Η ΑΠΟΧΗ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΩΝ ΚΑΙ Ο ΨΗΦΙΑΚΟΣ κ. ΚΥΡΑΝΑΚΗΣ

 

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη βούλεται, ως γνωστόν, να ψηφιοποιήσει τα συμβόλαια μεταβίβασης ακινήτων ώστε, καθιστώντας εικονικά τα συμβόλαια, να μετατρέψει σε εικονική -δηλαδή ανύπαρκτη- και την ακίνητη ιδιοκτησία του ατυχούς Έλληνα πολίτη. Προσκρούει, όμως, στην αποχή των συμβολαιογράφων, την οποία ως Κυβέρνηση νεοφιλελεύθερη, έχει καθήκον να πατάξει

Το θεάρεστον έργο της προώθησης της ψηφιοποίησης  των συμβολαίων και της εξουδετέρωσης της αποχής των συμβολαιογράφων κρίθηκε άξιος και αρμόδιος να φέρει εις πέρας ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης, φέρελπις νέος, ο οποίος κατέχει την θέση του Υφυπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης· αξίωμα «μοδέρνο», αφού Μητσοτάκης και Χατζηδάκης προκειμένου να απαλλαγούν από θέσεις εργασίας και εργαζόμενους ψηφιοποιούν ακόμα και τα δέντρα και επιβλητικό, αφού κανείς δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει.

Για την επιτυχή περαίωση της αποστολής του αυτής ο κ. Κυρανάκης έκρινε απαραίτητο να παραχωρήσει βαρυσήμαντον –τηλεοπτική φυσικά- συνέντευξη.  

Με στιλ σύγχρονου δανδή (κόμη ελαττουμένη προοδευτικώς προς τους κροτάφους και τον αυχένα, φυσικά ζελέ, γένι «τριών ημερών», βλέμμα ελαφρώς απλανές), ύφος χιλίων Παπινιανών και αναίδεια χιλίων πιθήκων, εκστόμισε στην συνέντευξη αυτή –συνεπικουρούμενος βεβαίως από τους δύο, εκστασιασμένους μαζί του, παρουσιαστές της εκπομπής- πλήθος ανακριβειών, λογοκοπιών και ελάχιστα συγκεκαλυμένων ύβρεων.

Την συνέντευξη αυτή άντεξα να δω (μπορείτε να την αντέξετε και εσείς σε αυτόν τον σύνδεσμο: https://www.powergame.gr/start-ups-digital/571033/kyranakis-metavivasi-metagrafi-se-24-ores-me-psifiako-symvolaio/) και παραθέτω εδώ, εν περιλήψει, τα όσα είπε ο κ. Υφυπουργός, προσπαθώντας να απαντήσω με επιχειρήματα σε αερολογίες:

Για τα ψηφιακά συμβόλαια:

Ανερυθρίαστα εξήγγειλε την «μεταγραφή» όσων συμβολαίων υποβάλλονται μέσω του «ηλεκτρονικού φακέλου ακινήτου» στο κτηματολόγιο μέσα σε μία ημέρα· και η «μεταγραφή του συμβολαίου», προφανώς δολίως και με την συνέργεια των δημοσιογράφων, μεταφράστηκε για τους τηλεθεατές σε «μεταβίβαση του ακινήτου μέσα σε μία ημέρα».

Πρώτον, με την «μεταγραφή» του συμβολαίου μέσα σε μία ημέρα στο Κτηματολόγιο, ο Υφυπουργός παραβίασε ανοιχτές θύρες, διότι ήδη τα Κτηματολογικά Γραφεία όλης της χώρας (με κάποιες εξαιρέσεις Γραφείων μεγάλων πόλεων – στα οποία πολύ αμφιβάλλω αν θα βελτιωθεί η κατάσταση με τον «ηλεκτρονικό φάκελο ακινήτων») καταχωρούν τα συμβόλαια μέσα σε λίγες ημέρες.

