ΕΚΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Βεβαίως και αποτελεί επιτακτική ανάγκη για την ελληνική κοινωνία το ΕΠΑΜ να ψηφιστεί από όσους πριν ένα χρόνο ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ, που έχει καταντήσει «ροζ Νέα Δημοκρατία», ή το Πα.Σο.Κ. - ΚΙΝ.ΑΛ., που αποτελεί την «χρυσή εφεδρεία» της τηλεδικτατορίας· φυσικά και είναι απαραίτητο για την χώρα το ΕΠΑΜ να «απεγκλωβίσει» ψηφοφόρους από το δημο(σ)κοπικό κατασκεύασμα της Νίκης ή από τις εκ δεξιών και εξ ευωνύμων γελοιότητες του Βελόπουλου και της Κωνσταντοπούλου, ακόμα και από αυτό το ΚΚΕ, που πλέον παρακαλεί σεμνά το σύστημα να του παραχωρήσει την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Όμως εγώ «καίγομαι» για εκείνο το 40,56% του Κούλη! Για αυτό το κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, που έκανε την πιο εσφαλμένη και παράλογη πολίτική επιλογή της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας· που πολλοί θέλησαν να την ερμηνεύσουν από την πλευρά των κομμάτων («επικοινωνιακή πολιτική», ειλικρίνεια προθέσεων κ.λπ.), αλλά ελάχιστοι ασχολήθηκαν με αυτούς τους ίδιους τους πολίτες που διέπραξαν το σφάλμα, για να δουν πώς σκέπτονται, πώς αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα, πώς νοιώθουν εν τέλει.

Δεν έχω γνώσεις Πολιτικής Κοινωνιολογίας, αλλά ζώντας σε μια πόλη μικρή, σε μια κοινωνία συμπυκνωμένη, παρατηρώ ότι αυτό το περιβόητο «41τακατό», είτε το καταλαβαίνει είτε όχι, καθημερινά τυραννιέται! Οι λιγότερο φοβισμένοι κρύβουν ότι ψήφισαν την Κυβέρνηση που την προηγούμενη τετραετία σακάτεψε τον ελληνικό λαό, οι περισσότερο φοβισμένοι το διατυμπανίζουν (και ναι, τα έγραψα με την σωστή σειρά!). Όλοι τους όμως νοιώθουν ενοχές, όχι απέναντι στους άλλους, αλλά απέναντι στον εαυτό τους, γιατί έχουν εναποθέσει ελπίδες και φιλοδοξίες, όνειρα και προοπτικές σε μια Κυβέρνηση που συνεχώς τους πείθει ότι αυτοί οι ίδιοι είναι οι υπεύθυνοι που δεν πραγματοποιούνται και αυτοί οι ίδιοι είναι που πρέπει να προσπαθήσουν για την εκπλήρωσή τους.   

Σε αυτούς λοιπόν τους συμπολίτες ΜΑΣ (δικούς μας, όχι του Μητσοτάκη), με το θάρρος της ειλικρίνειας απευθύνομαι παρακάτω απευθείας:

Φίλοι που ψηφίσατε Νέα Δημοκρατία, αυτοί που σας κυβερνούν δεν σας αξίζουν, και εσείς δεν αξίζετε την μετρημένη και πικρή ζωή που κάνετε!

Πρέπει και κυρίως μπορείτε να το καταλάβετε αυτό, εσείς οι Δεξιοί που κάποτε αποτελούσατε την πιο «κοινωνιστική» Δεξιά της Ευρώπης και που τώρα με αμηχανία βλέπετε το ξεπούλημα των πάντων στους ιδιώτες και εσείς οι Συντηρητικοί, που με απογοήτευση παρακολουθείτε τον Μητσοτάκη να καταστρέφει Πατρίδα, Θρησκεία και Οικογένεια· εσείς, οι προερχόμενοί από το Πα.Σο.Κ., που κάποτε είχατε την διάθεση να αλλάξετε τον κόσμο και που από τον Σημίτη και μετά, κουρασμένοι, ψάχνετε την ανάπαυση στην κοινωνική ύπνωση του νεοφιλελευθερισμού και εσείς οι πρώην Συριζαίοι, που καταφύγατε στη Ν.Δ. μετά την προδοσία ΣΥ.ΡΙΖ.Α. το 2015, με την οξύμωρη σκέψη: «αφού ο Αρτέμης Μάτσας πρόδωσε, πάμε με τους Γερμανούς»· και εσείς οι νέοι που «το αίμα σας αναίτια έχει γεράσει» και αποτελείτε την πιο συντηρητική γενιά από την μεταπολίτευση και μετά και την πιο απολιτίκ από συστάσεως ελληνικού Κράτους, καθώς σας έχουν πείσει ότι η  ελευθεριότητα βρίσκεται στον στυγνό ηθικισμό του metoo και της woke ατζέντας και η κοινωνική πολιτική στις πάσης φύσεως Μ.Κ.Ο.

