ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΜΕ ΤΟ Ε.ΠΑ.Μ.!

Στις Ευρωεκλογές της 9^ης Ιουνίου 2024 θα είμαι υποψήφιος με το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ.).

Παραθέτω εδώ τις σκέψεις μου για την υποψηφιότητά μου αυτή:

Η χώρα αυτή την στιγμή βρίσκεται υπό οικονομική (το λιγότερο) Κατοχή, που έχει επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση α.ε.· και η ελληνική κοινωνία, καθοδηγείται πλήρως από την πρωτοφανή προπαγάνδα που ασκεί μέσω των τηλεοπτικών –κυρίως- ΜΜΕ η τηλεδικτατορία!

Το κύριο όπλο της προπαγάνδας αυτής, πρωτόγονο και γι’ αυτό πολύ επικίνδυνο, είναι ο φόβος! Φόβος, όχι πλέον για κάτι συγκεκριμένο, αλλά για το άγνωστο, που ποιος ξέρει τι τέρατα κρύβει, για όποιον τολμήσει να μην υπακούσει σε ό,τι η τηλεπροπαγάνδα ορίζει· φόβος, που φέρνει δειλία στην ψυχή μας και παραλύει την σκέψη μας.

Στις ευρωεκλογές, όμως, άγνωστο δεν υπάρχει, αφού ζήτημα αλλαγής στην διακυβέρνηση της χώρας δεν τίθεται και την επόμενη μέρα τους τίποτε δεν αλλάζει στη (μίζερη) καθημερινότητά μας.

Απαλλαγμένοι, λοιπόν, από τον φόβο και με την τηλεπροπαγάνδα να στερείται το κύριο όπλο της, στις Ευρωεκλογές της 9^ης Ιουνίου έχουμε όχι την ευκαιρία αλλά την υποχρέωση, να ψηφίσουμε με ελεύθερο νου και ζεστή καρδιά, ώστε το εκλογικό αποτέλεσμα να είναι συνειδητοποίηση για εμάς και προειδοποίηση για τους εξουσιαστές μας ότι είμαστε ακόμα πνευματικά και πολιτικά ζωντανοί.

Για ένα τέτοιο αποτέλεσμα, πέραν από το αυτονόητο «μαύρισμα» του Κούλη και των κομμάτων και αποκομμάτων, που αυτή την στιγμή απαρτίζουν την άβουλη Βουλή των Ελλήνων και των εκτός Βουλής ομοίων τους, ο ελληνικός λαός είναι ανάγκη να εκφραστεί θετικά και επιθετικά. Να φέρει στο προσκήνιο την ξεχασμένη δύναμη του, συγκροτημένη σε  παράταξη μετωπική, έτοιμη να δώσει την μάχη κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης α.ε. όχι στα λόγια, αλλά εν τοις πράγμασι· σε κόμμα, που πιστεύει ότι ο Έλληνας πολίτης δεν αξίζει την τωρινή κατάντια του και είναι έτοιμος να αγωνιστεί οργανωμένα και εύστοχα για την μεγάλη ανατροπή των δυναστών και των δεινών μας.

Αυτό είναι λοιπόν το Ε.ΠΑ.Μ.! Μια παράταξη, ένα μέτωπο, ένα κόμμα –πείτε το όπως θέλετε- που πιστεύει στην δύναμη και την αξία του ελληνικού λαού, που δεν τον κακίζει ως τεμπέλη, ανώριμο πολιτικά, ανήθικο κατά τη σύγχρονη μικροαστική ηθική της «φιλομοφυλοφιλίας», που τον καλεί σε μάχη αλλά δεν τον αφήνει άοπλο βασιβουζούκο, σε αμεσοδημοκρατικά αγανακτισμένα γιουρούσια.  

Γιατί το Ε.ΠΑ.Μ., αν και προήλθε από τις πλατείες του 2011, δεν έμεινε στην αγανάκτηση, που γρήγορα εξατμίστηκε. Έδωσε σε εκείνη την εποχή των αόριστων ελπίδων και αγώνων νόημα πολιτικό, εντοπίζοντας το πρόβλημα στην «χρεοκρατία» που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα και την λύση του προβλήματος, όχι στην πολλή ή λίγη πίεση των Ελλήνων πολιτών για να εξοφληθεί το χρέος, αλλά στην απελευθέρωσή τους από αυτό -την σύγχρονη σεισάχθεια- με την μετάβαση (και όχι επιστροφή) στο Εθνικό Νόμισμα.

  Θέτω υποψηφιότητα για Ευρωβουλευτής με το Ε.ΠΑ.Μ. όχι βέβαια για να καταλάβω έδρα στο Ευρωκοινοβούλιο (δεν μου αρέσει ο εσωτερικός του χρωματισμός και -όπως όλοι γνωρίζουν- η καλύτερη συνοικία του Στρασβούργου «δεν πιάνει μία» μπροστά στη γειτονιά μου, το Δίμπουκο), αλλά για να επιχειρήσω να σας γνωρίσω το Ε.ΠΑ.Μ. και να καταδείξω την ανάγκη να ψηφιστεί και να μπει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο!