Δεύτερον, με την χαλκευμένη είδηση που τεχνηέντως αμόλησε ο ψηφιακός κ. Κυρανάκης, περί μεταβίβασης  του ακινήτου μέσα σε μία ημέρα, αμφιβάλλω αν ήξερε ότι ανοίγει τον ασκό του Αιόλου. Γιατί ο κ. Κυρανάκης δεν είναι εκεί όταν ο συμβολαιογράφος δεν ξέρει τι να πει στον συμβαλλόμενο, που αδυνατεί να κατανοήσει με πόσα παράλογα δικαιολογητικά έχουν φορτωθεί οι δικαιοπραξίες. Ούτε ζει ο κ. Υφυπουργός την καθημερινή αγωνία του συμβολαιογράφου, που προσπαθεί να γίνει χίλια κομμάτια για να προλάβει να εκτελέσει τα μύρια όσα ο νόμος επιτάσσει προκειμένου να μεταβιβάσει κάποιος το παλιάμπελό του στο παιδί του. Ούτε είναι παρών όταν ο συμβολαιογράφος υφίσταται την δυσαρέσκεια, καμία φορά και την οργή του πολίτη, δυσαρέσκεια και οργή που κανονικά θα έπρεπε να απευθύνονται στην Κουλοκυβέρνηση, που ο κ. Κυρανάκης υπηρετεί.

Για την αποχή των συμβολαιογράφων :

Εδώ ο κ. Υφυπουργός –λυπάμαι που το γράφω- επέδειξε συμπεριφορά κοινού τραμπούκου απεργοσπάστη:

Από την αρχή μέχρι το τέλος της συνέντευξης επεδίωξε κουτοπόνηρα να στρέψει τους πολίτες εναντίον των απεχόντων συμβολαιογράφων, με την δήλωση ότι την «κοσμογονία» της μεταγραφής των συμβολαίων σε μία ημέρα, θα τη ζήσουν μόνο οι περιοχές, που δεν απέχουν οι συμβολαιογραφικοί τους σύλλογοι, με το ψεύδος ότι όλες οι αιτήσεις εξαίρεσης από την αποχή γίνονται δεκτές - αποκρύπτοντας ότι από τους συμβολαιογραφικούς συλλόγους γίνονται δεκτές μόνο αιτήσεις εξαίρεσης για επείγοντα συμβόλαια- με τον ισχυρισμό ότι η αποχή πραγματοποιείται «για εσωτερικούς (;;;;) συνδικαλιστικούς λόγους» και γενικότερα με όλη την στάση του.

Επιπροσθέτως, για άλλη μια φορά προσέβαλε τους συμβολαιογράφους αντιμετωπίζοντάς τους σαν μαθητούδια που κάνουν κατάληψη χωρίς αιτήματα, με «πατρικές» συμβουλές, όπως να μην υπακούν -σαν καλά παιδιά- στα συνδικαλιστικά τους όργανα, που τους παραπληροφορούν, να εγκρίνουν το νέο σύστημα γιατί θα τους επιφέρει επί πλέον έσοδα (!!!!) κ.α.

Το χειρότερο

Το χειρότερο όμως απ’ όσα διέπραξε ο κ. Κυριανάκης, στην εν λόγω συνέντευξη είναι η δήλωση ότι από 1/1/2024 τίποτα δεν θα είναι έγχαρτο πλέον στις αγοραπωλησίες και μόνη «φυσική παρουσία» που θα χρειάζεται είναι των συμβαλλομένων στο γραφείο του συμβολαιογράφου, μόνο και μόνο για να διαπιστώνει ο συμβολαιογράφος ότι ο πολίτης είναι αυτός που πατάει το «ψηφιακό κλικ» της μεταβίβασης και ότι εκείνος δεν εκβιάζεται, δεν πιέζεται ή είναι σε κατάσταση μέθης.

