ΠΟΙΟΙ είναι το ΕΠΑΜ

 Το ΕΠΑΜ δεν το στελεχώνουν άνθρωποί «απλοί σαν κι εμάς»· το ΕΠΑΜ στελεχώνουν άνθρωποι σύνθετοι σαν κι εμάς. Ο καθένας με τα προβλήματα και τους προβληματισμούς του, την ιδιοσυγκρασία και την ιδιορρυθμία του, την οργανωμένη δράση του και τις παρορμητικές αντιδράσεις του.

Μία και μόνη διαφορά έχουν, κατά την γνώμη μου, από τους υπόλοιπους: Την αίσθηση της πολιτικής ατομικής αδυναμίας· δηλαδή, την εμπειρική (και γι’ αυτό βαθιά) γνώση, ότι τίποτε δεν επιτυγχάνεται αν ενδιαφέρεσαι μόνο για ατομικά δικαιώματα -πολύ περισσότερο για ατομικά σου συμφέροντα!

Γι’ αυτό την σκέψη, την δράση και την ψυχολογία τους επηρεάζει η -σε άλλους συνειδητή, σε άλλους υποσυνείδητη. σε άλλους ασύνειδη- προσπάθεια να βρουν το κοινό, όπου κι  αν αυτό βρίσκεται κρυμμένο, από το (κοινό) συμφέρον μέχρι το (κοινό) νόημα ζωής.

Δεν είναι τα στελέχη του ΕΠΑΜ αλάνθαστα. Σε μία πορεία δεκατεσσάρων ετών, κόντρα στο ρεύμα, έχουν κάνει λάθη, έχουν μπει σε πειρασμούς, έχουν παρεκκλίνει της πορείας τους. Πάντα όμως ξαναβρίσκουν τον δρόμο τους, μετά από ομηρικές μάχες, που γίνονται είτε στα συνεχή συνέδριά του κόμματος – διεξάγονταν μέχρι περίπου το 2017 κάθε χρόνο (τι ιδέα κι αυτή!) και από εκεί και πέρα διεξάγονται κάθε δύο χρόνια- είτε στο Εθνικό Συμβούλιο, είτε ακόμα και σε αυτή την Πολιτική Γραμματεία. Γιατί έχουν το νεύρο, τη δυναμική, το πείσμα τη «ζουρλαμάδα», που έχουμε και οι Ληξουριώτες. Μόνο που οι «επαμίτες», οργανωμένοι σε πολιτική παράταξη με συγκεκριμένους στόχους, δεν «χάνονται» όπως εμείς.

Στο ΕΠΑΜ κυριαρχεί η σκέψη κα το ταπεραμέντο του προέδρου και θεωρητικού του Δημήτρη Καζάκη, ενός οικονομολόγου, που προσπαθεί να ανεβάσει την οικονομολογία στο επίπεδο της πολιτικής· και αυτό είναι κατ’ εμέ, το κύριο στοιχείο που τον εξιδιάζει, γιατί, αν το καλοσκεφτούμε, όλοι οι άλλοι προσπαθούν –και μέχρι τώρα καταφέρνουν- το αντίθετο.

Όμως ο Καζάκης δεν κυριαρχεί στην παράταξη του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου, επειδή επηρεάζει τους υπόλοιπους, αλλά, κατά τη γνώμη μου, επειδή όλοι οι άλλοι τον επηρεάζουν. Νομίζει κανείς ότι στο νου αυτού του ανθρώπου, υπάρχουν, συγκρούονται και ομονοούν, κάθε στιγμή όλες οι τάσεις, όλοι οι προβληματισμοί, όλες οι συνιστώσες του ΕΠΑΜ. Γι’ αυτό και η συμπεριφορά του είναι ανεπιτήδευτη, κάποιες φορές και τραχεία, όπως ακατέργαστος, αυθόρμητος και ευθύς είναι και ο λόγος του.

