Το Μαιευτήριό της Πλατανιάς, αυτό που έφτιαξε στον τόπο καταγωγής του ο Μαυρογιαλούρος στην ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο», έχει για τον σύγχρονο τηλεθεατή το εξής εντυπωσιακό χαρακτηριστικό: ΥΠΑΡΧΕΙ.... είναι εκεί, στο κεφαλοχώρι της Πλατανιάς, πλήρως εξοπλισμένο, και πλήρες προσωπικού. Αντίθετα, για τον θεατή των μέσων της δεκαετίας του ‘60, το στοιχείο αυτό δεν ήταν καθόλου εντυπωσιακό. Και αυτό το γνωρίζουν καλά οι άνω των 40 ετών Έλληνες, που έχουν οι νεότεροι την ανάμνηση και οι παλαιότεροι το βίωμα, μικρές πόλεις να έχουν ή να δικαιούνται ή να διεκδικούν νοσοκομείο, σχολείο κλπ..
Όταν όμως βλέπουμε στην τηλεόραση την υπέροχη αυτή κωμωδία, το
μαιευτήριο της Πλατανιάς καθόλου δεν μας εντυπωσιάζει! Χαχανίζουμε με τον
διεφθαρμένο κομματάρχη Γκρούεζα και τον Γιωργάκη, τον επιτήδειο υπάλληλο
Υπουργείου, με την «κατάντια», δηλαδή, της εποχής εκείνης και αγνοούμε την
κατάντια της δικής μας εποχής, κατά την οποία μικρές και μεγάλες πόλεις στερούνται
ακόμη και τις στοιχειώδεις υποδομές υγείας. Έτσι, ενώ παρακολουθούμε με τα ίδια
μας τα μάτια το εσωτερικό δράμα του Μαυρογυαλούρου, που τον «χτυπάει στο
φιλότιμο» και αλλάζει, το δικό μας το φιλότιμο δεν κινητοποιείται και οι ίδιοι
δεν αλλάζουμε. Αντίθετα, ενισχύονται μέσα μας τα πεπαλαιωμένα και ξεπερασμένα
κλισέ κατά της ρουσφετολογίας και των εντοπίων κομματαρχών και πάνω απ’ όλα η
απέχθεια για την πολιτική, δηλαδή όλα όσα «ληγμένα» μας σερβίρει ο σύγχρονος
λαϊκισμός προς κατανάλωση.
Να λοιπόν η μεγάλη παρεξήγηση: Ο σύγχρονος Έλληνας,
φλομωμένος από την τηλεπροπαγάνδα με νηπιώδη ψευδή, θεωρεί ότι τα παρόντα είναι
εξ ορισμού καλύτερα από τα παρελθόντα, όπως και τα μέλλοντα θα είναι
αναγκαστικά καλύτερα από τα παρόντα και ότι η μιζέρια που ζει είναι κατάσταση
«πολιτικώς ορθή» και άρα δεν μπορεί να αλλάξει.
Το «Υπάρχει και Φιλότιμο» έχει όμως και ένα άλλο καταλυτικό
στοιχείο: τον «κυρ Φώτη», τον τοκογλύφο που θέλει τα λεφτά του σώνει και καλά,
γιατί αυτός «έχει χαρτιά», ενώ ο Θεός που δεν έφερε βροχές, δεν έχει. Τον «κυρ
Φώτη», λοιπόν, τον βλέπουμε και μας εντυπωσιάζει (δεν μπορούμε να κάνουμε κι
αλλιώς, τόσο επιτυχημένα που τον ενσαρκώνει ο Νικήτας Πλατής) και ταυτιζόμαστε
με τον Πανάγο, το λεβεντόπαιδο που τον βουτάει από τον λαιμό, γιατί θέλει να
του πάρει τη γη του.
Δεν αντιλαμβανόμαστε όμως ότι τον κυρ Φώτη σήμερα «ενσαρκώνουν»
οι Τράπεζες οι «νόμιμοι» τοκογλύφοι που υπό την διεύθυνση της προϊσταμένης τους
Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν εγκαταστήσει καθεστώς χρεοκρατίας εξαιτίας του οποίου
πολλοί «Άγριλοι» έχουν ερημώσει και πολλά παιδιά δεν έχουν καν γεννηθεί. Έτσι, ταυτιζόμαστε
με τον Πανάγο άδικα· γιατί εμείς ουδέποτε αντιδράσαμε επιθετικά στους σύγχρονούς «κυρ Φώτηδες».
Κάποτε, αγανακτισμένοι και διαμαρτυρόμενοι γενικώς και αορίστως διαδηλώναμε
κατά δικαίων και αδίκων, μουντζώνοντας την ίδια την Βουλή των Ελλήνων και
σήμερα, με τύψεις για την τότε διαμαρτυρία μας, δεχόμαστε τις διαταγές της Ευρωπαϊκής
Ένωσης και των Τραπεζών, ως συμβουλές για «το καλό μας».
Να λοιπόν η μεγάλη παρανόηση: Λόγω του «ψεκάσματος» που
γίνεται από αυτήν την ίδια οθόνη που προβάλει και τον «Μαυρογυαλούρο», έχουν στρεβλωθεί
μέσα μας έννοιες, όροι και ιδέες. Αντιλαμβανόμαστε τοκογλύφους ως στρατηγικούς
επενδυτές· «ντιντήδες» της
κακιάς ώρας ως λεβέντες επαναστάτες· καραντίνες, ποινές και κάθε είδους μειώσεις της προσωπικότητάς μας, ως δικές μας
προσπάθειες για μια καλύτερη ζωή.
Το ΕΠΑΜ εδώ και 13 χρόνια παλεύει για να λύσει ο ελληνικός λαός την παρεξήγηση και να εξαλείψει τους λόγους της παρανόησης. Να καταλάβει π.χ. ότι στην Ελλάδα του 1965, της καταναλωτικής ένδειας και της πολιτικής έντασης, η Πλατανιά μπορούσε να έχει υποδομές υγείας επειδή είχαμε την στοιχειώδη πολιτική ανεξαρτησία του δικού μας νομίσματος.
Πάνω
απ’ όλα όμως το ΕΠΑΜ σε αυτά τα 13 χρόνια αγωνίζεται πεισματικά και ανυποχώρητα
για να αγαπήσει ξανά ο ελληνικός λαός την γη του και την ελευθερία του.
Ας δώσουμε λοιπόν στο «Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο» μια ευκαιρία στις
Ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου.
Για να αποδείξουμε σε όσους επιβουλεύονται το παρελθόν το
παρόν και το μέλλον μας, ότι ο «Πανάγος» μέσα μας δεν πέθανε.
Και για την Ευρωπαϊκή Ένωση α.ε., μην ξεχνάτε: Στις 9 Ιουνίου
«αυτηνής να της στρίψετε το λαρύγγι»!