Δεν κρύβω ότι ο στόχος αυτός με αγχώνει ιδιαίτερα γιατί γνωρίζω την δυσκολία του, η οποία για όσους δεν γνωρίζουν το Ε.ΠΑ.Μ. είναι μεγάλη, αλλά για όσους δεν το γνωρίζουν και νομίζουν ότι το γνωρίζουν γίνεται «βουνό».

Θα προσπαθήσω όμως όσο μπορώ να επιτύχω τον στόχο και να ανταποκριθώ στο καθήκον, δημοσιεύοντας στο παρόν ιστολόγιο και, αν θέλουν, στα τοπικά ΜΜΕ, μια σειρά από κατά το δυνατόν ολιγόλογα άρθρα μου. Άλλον τρόπο δεν έχω, αφού δεν είμαι ιδιαίτερα ικανός στην διαπροσωπική επαφή (την και «πίτσι – πίτσι» ονομαζομένη).

Προς το παρόν θα ήθελα να σας παρακαλέσω για δύο πράγματα:

α) Να θεωρείτε ψευδές κάθε γκάλοπ που δημοσιεύεται!

β) Να μην αποδέχεστε την μιζέρια μας σκεπτόμενοι ότι δεν υπάρχει άλλη λύση και ότι έχουμε τους κυβερνήτες που μας αξίζουν.  

 Ιωσήφ Λουκέρης του Βασιλείου

ΤΑ ΘΕΑΤΡΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠ. ΔΟΜΗΣΗΣ ΚΑΙ Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΛΗΞΟΥΡΙΟΥ

 

ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΦΡΑΣΕΟΛOΓΙΑ

Για τις ανάγκες του άρθρου αυτού και μόνο το Αργοτέτοιο θα αποκαλείται "Αργοστόλι"

Τον τελευταίο καιρό είχαμε δύο χαρακτηριστικά δείγματα της λειτουργίας και ποιότητας της Κεφαλληνιακής τοπικής αυτοδιοίκησης.
Το πρώτο, η παρουσία και «παρρησία» του Αντιδημάρχου Δήμου Αργοστολίου κ. Τσιλιμιδού, που φύτρωσε σαν ραπανάκι σε μία καθαρά ληξουριώτικη εκδήλωση, στο θέατρο του Αργοστολίου «Κέφαλος», για να πει ότι το εν λόγω θέατρο δεν θα μπορεί να λειτουργήσει στο μέλλον λόγω της μετάθεσης δύο τεχνικών του στον Δήμο Ληξουρίου.