Όμως ο κ. Υφυπουργός, κατά τις διαπραγματεύσεις με τα εξουσιοδοτημένα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής Συμβολαιογραφικών Συλλόγων,  επανειλημμένα έχει συμφωνήσει, δηλώσει, διευκρινίσει ότι το «έγχαρτο» συμβόλαιο ΔΕΝ καταργείται· απλώς, ο συμβολαιογράφος θα ανεβάζει σε κάποια ηλεκτρονική εφαρμογή αυτό το ίδιο «έγχαρτο» συμβόλαιο σε PDF!!!

Άρα δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: ή ο κ. Κυρανάκης  είναι άνθρωπος δόλιος, που δεν τηρεί τον «λόγο» του ή οι συμβολαιογράφοι που τον συνάντησαν δεν άσκησαν το μόνο καθήκον που τους αφήνει, δηλαδή δεν ήλεγξαν αν «εκείνος δεν εκβιάζεται, δεν πιέζεται ή είναι σε κατάσταση μέθης».

Το μεγαλειώδες φινάλε

Στο τέλος της συνέντευξής του, ο ψηφιοποιημένος Υφυπουργός, εμφανώς φλομωμένος από το λιβάνισμα των δημοσιογράφων, ευχαρίστησε, σαν καλός σόουμαν, κάποιον κύριο Γιάννη, που προφανώς εργάζεται στο στούντιο του καναλιού που τον φιλοξένησε!

Εν τέλει, από την συνέντευξη αυτή οργίστηκα για όσα είπε ο κ. Κυρανάκης, αλλά ένιωσα θλίψη και απογοήτευση για το τι είναι ο κ. Κυρανάκης. Γιατί ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης, είναι ένας νέος άνθρωπος που πλασάρεται ως άξιος να ασκεί πλασματική εξουσία· άρα αποτελεί το πρότυπο του νέου ανθρώπου που η πραγματική εξουσία εγκρίνει και προωθεί.

Και αυτό το πρότυπο δεν είναι καλό. Είναι ένα καλούπι μονοδιάστατο, μια επιφάνεια χωρίς βάθος, σαν την οθόνη της τηλεόρασης, που παράγει ανθρώπους εικονικούς, χωρίς συναίσθημα, αδιάφορους απέναντι σε Ιδέες, αλλά φανατικούς ακόλουθους των ιδεολογημάτων του συρμού, πλήρως απομονωμένους από την πραγματική κοινωνία, αλλά πρόθυμα μέλη του αγελαίου όχλου που οι εξουσιαστές μας δημιουργούν, όποτε τους χρειάζεται. Και πολύ φοβάμαι ότι η παραγωγή αυτή έχει ήδη αρχίσει και προχωρήσει αρκετά!

    

   

 

Η αποχή των συμβολαιογράφων και η μετακίνηση των ακινήτων

 Το άρθρο αφιερώνεται στη μνήμη του Γερασίμου (Μεμά) Συνοδινού,

συμβολαιογράφου Ληξουρίου από περ. 1935 έως 1978

 

Οι συμβολαιογράφοι όλης της χώρας απέχουν από την σύνταξη μεταβιβαστικών συμβολαίων και την διενέργεια πλειστηριασμών μέχρι τις 8/1/2024, αντιτιθέμενοι, κυρίως, στην ψηφιοποίηση των συμβολαίων, που η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τη συνηθισμένη κουτοπονηριά της προωθεί μέσω του συστήματος "ηλεκτρονικού φακέλου ακινήτου".

Το ζήτημα μπορεί να ακούγεται τεχνικό και εξειδικευμένο, αλλά δεν είναι. Κάθε άλλο μάλιστα, καθώς δεν πρόκειται για κάποιον απλό εκσυγχρονισμό μιας διοικητικής διαδικασίας, από αυτούς που παρηγορητικά ευαρεστούνται να μας παραχωρήσουν κάθε φορά που θεσπίζουν νέους μηχανισμούς ασφυκτικού ελέγχου της ζωής μας.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με την βούληση των συμβαλλομένων, που μέχρι τώρα και για αιώνες αποτυπωνόταν στο "χαρτί", στο συμβόλαιο δηλαδή, που ο συμβολαιογράφος συνέτασσε με κονδυλοφόρο, πένα, στυλό ή υπολογιστή και διάβαζε "καθαρά και μεγαλόφωνα" στους δικαιοπρακτούντες, που τους είχε ενώπιόν του, πρόσωπο με πρόσωπο, σε μία επικοινωνία άμεση, σε μία σχέση ανθρώπινη.

