Με μεγάλη ικανοποίηση διάβασα άρθρο
του κ. Αγαθάγγελου Γεωργακάτου, στο οποίο υψώνει κραυγή αγωνίας, για την μη
διεκδίκηση καν, ίδρυσης Μουσικού Σχολείου στην Κεφαλονιά. Είναι τουλάχιστον
παρήγορο να βλέπει κανείς καταξιωμένους Μουσικούς και δάσκαλους να ενοχλούνται
από τον πολιτισμικό μαρασμό της γενέτειράς τους και να προτείνουν τρόπους
ανάκαμψης.
Με μια «δεύτερη ανάγνωση» του άρθρου,
αποκόμισα την εντύπωση ότι ο κ. Γεωργακάτος με τα όσα γράφει, θέλοντας και μη, ουσιαστικά
«κηρύσσει» την έναρξη της προσπάθειας από κάθε αρμόδιο και αναρμόδιο για να
μπει, επιτέλους, η Κεφαλονιά στον χάρτη των περιοχών που διαθέτουν Μουσικό Σχολείο.
Και εδώ είναι που χρειάζεται μεγάλη
προσοχή! Γιατί κάθε προσπάθεια πολιτισμικής, κυρίως, ανάπτυξης στην Κεφαλονιά, κατά
την έναρξή της είναι που στρεβλώνει και μετά δεν μπορούμε να την συμμαζέψουμε.
Είναι οι προσπάθειές μας των ….
συφοριασμένων από την αρχή καταδικασμένες, γιατί, μιμούμενοι τυφλά άλλες
περιοχές, δεν λαμβάνουμε υπ’ όψιν τις πολλές, δύσκολες αλλά και γοητευτικές
ιδιαιτερότητες της δικής μας πατρίδας.
Στο εν λόγω άρθρο, ο κ. Γεωργακάτος, γράφοντας
με την αντίληψη του πνευματικού ανθρώπου, φυσιολογικά παραλείπει (και αυτός) να
ασχοληθεί με το φαινομενικά «τεχνικό» θέμα της άρμοσης του Μουσικού Σχολείου
στον γεωγραφικό και πολιτισμικό χώρο της Κεφαλονιάς.
Αυτήν την παράλειψη θα προσπαθήσω να
θεραπεύσω, με τις φτωχές μου δυνάμεις, θέτοντας και απαντώντας τρία βασικά
ερωτήματα, που γεννώνται όταν θέλουμε να «σπείρουμε» ευδόκιμα καλές ιδέες σε
συγκεκριμένο τόπο και χρόνο: «Πώς», «Γιατί» και «Πού».
Πώς θα λειτουργεί το Μουσικό Σχολείο μας;
Εννοώ τι είδους μουσική παιδεία θα
παρέχει. Θα είναι όπως κάποια μουσικά σχολεία, που συχνά - πυκνά βλέπουμε σε
ψυχαγωγικές τηλεοπτικές εκπομπές να τραγουδούν ποπ ή λαϊκά σουξεδάκια του
συρμού; Ή μήπως ως παραδοσιακή μουσική θα θεωρεί, όπως πολλά άλλα ιδρύματα
πολιτισμού σε όλη την Ελλάδα και στην Κεφαλονιά, μόνο «του Κίτσου την Μάνα»
(χωρίς να έχω τίποτε εναντίον της κυρίας).
Πρέπει να ξεκαθαριστεί εξ αρχής και
κατηγορηματικά ότι το Μουσικό Σχολείο της Κεφαλονιάς θα υπηρετεί και θα
αναπτύσσει την ελληνικότατη και αυτοφυή κεφαλονίτικη μουσική παράδοση, μένοντας
μακριά και από τις πλάνες του Μανώλη Καλομοίρη περί «Ιταλίζουσας» επτανησιακής
μουσικής και από τις σειρήνες της μόδας των ρεμπετάδικων, ελληνάδικων,
τσιπουράδικών και λοιπών …. άδικων. Αλλιώς θα είναι ένα μουσικό σχολείο εκτός
τόπου, μάλλον βλαπτικό για την Κεφαλονιά και περισσότερο ωφέλιμο για το χωριό
του Κίτσου (χωρίς να έχω τίποτα με το παλληκάρι).
Γιατί Μουσικό Σχολείο στην Κεφαλονιά;
Αν απευθυνόμασταν σε κάποιον
«γραφειοκράτη» του αρμοδίου Υπουργείου, με ποια επιχειρήματα θα τον πείθαμε ότι
η Κεφαλονιά δικαιούται Μουσικό Σχολείο; Ο
Μαέστρος Γεωργακάτος στο άρθρο του επικαλείται τις μεγάλες μορφές της Μουσικής,
που στο παρελθόν γέννησε η Κεφαλονιά (Λαυράγκα, Α. Ευαγγελάτο κ.α). Κατά την
ταπεινή μου γνώμη, το επιχείρημα αυτό είναι μάλλον χιλιοειπωμένο και ξεπερασμένο
και μόνο ως δευτερεύων λόγος μπορεί να σταθεί.