Αυτοί λοιπόν είναι, με τη δική μου οπτική, οι άνθρωποι του Ε.ΠΑ.Μ.. Ζητώ συγνώμη που δεν έγραψα, πόσοι ομοφυλόφιλοι υπάρχουν στο Εθνικό Συντονιστικό Συμβούλιο ή πόσα θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης υπάρχουν στην Πολιτική Γραμματεία, αλλά δεν γνωρίζω, ούτε και θέλω να ασχοληθώ με το θέμα. Όπως και τέτοια θέματα δεν απασχολούν τα μέλη του Ε.ΠΑ.Μ.· γιατί ο καθένας με τον τρόπο του, είναι πολιτικοί μαχητές «πρώτης γραμμής», οπότε ελιτίστικες συμπεριφορές δεν είναι στη φύση τους.  

Ας δώσουμε λοιπόν σε αυτούς τους ανθρώπους, τους σύνθετους σαν κι εμάς την ευκαιρία να δώσουν την μάχη τους. Τίποτε άλλο δεν ζητούν.

Δώστε και σε μένα, τον Γιοσήφη, την ικανοποίηση ότι μας έδωσα την δυνατότητα να ανακτήσουμε την αξιοπρέπειά μας σαν κοινωνία. Τίποτε άλλο δεν σας ζητώ.     

 

 

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ Ε.ΠΑ.Μ.

https://iosif-loukeris.blogspot.com/2024/05/blog-post.html

«Επίσημα» ποιο είναι το ΕΠΑΜ μπορείτε να το μάθετε από την ιστοσελίδα του, την σελίδα του στην προσωπόβιβλο και την ηλεκτρονική του εφημερίδα «Ξαστεριά». Εδώ θα γράψω πώς το βλέπω προσωπικά:

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο αναμφισβήτητα έχει τη δομή κόμματος. Και έτσι πρέπει, αφού η Δημοκρατία με κόμματα λειτουργεί. Δεν είναι όμως κόμμα, υπό την έννοια της ομάδας ανθρώπων, που φιλοδοξεί να μείνει «εις τους αιώνας των αιώνων» στην πολιτική σκηνή, για να προωθήσει κάποια ιδεολογία ή να εξυπηρετήσει συλλογικά ή ατομικά συμφέροντα. Το Ε.ΠΑ.Μ. υπηρετεί μια Ιδέα και έχει θέσει έναν μεγάλο σκοπό, που όταν πραγματωθούν, δεν θα έχει πλέον λόγο ύπαρξης.

Η Ιδέα είναι η λαϊκή κυριαρχία, που σχεδόν ταυτίζεται με την εθνική ανεξαρτησία· και ο σκοπός είναι η ενότητα του λαού, όχι με την έννοια της στατικής ομόνοιας και της ανούσιας ομοιότητας, αλλά ενότητα στην ενέργεια για την επίτευξη, διατήρηση και ανάπτυξη της λαϊκής κυριαρχίας.

Την μάχη του το Ε.ΠΑ.Μ. αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να δώσει άμεσα για την ανατροπή του καθεστώτος κατοχής που έχει επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην Ελλάδα. Και αυτό δείχνει ότι θέλει πραγματικά να αγωνιστεί. Γιατί ορίζει τον χρόνο και τον τόπο της δράσης, στρέφεται κατά αντιπάλου πραγματικού, «χειροπιαστού» και δεν καταφεύγει σε ανόητες αοριστολογίες και ύποπτους παλικαρισμούς.

Κύρια μέσα της κατοχής και καθήλωσης της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση Α.Ε.,  το Ε.ΠΑ.Μ. θεωρεί το μη νόμισμα του ευρώ, τo χρέος και το κράτος εν κράτει των τραπεζών.  Γι’ αυτό, μετά την ανατροπή της κατοχής που πρωτεύει, το ΕΠΑΜ έχει σχεδιάσει την μετάβαση στο Εθνικό Νόμισμα, γιατί μόνο έτσι, θα πάψουν να ελέγχουν την ροή του χρήματος οι Τράπεζες, θα εισρεύσει χρήμα στην αγορά και στην παραγωγή και θα καταστεί δυνατή η διαγραφή του χρέους, που οι ίδιες οι Τράπεζες μας έχουν φορτώσει.