Αντιληφθείτε, ότι όπως όλοι κάνουμε λάθη, εσείς, λόγω συγκυρίας και της συνεχούς τηλεπροπαγάνδας, πέσατε στην μεγαλύτερη παγίδα της Ιστορίας και ελάτε να παλέψουμε μαζί για μια καλύτερη ζωή.

Ειλικρινά, αν υπήρχε κάτι άλλο, δεν θα περιόριζα την έκκλησή μου, αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες θα ήμουν υποκριτής, αν δεν σας καλούσα στον αγώνα του Ε.ΠΑ.Μ.

Σας το λέω καθαρά λοιπόν: Ψηφίστε το «Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο» για να έχετε το μέτωπο ψηλά.

Μέχρι την ερχόμενη Κυριακή, δεν έχω κάτι άλλο να πω.

Ελπίζω να βοήθησα την σκέψη σας.

Ιωσήφ Λουκέρης του Βασιλείου

 

 

 

ΤΟ ΕΠΑΜ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ

Το Μαιευτήριό της Πλατανιάς, αυτό που έφτιαξε στον τόπο καταγωγής του ο Μαυρογιαλούρος στην ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο», έχει για τον σύγχρονο τηλεθεατή το εξής εντυπωσιακό χαρακτηριστικό: ΥΠΑΡΧΕΙ.... είναι εκεί, στο κεφαλοχώρι της Πλατανιάς, πλήρως εξοπλισμένο, και πλήρες προσωπικού. Αντίθετα, για τον θεατή των μέσων της δεκαετίας του ‘60, το στοιχείο αυτό δεν ήταν καθόλου εντυπωσιακό. Και αυτό το γνωρίζουν καλά οι άνω των 40 ετών Έλληνες, που έχουν οι νεότεροι την ανάμνηση και οι παλαιότεροι το βίωμα, μικρές πόλεις να έχουν ή να δικαιούνται ή να διεκδικούν νοσοκομείο, σχολείο κλπ..  

Όταν όμως βλέπουμε στην τηλεόραση την υπέροχη αυτή κωμωδία, το μαιευτήριο της Πλατανιάς καθόλου δεν μας εντυπωσιάζει! Χαχανίζουμε με τον διεφθαρμένο κομματάρχη Γκρούεζα και τον Γιωργάκη, τον επιτήδειο υπάλληλο Υπουργείου, με την «κατάντια», δηλαδή, της εποχής εκείνης και αγνοούμε την κατάντια της δικής μας εποχής, κατά την οποία μικρές και μεγάλες πόλεις στερούνται ακόμη και τις στοιχειώδεις υποδομές υγείας. Έτσι, ενώ παρακολουθούμε με τα ίδια μας τα μάτια το εσωτερικό δράμα του Μαυρογυαλούρου, που τον «χτυπάει στο φιλότιμο» και αλλάζει, το δικό μας το φιλότιμο δεν κινητοποιείται και οι ίδιοι δεν αλλάζουμε. Αντίθετα, ενισχύονται μέσα μας τα πεπαλαιωμένα και ξεπερασμένα κλισέ κατά της ρουσφετολογίας και των εντοπίων κομματαρχών και πάνω απ’ όλα η απέχθεια για την πολιτική, δηλαδή όλα όσα «ληγμένα» μας σερβίρει ο σύγχρονος λαϊκισμός προς κατανάλωση.

Να λοιπόν η μεγάλη παρεξήγηση: Ο σύγχρονος Έλληνας, φλομωμένος από την τηλεπροπαγάνδα με νηπιώδη ψευδή, θεωρεί ότι τα παρόντα είναι εξ ορισμού καλύτερα από τα παρελθόντα, όπως και τα μέλλοντα θα είναι αναγκαστικά καλύτερα από τα παρόντα και ότι η μιζέρια που ζει είναι κατάσταση «πολιτικώς ορθή» και άρα δεν μπορεί να αλλάξει.  