00πλλ0σ

Το δεύτερο, η ανακοίνωση του Δήμου Αργοστολίου, ότι σταματάει από 1/4/2024 να υποστηρίζει διοικητικά την Υπηρεσία Δόμησης των Δήμων Ληξουρίου, Σάμης και Ιθάκης, λόγω ελλείψεως προσωπικού.
Το πρώτο δείγμα, μάλιστα, είχε ως συνέχεια και μια δραματική ανακοίνωση του Δήμου Αργοστολίου -που λίγο έλλειψε να στείλει τον κόσμο στα καταφύγια- για ματαίωση της κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας του «λόγω μη αναμενόμενων εξελίξεων»!!!!
Μα -επιτρέψτε μου να το πω- αν η στάση του Δήμου Αργοστολίου ήταν γελοία, ο δικός μας Δήμος, αντέδρασε δεκάκις χειρότερα: «gayκα» (δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω αμιγώς ελληνική λέξη διά λόγους ευνοήτους) κρυφογέλασε ζαρωμένος επειδή αυτή την φορά φανήκαμε πιο γκέι από τους Αργοστολιώτες και τους τη φέραμε στο θέμα του θεάτρου και παρέμεινε ζαρωμένος, κλαψουρίζοντας αυτή την φορά, όταν ήλθε η ναζιάρικη εκδίκηση του Δήμου Αργοστολίου με την παύση διοικητικής υποστήριξης της Υπηρεσίας Δόμησης.
Το τι προσπαθούν να κρύψουν οι Δημοτικές Αρχές των δύο πόλεων πίσω από όλους αυτούς τους παιδαριώδεις καυγάδες είναι προφανές: είναι η κυβέρνηση Κούλη Μητσοτάκη, που με υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών τον Κωστή Χατζηδάκη (τι ντουέτο «αδερφές Τατά» κι αυτό!) προχωρεί στην πλήρη διάλυση του Δημοσίου υπό κάθε έννοια και στην πλήρη φτωχοποίηση των πολιτών, αφήνοντας χωρίς εργαζομένους Δήμους, Δημόσιες Υπηρεσίες, Νοσοκομεία κλπ..
Ο Δήμος Αργοστολίου ίσως να έχει ακόμα σχετική άνεση, να καλύπτει αντιλαϊκές πολιτικές και τις απάνθρωπες μαριονέτες που τις εφαρμόζουν.
Εμείς, όμως, δεν έχουμε κανένα περιθώριο για τέτοιες παραχωρήσεις.
Ο Δήμος Ληξουρίου -μακάρι να βγω ψεύτης- έχει μπροστά του μια μεγάλη δοκιμασία: ο Κούλης Μητσοτάκης έχει ευθαρσώς εκφραστεί κατά της μεταρρύθμισης του «Κλεισθένη» (με την οποία ο Δήμος Ληξουρίου επανιδρύθηκε) και υπέρ των μεγάλων Δήμων, ήδη πριν την πρώτη εκλογή του το 2019 (διαολεπαρτηνώρα) και δεν χάνει ευκαιρία να διατυμπανίζει την άποψή του αυτή και η Ευρωπαϊκή Ένωση α.ε., της οποίας αποτελεί τον εν Ελλάδι πρωθυπάλληλο επιδιώκει μεγάλες περιφέρειες – «υποκαταστήματα» που αργά ή γρήγορα θα αντικαταστήσουν τα κράτη.
Με αυτά τα δεδομένα πρέπει να θεωρούμε, αν όχι βέβαιη, τουλάχιστον πιθανότατη την προσπάθεια κατάργησης τού Δήμου μας.
Και, με τέτοιες χυδαίες αντιδράσεις, σαν τις παραπάνω· με τέτοια «θέατρα» και τέτοιες αποδομήσεις της αξιοπρέπειας μιας ολόκληρης πόλης και των χωριών της -μιας ιδιαίτερης πατρίδας δηλαδή- είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι αυτή η προσπάθεια, αν εκδηλωθεί, θα επιτύχει.
Είναι απόλυτη ανάγκη να καταλάβουμε το εξής: Ο Γιώργος Κατσιβέλης δεν είναι ένας κακός δήμαρχος για όσα ανυπόστατα και απαράδεκτα ακούστηκαν προεκλογικά κατά της ικανότητος και εντιμότητός του.
Ο Γιώργος ο Κατσιβέλης είναι ένας χείριστος δήμαρχος διότι υπάρχει και ενεργεί σαν κομματάρχης του Κούλη Μητσοτάκη στο Ληξούρι.
Για να αποκτήσει αυτήν την ιδιότητα προσήλθε -ο ίδιος αλλά και η πλειοψηφία των συμβούλων της παράταξής του- στον αγώνα για την επανίδρυση του Δήμου Ληξουρίου, κατόπιν εορτής· για να υποστηρίξει αυτόν τον ρόλο παρευρέθηκε στο προεκλογικό κήρυγμα του Κούλη στο Ληξούρι, του φίλησε το χέρι και πήρε και αντίδωρο· για να κρατήσει αυτή τη θέση δεν διεκδικεί σθεναρά θέσεις δημοτικών υπαλλήλων και δεν απαιτεί και από τον Δήμο Αργοστολίου να κάνει το ίδιο, αλλά προτιμά να «ξεμαλλιάζεται» με τον Μιχαλάτο.
Προεκλογικά αυτή η τακτική του Κατσιβέλη, δεν αναφέρθηκε καθόλου από το «Πάλλης Ξεκίνημα» και από την «Λαϊκή Συσπείρωση», όποτε αναφέρθηκε, ήταν τυλιγμένη και γι’ αυτό μισό-κρυμμένη με τις αγαπημένες στην παράταξη αυτή «περικοκλάδες» κατά του ψόφιου από καιρό ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα.
Όμως, το προεκλογικά χαμένο έδαφος θα πρέπει να καλυφθεί πάραυτα. Γιατί αν δεν αλλάξουμε αντιπολιτευτικό και (γιατί όχι;) συμπολιτευτικό λόγο αμέσως, μας βλέπω πάλι  σε έναν μεγάααλο ενιαίο δήμο να τείνουμε την χούφτα προς τους Αργοστολιώτες και να εισπράττουμε την ανοιχτή παλάμη τους.
Η Ιστορία εκδικείται: η απώλεια του Δήμου Ληξουρίου αυτή την φορά θα είναι οριστική και αμετάκλητη. Και γι’ αυτό θα φταίμε όλοι. Αλλά την μεγαλύτερη ευθύνη θα την έχουμε εμείς … Εμείς που δεν μας θυμάστε γιατί οι ίδιοι θελήσαμε να μην μας θυμάστε …… για εμάς λέω, που κρατήσαμε τη σημαία του Δήμου Ληξουρίου ψηλά στα χρόνια του Δήμου Ισχυρής Κεφαλλλλλονιάς,  λοιδορούμενοι ακόμα και από συμπολίτες μας … και που οι λίγοι που μείναμε -αφού οι πολλοί «την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια»- δέκα ολόκληρα χρόνια προτιμούμε να «απέχουμε από τα κοινά», μένοντας άλλος στην πολυτελή και άλλος στην ατσίγαρη μιζέρια του.