Γνωρίζοντας τι θέλει το ΕΠΑΜ, έχει ρητορική και δράση ευθεία και γνήσια. Αποστρέφεται τα mainstream (ήτοι τση μοδός) φληναφήματα περί ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών (ήτοι «κάνω ό,τι γουστάρω και να πάει να πνιγεί ο άλλος») και δεν διστάζει να αναφέρει λέξεις όπως Έθνος, Πατρίδα, Οικογένεια και να παλέψει για τις ιδέες που αυτές εκφράζουν, γιατί αντιλαμβάνεται ότι αυτές οι Ιδέες είναι η βάση για κοινωνίες πραγματικά ελεύθερες· γι’ αυτό και, αφού για πολλά χρόνια τις μούχλιασε η μικροαστική αντίληψη, τώρα η δυναστεία Ευρωπαϊκής Ένωσης και Η.Π.Α. τις χτυπά αλύπητα.

Εν κατακλείδι -χωρίς να ξέρω αν το επεδίωξε, μια και δεν «έζησα» την ίδρυσή του, ή προέκυψε στην πορεία- θεωρώ το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο,  έχει επωμιστεί έναν ιστορικό ρόλο: της δύναμης που θα κρατήσει την Ελλάδα μακριά από το νέο μεσαίωνα της θρησκοληψίας των ανοιχτών αγορών και των σκλαβωμένων στην ατομική ελευθεριότητα λαών.

Το ΕΠΑΜ λοιπόν αξίζει την ψήφο και την στήριξη μας, αν όχι για να πετύχει του στόχους του, τουλάχιστον και απαραίτητα για να κρατηθούν οι απόψεις του ζωντανές. 

Για να μην μείνουμε στην ιστορία σαν οι γενιές πού υποτάχθηκαν στους εξουσιαστές τους, όχι μόνο σωματικά, αλλά και πνευματικά και ψυχικά 

https://iosif-loukeris.blogspot.com/2024/05/blog-post.html

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΖΑΚΗ

Ο Δημήτρης Καζάκης είναι, για εμένα τουλάχιστον, η πολιτική Ιδέα που δέκα χρόνια τώρα διατυπώνει, υποστηρίζει, υπηρετεί.

Η Ιδέα αυτή δεν είναι άλλη, κατά την δική μου πάντα οπτική, από την πρόταξη και υπεράσπιση των εθνικών κρατών, των "πατρίδων" αν θέλετε, απέναντι στην νεοταξική, νεοφιλελέ, νεοκαπιταλιστική και λοιπά"νεο-"  λαίλαπα που ζούμε ενεοί τα χρόνια αυτά της "κρίσης".

Για την υπεράσπιση αυτής της Ιδέας, ο Καζάκης, πρωτοστάτησε στην δημιουργία του ΕΠΑΜ, ενός κόμματος που φιλοδόξησε και φιλοδοξεί ακόμα, να δώσει πολιτική προοπτική στους "αγανακτισμένους των πλατειών" του 2011.

Για την ανάδειξη αυτής της Ιδέας, ο Καζάκης ηγήθηκε της προσπάθειας λίγων αλλά άξιων συναγωνιστών, να κατανοήσει ο ελληνικός λαός την δύναμή του και να απομακρυνθεί από το ενοχικό σύνδρομο, που τα συστημικά κόμματα και οι δημοσιοκάφροι του έχουν φορτώσει. Να ενωθούν οι Έλληνες πολίτες στην υπεράσπιση όχι των ατομικών τους συμφερόντων, αλλά της κοινωνίας τους, της Πατρίδας τους.

Το ούτως ή άλλως δύσκολο αυτό εγχείρημα, συνάντησε, συναντά και θα συναντά πολλά τεχνητά εμπόδια: Την φοβία που έχει υποβληθεί στον Έλληνα για το εθνικό νόμισμα, την ταμπέλα του "γραφικού" ή "ακροδεξιού" που επικολλάται στο μέτωπο όποιου τολμά να αναφέρει τις λέξεις "Έθνος", "Πατρίδα", "Οικογένεια", την απέχθεια "αμεσοδημοκρατικών" κύκλων για τις εκλογές, την συμπάθεια "αμεσοδημοκρατικών" κύκλων για όσους .... κερδίζουν τις εκλογές κ.α..