Το «Υπάρχει και Φιλότιμο» έχει όμως και ένα άλλο καταλυτικό στοιχείο: τον «κυρ Φώτη», τον τοκογλύφο που θέλει τα λεφτά του σώνει και καλά, γιατί αυτός «έχει χαρτιά», ενώ ο Θεός που δεν έφερε βροχές, δεν έχει. Τον «κυρ Φώτη», λοιπόν, τον βλέπουμε και μας εντυπωσιάζει (δεν μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς, τόσο επιτυχημένα που τον ενσαρκώνει ο Νικήτας Πλατής) και ταυτιζόμαστε με τον Πανάγο, το λεβεντόπαιδο που τον βουτάει από τον λαιμό, γιατί θέλει να του πάρει τη γη του.

Δεν αντιλαμβανόμαστε όμως ότι τον κυρ Φώτη σήμερα «ενσαρκώνουν» οι Τράπεζες οι «νόμιμοι» τοκογλύφοι που υπό την διεύθυνση της προϊσταμένης τους Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν εγκαταστήσει καθεστώς χρεοκρατίας εξαιτίας του οποίου πολλοί «Άγριλοι» έχουν ερημώσει και πολλά παιδιά δεν έχουν καν γεννηθεί. Έτσι, ταυτιζόμαστε με τον Πανάγο άδικα· γιατί εμείς ουδέποτε αντιδράσαμε επιθετικά στους σύγχρονούς «κυρ Φώτηδες». Κάποτε, αγανακτισμένοι και διαμαρτυρόμενοι γενικώς και αορίστως διαδηλώναμε κατά δικαίων και αδίκων, μουντζώνοντας την ίδια την Βουλή των Ελλήνων και σήμερα, με τύψεις για την τότε διαμαρτυρία μας, δεχόμαστε τις διαταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Τραπεζών, ως συμβουλές για «το καλό μας».

Να λοιπόν η μεγάλη παρανόηση: Λόγω του «ψεκάσματος» που γίνεται από αυτήν την ίδια οθόνη που προβάλει και τον «Μαυρογυαλούρο», έχουν στρεβλωθεί μέσα μας έννοιες, όροι και ιδέες. Αντιλαμβανόμαστε τοκογλύφους ως στρατηγικούς επενδυτές· «ντιντήδες» της κακιάς ώρας ως λεβέντες επαναστάτες· καραντίνες, ποινές και κάθε είδους  μειώσεις της προσωπικότητάς μας, ως δικές μας προσπάθειες για μια καλύτερη ζωή.

Το ΕΠΑΜ εδώ και 13 χρόνια παλεύει για να λύσει ο ελληνικός λαός την παρεξήγηση και να εξαλείψει τους λόγους της παρανόησης. Να καταλάβει π.χ. ότι στην Ελλάδα του 1965, της καταναλωτικής ένδειας και της πολιτικής έντασης, η Πλατανιά μπορούσε να έχει υποδομές υγείας επειδή είχαμε την στοιχειώδη πολιτική ανεξαρτησία του δικού μας νομίσματος. 

Πάνω απ’ όλα όμως το ΕΠΑΜ σε αυτά τα 13 χρόνια αγωνίζεται πεισματικά και ανυποχώρητα για να αγαπήσει ξανά ο ελληνικός λαός την γη του και την ελευθερία του.

Ας δώσουμε λοιπόν στο «Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο» μια ευκαιρία στις Ευρωεκλογές της 9^ης Ιουνίου.

Για να αποδείξουμε σε όσους επιβουλεύονται το παρελθόν το παρόν και το μέλλον μας, ότι ο «Πανάγος» μέσα μας δεν πέθανε.

Και για την Ευρωπαϊκή Ένωση α.ε., μην ξεχνάτε: Στις 9 Ιουνίου «αυτηνής να της στρίψετε το λαρύγγι»!  

ΠΟΙΟΙ είναι το ΕΠΑΜ

 Το ΕΠΑΜ δεν το στελεχώνουν άνθρωποί «απλοί σαν κι εμάς»· το ΕΠΑΜ στελεχώνουν άνθρωποι σύνθετοι σαν κι εμάς. Ο καθένας με τα προβλήματα και τους προβληματισμούς του, την ιδιοσυγκρασία και την ιδιορρυθμία του, την οργανωμένη δράση του και τις παρορμητικές αντιδράσεις του.

Μία και μόνη διαφορά έχουν, κατά την γνώμη μου, από τους υπόλοιπους: Την αίσθηση της πολιτικής ατομικής αδυναμίας· δηλαδή, την εμπειρική (και γι’ αυτό βαθιά) γνώση, ότι τίποτε δεν επιτυγχάνεται αν ενδιαφέρεσαι μόνο για ατομικά δικαιώματα -πολύ περισσότερο για ατομικά σου συμφέροντα!

