Στις κρίσιμες στιγμές που διέρχεται η Ελλάδα, είναι
τουλάχιστον αφελές και ιδεοληπτικό να δηλώνει κάποιος Αριστερός ή Δεξιός. Αν,
ωστόσο, επιμένει να το πράξει, καλό θα είναι να έχει την τόλμη να
ανταποκρίνεται σε μια ελάχιστη ιδεολογική καθαρότητα.
Κάποιοι, προκειμένου να στηρίξουν το «Ναι», θυμήθηκαν ότι
είναι «Δεξιοί» και ότι η Δεξιά απαιτεί Πατριωτική ρητορική. Θυμήθηκαν όρους όπως
«Έθνος», «Πατρίδα», «Σημαία» κλπ, που τόσα χρόνια τους αγνοούσαν, αφήνοντάς τους
να ευτελίζονται στο στόμα της «ακροδεξιάς».
Με την συμπεριφορά τους αυτή δείχνουν τόση υποκρισία, όση και
ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν χρησιμοποιούσε τον όρο «Αριστερά», για το Πα.Σο.Κ..
Γκρεμίζουν και γελοιοποιούν έτσι και τα τελευταία ιδεολογικά υπολείμματα της
Παράταξής τους και αποκαλύπτουν ότι στην πραγματικότητα, το μόνο που ενδιαφέρει τη Ν.Δ. είναι η άνοδος στην εξουσία.
Τους θυμίζω, όμως, δύο ηρωικές μορφές της ελληνικής Δεξιάς:
Τον Ίωνα Δραγούμη και τον Δημήτριο Γούναρη! Δύο πραγματικούς πατριώτες, που
προτίμησαν τον θάνατο, από την υποταγή της Πατρίδας στους προγόνους της Ε.Ε., τους Αγγλογάλλους!
Σκέφτονται άραγε όλοι αυτοί οι δεξιώνυμοι, πώς θα τους «βλέπουν»
αυτοί οι δύο άνθρωποι, από τον χρυσό θρόνο της Ιστορίας που βρίσκονται;
Αναρωτιούνται μήπως τρίζουν τα κόκαλά τους όταν τους βλέπουν να οδηγούν την
Ελληνική Σημαία σε υπόκλιση μπροστά στο σκοτεινό πανί μιας εταιρικής ένωσης;
Για να ησυχάσουν τουλάχιστον οι ψυχές κάποιων πραγματικών,
αγνών δεξιών, συνιστώ στους δεξιώνυμους να ονομάζονται «δεξιούληδες» όχι «Δεξιοί».
Αχαιίδες ουκ ετ’ Αχαιοί…..
