Τρίτη 25 Απριλίου 2023

Η ΔΙΑΡΡΟΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ (και η Τοπική Αυτοδιοίκηση)

 

Την Μεγάλη Εβδομάδα αφελώς αναμέναμε, πριν το κλείσιμο της βουλής, ψήφιση νόμου που θα ρύθμιζε την απαράδεκτη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην εκτός σχεδίου δόμηση. Ο νόμος αυτός, που θα ανακούφιζε χιλιάδες μικροϊδιοκτήτες, που βλέπουν την αξία των ακινήτων τους να εκμηδενίζεται, δεν ήλθε ποτέ. Αντί αυτού, όμως, ο πρωθυπουργός μας προτίμησε να ανακουφιστεί ο ίδιος με μία από τις γνωστές του νομοδιάρροιες: Μεγάλη Πέμπτη κοντόβραδο, ο αθεόφοβος, κάπου μεταξύ της αναγνώσεως δευτέρου και τρίτου Ευαγγελίου, δημοσίευσε  στο ΦΕΚ "πολυνόμο", που μέσα σε άλλες  νεοφιλελεύθερες μωρολογίες (τουτέστιν αρλούμπες), "περιλαβαίνει" και τα ελάχιστα που άφησε όρθια στην Τοπική Αυτοδιοίκηση το πραξικόπημα Κούλη - Πατούλη  
Ορίζει ο ανωτέρω πολυνόμος - νομοδιάρροια ότι σε δημοτικές κοινότητες με πληθυσμό πάνω από 2001 κατοίκους ο συνδυασμός του επιτυχόντος δημάρχου, λαμβάνει τα 3/5 των εδρών του συμβουλίου, αποσυνδέοντας έτσι εντελώς τους "αιρετούς" των δημοτικών κοινοτήτων, από την βούληση των εκλογέων τους και επιστρέφοντας τα πράγματα στον παραλογισμό των εκλογών του 2014, όταν παρατηρήθηκε το φαινόμενο υποψήφιοι σύμβουλοι που πρώτευσαν με εκατοντάδες και χιλιάδες σταυρούς διαφορά να μένουν εκτός συμβουλίου επειδή δεν ανήκαν στην παράταξη του Δημάρχου. Θυμίζω δε ότι, από το 2021, αν δεν κάνω λάθος, έχει καταργηθεί η τόσο "ενοχλητική" χωριστή κάλπη για τις δημοτικές κοινότητες.
Θα σκεφτείτε βεβαίως  -και με το δίκιο σας- ότι αυτό δεν αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο, αλλά μια συνήθη, καθημερινή σχεδόν δραστηριότητα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την Κυβέρνησή του: κάποια μπάζα τους είχαν ξεμείνει από την κατεδάφιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και γενικότερα του Ελληνικού Δημοσίου και είπαν να τα μαζέψουν. Δεν είναι δα και θέμα άξιο λόγου!
Ο Κούλης όμως είναι άνθρωπος που ξεπερνά τον εαυτό του! Θέτει όλο και ψηλότερα  τον πήχη της θρασείας αποδιοργάνωσης του Κράτους, της απροκάλυπτης κατάλυσης του Πολιτεύματος, της ακραίας εξαχρείωσης της κοινωνίας μας και συνεχώς επιτυγχάνει. 