Γι’ αυτό την σκέψη, την δράση και την ψυχολογία τους επηρεάζει η -σε άλλους συνειδητή, σε άλλους υποσυνείδητη. σε άλλους ασύνειδη- προσπάθεια να βρουν το κοινό, όπου κι  αν αυτό βρίσκεται κρυμμένο, από το (κοινό) συμφέρον μέχρι το (κοινό) νόημα ζωής.

Δεν είναι τα στελέχη του ΕΠΑΜ αλάνθαστα. Σε μία πορεία δεκατεσσάρων ετών, κόντρα στο ρεύμα, έχουν κάνει λάθη, έχουν μπει σε πειρασμούς, έχουν παρεκκλίνει της πορείας τους. Πάντα όμως ξαναβρίσκουν τον δρόμο τους, μετά από ομηρικές μάχες, που γίνονται είτε στα συνεχή συνέδριά του κόμματος – διεξάγονταν μέχρι περίπου το 2017 κάθε χρόνο (τι ιδέα κι αυτή!) και από εκεί και πέρα διεξάγονται κάθε δύο χρόνια- είτε στο Εθνικό Συμβούλιο, είτε ακόμα και σε αυτή την Πολιτική Γραμματεία. Γιατί έχουν το νεύρο, τη δυναμική, το πείσμα τη «ζουρλαμάδα», που έχουμε και οι Ληξουριώτες. Μόνο που οι «επαμίτες», οργανωμένοι σε πολιτική παράταξη με συγκεκριμένους στόχους, δεν «χάνονται» όπως εμείς.

Στο ΕΠΑΜ κυριαρχεί η σκέψη κα το ταπεραμέντο του προέδρου και θεωρητικού του Δημήτρη Καζάκη, ενός οικονομολόγου, που προσπαθεί να ανεβάσει την οικονομολογία στο επίπεδο της πολιτικής· και αυτό είναι κατ’ εμέ, το κύριο στοιχείο που τον εξιδιάζει, γιατί, αν το καλοσκεφτούμε, όλοι οι άλλοι προσπαθούν –και μέχρι τώρα καταφέρνουν- το αντίθετο.

Όμως ο Καζάκης δεν κυριαρχεί στην παράταξη του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου, επειδή επηρεάζει τους υπόλοιπους, αλλά, κατά τη γνώμη μου, επειδή όλοι οι άλλοι τον επηρεάζουν. Νομίζει κανείς ότι στο νου αυτού του ανθρώπου, υπάρχουν, συγκρούονται και ομονοούν, κάθε στιγμή όλες οι τάσεις, όλοι οι προβληματισμοί, όλες οι συνιστώσες του ΕΠΑΜ. Γι’ αυτό και η συμπεριφορά του είναι ανεπιτήδευτη, κάποιες φορές και τραχεία, όπως ακατέργαστος, αυθόρμητος και ευθύς είναι και ο λόγος του.

Αυτοί λοιπόν είναι, με τη δική μου οπτική, οι άνθρωποι του Ε.ΠΑ.Μ.. Ζητώ συγνώμη που δεν έγραψα, πόσοι ομοφυλόφιλοι υπάρχουν στο Εθνικό Συντονιστικό Συμβούλιο ή πόσα θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης υπάρχουν στην Πολιτική Γραμματεία, αλλά δεν γνωρίζω, ούτε και θέλω να ασχοληθώ με το θέμα. Όπως και τέτοια θέματα δεν απασχολούν τα μέλη του Ε.ΠΑ.Μ.· γιατί ο καθένας με τον τρόπο του, είναι πολιτικοί μαχητές «πρώτης γραμμής», οπότε ελιτίστικες συμπεριφορές δεν είναι στη φύση τους.  

Ας δώσουμε λοιπόν σε αυτούς τους ανθρώπους, τους σύνθετους σαν κι εμάς την ευκαιρία να δώσουν την μάχη τους. Τίποτε άλλο δεν ζητούν.

Δώστε και σε μένα, τον Γιοσήφη, την ικανοποίηση ότι μας έδωσα την δυνατότητα να ανακτήσουμε την αξιοπρέπειά μας σαν κοινωνία. Τίποτε άλλο δεν σας ζητώ.     