Αυτή η βούληση τώρα φυλακίζεται σε μία ψηφιακή φόρμα, που συμπληρώνει ο συμβολαιογράφος με κουτάκια και στέλνεται σε κάποιο "ηλεκτρονικό νέφος" προς "κτηματολογικό"  και φορολογικό έλεγχο. Είναι η εμβληματική κατάργηση ακόμη μιας ελευθερίας: της ελευθερίας των συμβάσεων. Είναι μία ακόμη επιβουλή κατά της ελεύθερης βούλησης του πολίτη.

Μα είναι και κάτι ακόμη χειρότερο: Ο συμβαλλόμενος μέχρι τώρα κατείχε το συμβόλαιό του, ήξερε ότι αυτό το "χαρτί" είναι ο τίτλος κτήσεώς του, σύμβολο και απόδειξη της εξουσίασης, της κυριότητος, της νομής του ακινήτου του. Πλέον, με την ψηφιοποίηση του συμβολαίου, μερική ή ολική, ο κύριος του ακινήτου θα έχει την αίσθηση ότι ο τίτλος δεν είναι απόλυτα δικός του, ότι (και) κάποιος άλλος τον κατέχει και τον ελέγχει. Συνεπώς θα αποξενώνεται και από το ίδιο το ακίνητό του, που θα το αντιλαμβάνεται πλέον ως δέσμιο της "ελεύθερης" οικονομίας.  

Εξυπηρετεί δε, και τούτο το καινούργιο "επίτευγμα" και κάτι ακόμα: τον σκοπό των εξουσιαστών μας προς μετακίνηση των ακινήτων! 

Μην σας φαίνεται περίεργο· η πίστη, λένε, κινεί βουνά και οι μεγαλομπακάληδες που μας κυβερνούν έχουν, ως γνωστόν, αρκετή πίστη στα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού, για να μετακινήσουν βουνά, ραχούλες, δάση, αμπελοχώραφα, κτίρια, χωριά, πόλεις (smart και μη), Δήμους ολόκληρους. 

Έτσι, με μια σειρά από μέτρα που όζουν αντισυνταγματικότητα και ασελγούν επί ενός εμπραγμάτου δικαίου, που πήρε πάνω από μία χιλιετία για να διαμορφωθεί (όπως η κατάργηση των "εντόπιων" υποθηκοφυλακείων και  η ψηφιοποίηση των αρχείων τους - από ιδιωτικές εταιρείες, φυσικά και αντί ανταλλάγματος ουχί ευκαταφρονήτου- η γιγάντωση του Κτηματολογίου, ενός θεσμού που ελάχιστη σχέση έχει με την ελληνική πραγματικότητα, ο περιορισμός μέχρι μηδενισμού της εκτός σχεδίου δόμησης, η καταβολή του τιμήματος στις αγοραπωλησίες μόνο μέσω Τραπέζης - -προς πάταξιν δήθεν της φοροδιαφυγής, στην πραγματικότητα όμως προς ανάπτυξη του Τραπεζικού Συστήματος- η φόρτωση των δικαιοπραξιών με δεκάδες δικαιολογητικά που κάποια από αυτά ουδεμία σχέση έχουν με το ακίνητο, αυτό το τελευταίο της ψηφιοποίησης του συμβολαίου και άλλα πολλά), το υβρίδιο μιντιακής, κοινωνικής και οικονομικής ολιγαρχίας που μας κυβερνά, επιδιώκει και όπως πάντα πετυχαίνει την αποξένωση του ακινήτου όχι μόνο από τον ιδιοκτήτη του, αλλά και από τον τόπο που βρίσκεται. 