Έτσι, και με αυτόν το νόμο, φρόντισε να μην πλήξουμε: Όρισε ότι Πρόεδρος του συμβουλίου Δημοτικής Κοινότητας άνω των 300 κατοίκων εκλέγεται μεταξύ των δύο πρωτευσάντων σε ψήφους συμβούλων ενός από τους δύο πρώτους συνδυασμούς. Όμως προσοχή, γιατί τώρα αρχίζει το ωραίο: Η διάταξη αυτή ισχύει για την τρέχουσα δημοτική περίοδο, δηλαδή για τα συμβούλια δημοτικών κοινοτήτων που υπηρετούν τώρα, τα οποία καλούνται εντός δεκαπέντε ημερών (από την Μεγάλη Πέμπτη, είπαμε), να συνεδριάσουν να ξε - εκλέξουν αυτούς που είχαν εκλέξει το 2019 και να εκλέξουν άλλους Προέδρους που θα τελειώσουν την τετραετία της οποίας τα 7/8 είχαν διανύσει άλλοι Πρόεδροι!!!!
Δεν γνωρίζω την σκοπιμότητα που κρύβεται πίσω από τον νέο αυτόν νόμο - τραγέλαφο, γιατί δεν μπορώ να γνωρίζω πώς λειτουργούν οι νοσηροί εγκέφαλοι του Κυριάκου Μητσοτάκη και των επιτελών του -για την ακρίβεια δεν ξέρω αν ο Κυριάκος Μητσοτάκη και οι επιτελείς του διαθέτουν εγκεφάλους, έστω και νοσηρούς. Αυτό που ξέρω είναι ότι καμία κυβέρνηση στο παρελθόν δεν τόλμησε να αντικαταστήσει εκλεγμένα όργανα και μάλιστα τόσο κοντά σε Εθνικές  και Αυτοδιοικητικές εκλογές (σε απόσταση αναπνοής από τις πρώτες). Αυτό που είναι επίσης σίγουρο είναι ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση διοίκηση είναι ένας νευραλγικός τομέας, που αν εξακολουθήσει να είναι άθυρμα στα χέρια του κάθε Κούλη και των Προγραμμάτων της Ε.Ε. α.ε., θα οδηγηθούμε, με μαθηματική ακρίβεια, στον διαμελισμό της Χώρας, χωρίς να το πάρουμε είδηση (αφού δεν θα το πουν και οι ειδήσεις).
Η αναίδεια, η ωμότητα, η αυταρχικότητα του Κούλη έχουν φτάσει σε τέτοια επίπεδα ώστε να κάνει το Σύνταγμα και τους  νόμους χαρτί για τη νομοδιάρροιά  του,  η "συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση" καταθέτει τα όπλα της παρά τους (όχι και τόσο) καλλιγράμμους πόδας της Γερμανού, της Τσιμτσιλή και της Τσαπανίδου. Αν συνεχιστεί αυτός ο ζόφος όλα δείχνουν ότι βαδίζουμε σε εθνική τραγωδία, που θα καταλήξει σε προσωπική τραγωδία για καθέναν από εμάς. 
Πρώτο μας χρέος η ανυπακοή στην προπαγάνδα τους. Κύριο χρέος μας η ανατροπή τους!