 

 

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ Ε.ΠΑ.Μ.

https://iosif-loukeris.blogspot.com/2024/05/blog-post.html

«Επίσημα» ποιο είναι το ΕΠΑΜ μπορείτε να το μάθετε από την ιστοσελίδα του, την σελίδα του στην προσωπόβιβλο και την ηλεκτρονική του εφημερίδα «Ξαστεριά». Εδώ θα γράψω πώς το βλέπω προσωπικά:

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο αναμφισβήτητα έχει τη δομή κόμματος. Και έτσι πρέπει, αφού η Δημοκρατία με κόμματα λειτουργεί. Δεν είναι όμως κόμμα, υπό την έννοια της ομάδας ανθρώπων, που φιλοδοξεί να μείνει «εις τους αιώνας των αιώνων» στην πολιτική σκηνή, για να προωθήσει κάποια ιδεολογία ή να εξυπηρετήσει συλλογικά ή ατομικά συμφέροντα. Το Ε.ΠΑ.Μ. υπηρετεί μια Ιδέα και έχει θέσει έναν μεγάλο σκοπό, που όταν πραγματωθούν, δεν θα έχει πλέον λόγο ύπαρξης.

Η Ιδέα είναι η λαϊκή κυριαρχία, που σχεδόν ταυτίζεται με την εθνική ανεξαρτησία· και ο σκοπός είναι η ενότητα του λαού, όχι με την έννοια της στατικής ομόνοιας και της ανούσιας ομοιότητας, αλλά ενότητα στην ενέργεια για την επίτευξη, διατήρηση και ανάπτυξη της λαϊκής κυριαρχίας.

Την μάχη του το Ε.ΠΑ.Μ. αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να δώσει άμεσα για την ανατροπή του καθεστώτος κατοχής που έχει επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην Ελλάδα. Και αυτό δείχνει ότι θέλει πραγματικά να αγωνιστεί. Γιατί ορίζει τον χρόνο και τον τόπο της δράσης, στρέφεται κατά αντιπάλου πραγματικού, «χειροπιαστού» και δεν καταφεύγει σε ανόητες αοριστολογίες και ύποπτους παλικαρισμούς.

Κύρια μέσα της κατοχής και καθήλωσης της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση Α.Ε.,  το Ε.ΠΑ.Μ. θεωρεί το μη νόμισμα του ευρώ, τo χρέος και το κράτος εν κράτει των τραπεζών.  Γι’ αυτό, μετά την ανατροπή της κατοχής που πρωτεύει, το ΕΠΑΜ έχει σχεδιάσει την μετάβαση στο Εθνικό Νόμισμα, γιατί μόνο έτσι, θα πάψουν να ελέγχουν την ροή του χρήματος οι Τράπεζες, θα εισρεύσει χρήμα στην αγορά και στην παραγωγή και θα καταστεί δυνατή η διαγραφή του χρέους, που οι ίδιες οι Τράπεζες μας έχουν φορτώσει.

Γνωρίζοντας τι θέλει το ΕΠΑΜ, έχει ρητορική και δράση ευθεία και γνήσια. Αποστρέφεται τα mainstream (ήτοι τση μοδός) φληναφήματα περί ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών (ήτοι «κάνω ό,τι γουστάρω και να πάει να πνιγεί ο άλλος») και δεν διστάζει να αναφέρει λέξεις όπως Έθνος, Πατρίδα, Οικογένεια και να παλέψει για τις ιδέες που αυτές εκφράζουν, γιατί αντιλαμβάνεται ότι αυτές οι Ιδέες είναι η βάση για κοινωνίες πραγματικά ελεύθερες· γι’ αυτό και, αφού για πολλά χρόνια τις μούχλιασε η μικροαστική αντίληψη, τώρα η δυναστεία Ευρωπαϊκής Ένωσης και Η.Π.Α. τις χτυπά αλύπητα.

Εν κατακλείδι -χωρίς να ξέρω αν το επεδίωξε, μια και δεν «έζησα» την ίδρυσή του, ή προέκυψε στην πορεία- θεωρώ το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο,  έχει επωμιστεί έναν ιστορικό ρόλο: της δύναμης που θα κρατήσει την Ελλάδα μακριά από το νέο μεσαίωνα της θρησκοληψίας των ανοιχτών αγορών και των σκλαβωμένων στην ατομική ελευθεριότητα λαών.

Το ΕΠΑΜ λοιπόν αξίζει την ψήφο και την στήριξη μας, αν όχι για να πετύχει του στόχους του, τουλάχιστον και απαραίτητα για να κρατηθούν οι απόψεις του ζωντανές. 

Για να μην μείνουμε στην ιστορία σαν οι γενιές πού υποτάχθηκαν στους εξουσιαστές τους, όχι μόνο σωματικά, αλλά και πνευματικά και ψυχικά 

https://iosif-loukeris.blogspot.com/2024/05/blog-post.html