Θα γίνουν έτσι όλα πιο εύκολα· από την απαλλοτρίωση της ατομικής "ονομαστικής" ιδιοκτησίας υπέρ της ιδιοκτησίας των (ανωνύμων) εταιριών, μέχρι και την αλλοτρίωση του ανθρώπου, με την στέρηση κάθε είδους τοπικής αναφοράς - ιδιοκτησίας, εργασίας, κατοικίας, καταγωγής.

Ας γίνει σήμερα κατανοητό, αυτό που παλαιότερα ήταν αυτονόητο: ζητήματα που αφορούν την ακίνητη ιδιοκτησία εκφεύγουν από το στενό "συμβολαιογραφικό" πλαίσιο και καθίστανται ζητήματα βαθιάς πολιτικής σημασίας. Μιλάμε για την γη που πατάμε (που κάποτε μας προσέφερε τον σίτον, τον οίνον και το έλαιον και τώρα ελέω Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μας προφέρει τίποτε από τα τρία και προσπαθούμε να την εκμεταλλευτούμε με χίλιους δυο άλλους τρόπους) μιλάμε για την οικογενειακή κατοικία, για την πατρογονική οικία, για την εστία όπου καταφεύγει και απ' όπου αναπτύσσεται οικονομικά και κοινωνικά η προσωπικότητά μας, οποιαδήποτε παρέμβαση σε αυτά τα στοιχεία, επηρεάζει την (αληθινή) ατομική μας ελευθερία.

Είναι αλήθεια ότι οι Έλληνες συμβολαιογράφοι, είμαστε πολιτικά υπόλογοι απέναντι στην ελληνική κοινωνία, της χρωστάμε, δηλαδή πολλές "αποχές από τα καθήκοντά μας".

Είμαστε όμως υπόλογοι και απέναντι στους εαυτούς μας: άλλοι από εμάς ανεχθήκαμε και άλλοι αποδεχθήκαμε να μετατραπούμε από δημόσιοι λειτουργοί, που στέκονται αρωγοί, οδηγοί και προστάτες του πολίτη κατά την ελεύθερη συναλλαγή του, σε φορολογικούς και πολεοδομικούς δημίους του. Άλλοι ανεχθήκαμε και άλλοι αποδεχθήκαμε να γίνουμε κυματοθραύστες της δυσαρέσκειας του πολίτη, να γεμίσουμε με άγχος, να αρρωστήσουμε ψυχικά και σωματικά, κυνηγώντας παράλογες προθεσμίες, που σαδιστικά τάσσει ο κάθε αποκομμένος από την κοινωνία που καταδυναστεύει κύριος Μητσοτάκης, Χατζηδάκης, εσχάτως δε και Κυρανάκης.

Και αυτή η αποχή μας είναι καταδικασμένη να αποτύχει, όπως και οι αποχές ή απεργίες όλων των άλλων εργασιακών κλάδων και κάθε συνδικαλιστική δράση, κυρίως λόγω "ελλείψεως προβολής από τα Μ.Μ.Ε.", τα οποία αποχαλινωμένα εξυπηρετούν τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας που τα δημιούργησε, κοιμίζοντας το κοινό τους με θέματα όπως αν έχουν δικαίωμα τα ομόφυλα ζεύγη να υιοθετούν παιδιά, καθ' ην στιγμήν ετερόφυλα και ομόφυλα ζεύγη κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς στέγη για να "ασκήσουν" την ετεροφυλοφιλία ή την ομοφυλοφιλία τους. 

Όμως, η αποχή αυτή μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ένα, μικρό έστω, εναρκτήριο βήμα για την μεγάλη απόσταση που έχουν να διανύσουν η ελληνική συμβολαιογραφία και η ελληνική κοινωνία μέχρι και πάλι να συναντηθούν.