Η Κεφαλονιά, στην διεκδίκηση του
Μουσικού Σχολείου, πρέπει να βασιστεί σε κάτι που έχει άμεση σχέση με την
οργανωμένη μουσική εκπαίδευση και που χαρακτηρίζει τον πολιτισμό της και γενικά
την κοινωνική της ανάπτυξη από το απώτερο παρελθόν μέχρι και σήμερα. Εννοώ
φυσικά τα μουσικά σχολεία που «φορμαρίσθηκαν» στο Ληξούρι και στο Αργοστόλι στην
δεκαετία του 1830 «ίνα φωτισθή η νεολαία της πατρίδος μας».
Εννοώ τις
Φιλαρμονικές μας!
Αν καταλάβουμε και αν δώσουμε και
στους αρμοδίους να καταλάβουν ότι οι Κεφαλληνιακές Φιλαρμονικές έμαθαν τους
κατοίκους αυτής της νήσου να βασίζουν τον πολιτισμό τους στην οργανωμένη δωρεάν
μουσική παιδεία, τότε η Κεφαλονιά θα αξιωθεί αβίαστα το μουσικό σχολείο της.
Πού θα εδρεύει το Μουσικό Σχολείο;
Το μοιραίο ερώτημα! Αυτό το «πού»,
είναι ικανό να βάλλει φωτιά στο νησί, είτε αφορά Δήμο, είτε αφορά υγειονομείο,
είτε αφορά μπάζα!
Σε μια Πολιτεία με λογική και ανεξάρτητη οικονομία και
λειτουργία, το ερώτημα αυτό δεν θα υφίστατο. Μουσικό Σχολείο θα ιδρυόταν και
στο Ληξούρι και στο Αργοστόλι και στα Θηράμωνα ακόμα. Στην κατάσταση όμως που
βρισκόμαστε τώρα, το «καυτό» ερώτημα υπάρχει και πρέπει να απαντηθεί. Και
φυσικά θα δώσω την απάντηση που περιμένετε.
Το Μουσικό Σχολείο χρειάζεται το Ληξούρι.
Σε όλα μας τα αιτήματα οι Ληξουριώτες
επικαλούμαστε τις ανάγκες της περιοχής μας, που συνεχώς αποψιλώνεται από κάθε
στοιχείο επιβίωσης.
Στο θέμα του Μουσικού Σχολείου όμως συμβαίνει περισσότερο
το αντίθετο. Το Μουσικό Σχολείο είναι που για να ευδοκιμήσει έχει ανάγκη την
ληξουριώτικη κοινωνία. Χρειάζεται το ληξουριώτικο παρελθόν, το ληξουριώτικο
παρόν και το ληξουριώτικο μέλλον, που έχουν ταυτιστεί απόλυτα στο θέμα του
πολιτισμού και της παιδείας με την Φιλαρμονική Σχολή Ληξουρίου, με το έμψυχο αυτό
σωματείο που δεν έπαψε ούτε σε συνθήκες κατά κυριολεξία λιμού, λοιμού ή
καταποντισμού, να θεραπεύει την Μουσική Παιδεία. Χρειάζεται τους Ληξουριώτες,
που σήμερα, κόντρα στην μίζερη εποχή, γέμισαν με τα παιδιά τους τις Σχολές της Φιλαρμονικής
μας στο πρώτο της κάλεσμα και που θέλουν τώρα να τα δουν να προχωρούν ψηλότερα
στην Τέχνη της Μουσικής αλλά και στην τόσο ενδιαφέρουσα επιστήμη της Μουσικολογίας.
Μόνο αυτοί, οι «γονείς της Φιλαρμονικής»
μπορούν να αντιληφθούν την αξία ενός Μουσικού Σχολείου και να του παρέχουν
αφειδώς την στήριξή τους.
Εν κατακλείδι, το Μουσικό Σχολείο της
Κεφαλονιάς για να είναι και Μουσικό και Σχολείο και Κεφαλονιάς, πρέπει: α) Να
διδάσκει την παγκόσμιας εμβέλειας επτανησιακή – κεφαλληνιακή μουσική «Σχολή», β)
Να αιτιολογεί την ύπαρξή του στην ζώσα παράδοση οργανωμένης μουσικής παιδείας
που δημιούργησαν και εξακολουθούν να θεραπεύουν oι Φιλαρμονικές μας και τέλος γ) Να εδρεύει στο
Ληξούρι σε απόλυτη διαλεκτική σύνδεση με την Φιλαρμονική Σχολή Ληξουρίου.
Με μια τέτοια προοπτική το Μουσικό
Σχολείο πρέπει να αποτελέσει πρόταση όλων των Κεφαλονιτών και ανυποχώρητη
απαίτηση του κάθε Ληξουριώτη.