Παρασκευή 7 Απριλίου 2023

Να 'τανε θεέ μου καλύτερα φάρσα Αχ να 'τανε πρωταπριλιά....

                                                                 "Ευτυχώς που δεν είναι ανύπαντρος 
                                                                                                 γιατί θα πήγαινε στην Αννίτα Πάνια."
                                                                                Ρήσις ογδοηκονταετούς Ληξουριώτου Κομμουνιστού

 Το μιντιακό παρακράτος ανακούρκουδα                                                                                                                                                                                       

Το μακροβούτι του Γενικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος σε έναν από τους πιο δυσώδεις υπονόμους του μιντιακού παρακράτους, αυτόν της Ναταλίας  Γερμανού του Φρένδυ, σήκωσε τσουνάμι υδάτων και λυμάτων που έπληξε όλο το πολιτικό φάσμα. 
Και γι' αυτό δεν ευθύνεται τόσο το μεγάλο σωματικό εκτόπισμα του Δημήτρη Κουτσούμπα, όσο το τεράστιο πολ ιτικό εκτόπισμα της πολιτικής θέσης την οποία κατέχει.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, το ΚΚΕ ήταν το μοναδικό κομμουνιστικό κόμμα στην Ευρώπη που κατόρθωσε να επιβιώσει από την μετακαπιταλιστική επέλαση του τέλους της δεκαετίας του '80 και, είτε το θέλουμε είτε όχι, αυτό ήταν επίτευγμα όχι μόνον των Ελλήνων Κομμουνιστών, αλλά ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας, που κατάφερε να αποβάλει τα εμφυλιοπολεμικά και μετεμφυλιοπολεμικά πάθη και συμπλέγματα, κατάφερε να αποβάλλει τη νοοτροπία του ΚΚΕ - τοδεξαμενής ψήφων, που κύριους εκφραστές και εκμεταλλευτές της είχε τους δύο πρώτους Παπανδρέου (πάππο και πατέρα του Γιωργάκη) και τελικά πέτυχε να έχει μια γνήσια αριστερή πρόταση, τουλάχιστον μέχρι πρότινος, πριν, δηλαδή, ο δικαιωματισμός εδραιωθεί ως "πρόταγμα" της Αριστεράς και εξώσει τα κοινωνικά αιτήματα από την "μοδέρνα" πολιτική.    
Γι' αυτό και η εμφάνιση του κ. Κουτσούμπα στην εκπομπή της Γερμανού δεν θα πρέπει να ληφθεί σαν μια έστω και έντονη πολιτική - αισθητική παρέκκλιση. Η μετατροπή του αρχηγού του ελληνικού κομμουνιστικού κόμματος σε έναν γεματούλη γυαλάκια κύριο, θιασώτη του life style -"όλως συμπτωματικώς" σε προεκλογική περίοδο- πρέπει να απασχολήσει την κοινή γνώμη σε όλη της την εξωφρενική διάσταση. Πρέπει να αντικρίσουμε κατάματα ότι, το πρωί της Πρωταπριλιάς του 2023, ο Κουτσούμπας οδήγησε σε υπόκλιση στη μιντιοκρατία το τελευταίο  κόμμα του Κοινοβουλίου που αντιστεκόταν, έστω και κατ' επίφασιν και ταυτόχρονα επίνευσε για υποταγή στην τηλεδικτατορία σε όλους τους πολίτες αριστερούς και μη, τηλεθεατές και μη.
Η γνώμη μου είναι ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας για ακόμα μια φορά καλείται σε αυτοκάθαρση. Φαιδρός, δειλός ή πουλημένος, ο Κουτσούμπας πρέπει να αποπεμφθεί και γρήγορα, τουλάχιστον από την αρχηγία, αν θέλουν οι Έλληνες Κομμουνιστές να κρατηθεί ατόφια η άποψη που χρόνια τώρα, με αγώνες και με θυσίες, κομίζουν στην ελληνική κοινωνία. 
Η μεγάλη ανατροπή κάποτε θα έλθει. Δεν ξέρω αν θα είναι αποτέλεσμα της "πάλης των τάξεων", δεν ξέρω καν αν θα ζει η δική μας η γενιά, αλλά θα έλθει. 
Και το ΚΚΕ έχει ιστορικό καθήκον να είναι εκεί!
Υ.Γ. Οι οπαδοί των "μεγάλων κομμάτων", οι αμεσοδημοκράτες και οι "αντιεκλογιστές", μην επιχαίρετε: Οι απόψεις και τα πρόσωπα που στηρίζετε είναι διακόσιες φορές ευτελέστερα του Κουτσούμπα!

Τρίτη 4 Απριλίου 2023

Το (αντι) παράδειγμα των Γάλλων για τις ερχόμενες εκλογές (21 Μαΐου 2023 από ανατολή μέχρι δύση ηλίου)