Μοιραία ίσως, το 2017, ο Καζάκης κουρασμένος από τον πολυετή αγώνα, παρασυρμένος από συνεργάτες, που αντιμετώπιζαν την πολιτική με την ποδοσφαιρική αντίληψη του "λαοφιλούς νικητή", αγχωμένος για την τύχη της Χώρας, απογοητευμένος για την "μαζικότητα" που ποτέ δεν ήλθε στο ΕΠΑΜ, απέκλινε από την Ιδέα που υπηρετεί. Προδίδοντας τον ίδιο του τον εαυτό, κατέφυγε σε τακτικές τηλεοπτικής προβολής, που ουσιαστικά επέφεραν αλλοίωση του πολιτικού του λόγου. Και όχι μόνο αυτό! Όταν του επισημάνθηκε από πραγματικούς συναγωνιστές του η λάθος πορεία, εκνευρίστηκε και έπληξε δικαίους και αδίκους, οδηγώντας το ΕΠΑΜ σε αποψίλωση από γνήσιους αγωνιστές.

Έκτοτε, παρακολουθώ την πορεία του. Στην αρχή, ομολογώ ότι ήμουν απογοητευμένος, θεωρώντας ότι ο Καζάκης - άνθρωπος νίκησε με τις αδυναμίες του τον Καζάκη - Πολιτικό.  Στην συνέχεια όμως, ιδιαίτερα όταν άρχισε το "μακεδονικό ζήτημα" και εκδηλώθηκε η προσπάθεια της πολιτικής σαβούρας που είχε επικρατήσει στο ΕΠΑΜ, να εκμεταλλευτεί μικροπολιτικά το φλέγον θέμα, είδα ότι ο Καζάκης - Πολιτικός ξύπνησε. 

Με ενάργεια σκέψης, λόγου και έργων, ο Δημήτρης Καζάκης, κατάφερε να απαλλαγεί από τους πολιτικούς υποκριτές και τα τηλεοπτικά σούργελα, που είχαν καθίσει σαν αλογόμυγες στο ΕΠΑΜ, διατύπωσε και πάλι καθαρές και ξάστερες απόψεις, επιδίωξε συνεργασίες, χωρίς να παρεκκλίνει από τις θέσεις του και, τελικά, κατεβαίνει στις κρίσιμες αυτές εκλογές συνεργαζόμενος με το ΑΚΚΕΛ, το ΔΗΚΚΙ και άλλες δημοκρατικές πατριωτικές δυνάμεις.

Ο Δημήτρης Καζάκης έδειξε ότι ο Πολιτικός μπορεί και οφείλει να ξεπερνά τις ανθρώπινες αδυναμίες, μπορεί και οφείλει να ενεργεί χωρίς το άγχος της "επιτυχίας", αλλά με το άγχος της άσκησης του καθήκοντος του.

Έστω και αν δεν το λέει "ρητά και κατηγορηματικά", ο Καζάκης δείχνει ότι αναγνωρίζει το λάθος που διέπραξε εκείνη την άσχημη για το ΕΠΑΜ εποχή.

Επειδή τον γνώρισα, έστω και λίγο, προσωπικά, επειδή ενεπλάκην στο ΕΠΑΜ και στον αγώνα του, επειδή με πήρε και εμένα η μπάλα της διαγραφής, μαζί με άλλους πολύ αξιότερούς μου συναγωνιστές και επειδή τότε τον έψεξα δημόσια, έκρινα ότι πρέπει και τώρα, δημόσια να αναγνωρίσω  το κατόρθωμα του Καζάκη, να επανέλθει στον παλιό καλό του εαυτό και να γράψω στο κείμενο αυτό ότι Ναι, ο Δημήτρης Καζάκης επέστρεψε.  

  

ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΩ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΠΑΡΙΣΗ

Καταγγέλλω  Δημόσια τον Στρατηγό Ηλία Παρίση, δημοτικό σύμβουλο με την παράταξη των ΦΙ.Κ.Ο..

Τον καταγγέλλω, γιατί κάθεται και στενοχωριέται με ανάξια λόγου δημοσιεύματα.

