βλέπουν» αυτοί οι δύο άνθρωποι, από τον χρυσό θρόνο της Ιστορίας που βρίσκονται; Αναρωτιούνται μήπως τρίζουν τα κόκαλά τους όταν τους βλέπουν να οδηγούν την Ελληνική Σημαία σε υπόκλιση μπροστά στο σκοτεινό πανί μιας εταιρικής ένωσης;

Για να ησυχάσουν τουλάχιστον οι ψυχές κάποιων πραγματικών, αγνών δεξιών, συνιστώ στους δεξιώνυμους να ονομάζονται «δεξιούληδες» όχι «Δεξιοί».

Αχαιίδες ουκ ετ’ Αχαιοί…..