     Οι Γάλλοι αναμφισβήτητα έχουν παράδοση στις εξεγέρσεις. Έχουν όμως και μια κάποια "ειδικότητα" στις αποτυχημένες ή, ορθότερα, ματαιωμένες  εξεγέρσεις: δύο επαναστάσεις τους που γκρέμισαν θρόνους, το 1789 και το 1848 κατέληξαν σε ιμπεριαλιστικές αυτοκρατορίες, με καταστρεπτικές συνέπειες για την χώρα τους· ο  πολυδιαφημισμένος "Μάης του '68" είχε σαν αποτέλεσμα την ενίσχυση στις εκλογές που ακολούθησαν -μόλις τον επόμενο Ιούνιο- του συντηρητικού Προέδρου Ντε Γκωλ· αλλά και οι ταραχές στα τέλη του 2007 (ποιος τις θυμάται, άραγε;), δεν κατάφεραν να "αγγίξουν" τον Νικολά Σαρκοζί Α' τον Κοντοπούτ@νο, που εξελίχθηκε σε ένα πρωτοπαλίκαρο του νεοφιλελευθερισμού και σε έναν από τους πιο αντιλαϊκούς Ευρωπαίους "ηγέτες" της κρίσης των χρόνων που ακολούθησαν.
    Είναι βέβαιο ότι και οι τωρινές ταραχές στο Παρίσι, παρότι είχαν συγκεκριμένο και πολιτικό στόχο, ήταν καταδικασμένες να αποτύχουν και απέτυχαν: αγέρωχος ο  Μακρόν βροντοφώναξε ένα μεγαλοπρεπές  " je m’en fous" στους διαμαρτυρομένους πολίτες, με μια συνταγματική "ακροβασία" αύξησε το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης ακολουθώντας την βδελυρή νεοφιλελέ λογική "να μην περνάει ο εργαζόμενος πολύ καιρό στην σύνταξη", βγήκε αλώβητος από δύο προτάσεις μομφής και εξευτελιστικά πέταξε το κόκκαλο του "διαλόγου" στον γαλλικό λαό.
    Από αυτή την τελευταία αποτυχία των Γάλλων, όμως,  μπορεί να εξαχθεί ένα άκρως παραδειγματικό πολιτικό συμπέρασμα, αν αντιληφθούμε την αιτία της -που δεν υπάρχει λόγος να μην την αντιληφθούμε διότι βρίσκεται προ των οφθαλμών μας.
Για τους Γάλλους, λοιπόν, ήλθε μια κρίσιμη στιγμή που χρειάζονταν απαραίτητα γνήσια κοινοβουλευτική εκπροσώπηση (αποτύπωμα της κοινωνίας, των αναγκών και επιθυμιών της)  και δεν την είχαν, ήλθε η ώρα που ένας νόμος θα έκρινε το μέλλον τους και οι νομοθέτες του δεν τους εξέφραζαν: λίγο η ατολμία μπροστά στην ανατροπή του συστήματος, λίγο ο μπαμπούλας της Λεπέν και κυρίως η συστημική προπαγάνδα, τους οδήγησαν, στις "διπλές" εκλογές του 2022, σε λάθη που αποδείχθηκαν ανεπανόρθωτα, αφού, στις μεν Προεδρικές εκλογές επανεξέλεξαν τον Μακρόν, στις δε βουλευτικές εκλογές έφεραν πρώτο το κόμμα του, με σχετική, αλλά ευρεία πλειοψηφία και μοίρασαν αφειδώς έδρες στην κεντροδεξιά -κυρίως στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Αυτή η αντιπροσώπευση καταισχύνης για τον γαλλικό λαό, ήταν η αιτία που ο Μακρόν  ένοιωσε ασφαλής να του επιβάλει και του επέβαλε τα νεοφιλελέ "βίτσια" του, όσες διαδηλώσεις και αν έγιναν, όσο ορμητικές και αν ήταν. 
    Στις 21 Μαΐου 2023, από την ανατολή μέχρι την δύση του ηλίου, ψηφίζουμε για το μέλλον μας και για το μέλλον της πατρίδας μας  -το γράφω με κάθε λεπτομέρεια γιατί και αυτές τις εκλογές τις προορίζουν να διεξαχθούν όπως οι προηγούμενες, δηλαδή "κρυφίως". Ήδη η προπαγάνδα (πιο κραυγαλέα από κάθε άλλη φορά, αφού η απλή αναλογική τους "πονάει") έχει αρχίσει και δυστυχώς βρίσκει έδαφος: οι εκλογές παρουσιάζονται, όταν παρουσιάζονται, σαν μια οχληρή τυπική διαδικασία· αναδύεται πάλι ως "ηθική" η απέχθεια για την πολιτική και η γελοία λογική "όλοι ίδιοι είναι"· νέο ψευδοδίπολο έχει ήδη σχηματιστεί· οι υποβολιμαίοι παλικαρισμοί των αμεσοδημοκρατών και των "αντιεκλογιστών" αναδεικνύονται· υποβάλλονται και επιβάλλονται σχεδόν μεταφυσικοί φόβοι για το τι θα συμβεί αν "προδώσουμε τον αφέντη".
    Το πάθημα των Γάλλων ας μας γίνει μάθημα: πρώτο μας καθήκον σε αυτές τις εκλογές η ανυπακοή στην συστημική προπαγάνδα  κύριο καθήκον μας να τους ανατρέψουμε, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος. Οποιαδήποτε διαδήλωση, οποιεσδήποτε ταραχές μετά τις εκλογές, θα αποτελούν και πάλι απλή εκτόνωση μιας ασυνάρτητης αγανάκτησης, αν δεν εκφράζονται από μία έστω και ισχνή πλειοψηφία (ή και μια ισχυρή μειοψηφία- αν θέλετε να το "παζαρέψουμε") εντός του Κοινοβουλίου.
    Μεγάλο όπλο μας (ίσως και το μόνο) η ψήφος μας. Όποιος το χρησιμοποιήσει λανθασμένα, πολύ περισσότερο αυτός που δεν θα το χρησιμοποιήσει, θα χτυπήσει ηθελημένα ή αθέλητα την κοινωνία που ζει, θα πλήξει τον ίδιο του τον εαυτό. 
Και το πλήγμα θα είναι ανεπανόρθωτο....