Έφτασε μια παρέμβασή μου, μετά από πολύ καιρό, για το θέμα των μπάζων του Αγίου Αντωνίου, για να «τσιμπήσουν» οι γνωστοί άγνωστοι και να νομίσουν ότι μπορούν να (ξανά) αρχίσουν το αγαπημένο τους παιχνιδάκι των προσωπικών «βολών» και αντεγκλήσεων, το ληξουριωτιστί καλούμενο «πορδόμυλος».

Δημοσίευσαν και αναδημοσίευσαν, λοιπόν, ένα απείρου δημοσιογραφικού κάλους και βαθιάς πολιτικής ανάλυσης άρθρο, που λέει ότι οι ΦΙ.Κ.Ο. « …..“τον δουλέψανε” τον καημένο τον Ιωσήφ και “του τη φορέσανε” κανονικά….», αφού δεν θα αναλάβω δημοτικός σύμβουλος στην θέση του Στρατηγού. Στον επίλογο του, το βαρυσήμαντο αυτό άρθρο αναφέρει ότι «…..Από την όλη ιστορία πάντως κερδισμένος και πονηρός βγαίνει ο αρχηγός του ΦΙΚΟ Ηλίας Παρίσης που κρατάει την καρέκλα του την ώρα που ο Λουκέρης εξακολουθεί να “μάχεται με ανεμόμυλους”».

Προσωπικά καθόλου δεν επηρεάστηκα από τα γραφόμενα των …. ανεμόμυλων. Ο Στρατηγός όμως, άνθρωπος με αρκετές ευαισθησίες, τους πήρε στα σοβαρά και θεωρεί προσωπική προσβολή τον χαρακτηρισμό του «κερδισμένου» και «πονηρού» από τον δήθεν παραμερισμό μου.   

Για χάρη του Ηλία Παρίση, λοιπόν και του σεβασμού που έχω προς το πρόσωπό του, γράφω τους λόγους που δεν αναλαμβάνω την θέση του Δημοτικού Συμβούλου, ξεκαθαρίζοντας από την αρχή ότι αυτό ήταν μια καθαρά προσωπική μου επιλογή, παρά τις παραινέσεις προς το αντίθετο του Στρατηγού:

α)  Λόγω της ένταξής μου στο Ε.ΠΑ.Μ. και δη στο Εθνικό Συντονιστικό του Συμβούλιο έχω την τιμή και την ευθύνη να ασχολούμαι με μια πιο αγωνιστική και γενική πολιτική από αυτή των φίλων μου των ΦΙ.Κ.Ο., κυρίως για τα θέματα της Τ.Α..

β) Κατά την προεκλογική περίοδο του 2014, όταν οι ΦΙ.Κ.Ο. αποφασίσαμε ο πρώτος επιλαχών σύμβουλος να αντικαταστήσει τον αρχηγό του συνδυασμού στην «μέση» της θητείας του Δημοτικού Συμβουλίου, ήμουν ο μόνος που μειοψήφησα. Και αυτό, γιατί θεώρησα ότι με αυτό το «σύστημα» δείχναμε ως συνδυασμός ασάφεια και αβεβαιότητα στις επιλογές μας.

γ) Κατά την δεύτερη εκλογή Προεδρείου Δημοτικού Συμβουλίου, σύμβουλοι της πλειοψηφίας («ισχυροκεφαλλλλονίτες» για να εξηγούμεθα), όπως είχαν πράξει και στην πρώτη, ζωγράφισαν επί των ψηφοδελτίων γεννητικά όργανα. Μάλιστα, ούτε ο πεπειραμένος και σοβαρός νέος Πρόεδρος του Δ.Σ. φάνηκε να θίγεται από αυτό, αλλά ούτε και η αντιπολίτευση αντέδρασε όπως είχε καθήκον, δηλαδή με την έντονη καταγγελία στο πανελλήνιο του «φαινομένου».

Ένα Δημοτικό Συμβούλιο, που περιέχει αυτούς του «ζωγράφους», λοιπόν, προτιμώ να το γράφω σε ό,τι ζωγράφισαν.

Τελειώνω με δύο συμβουλές:

Συμβουλή προς τον Ηλία Παρίση: Γράφε τους κι εσύ Στρατηγέ και μην σκας.

Συμβουλή γενική: Μην ξύνεστε στην γκλίτσα του τσοπάνη!  

Ο μέγας Φαραώ Τσιπ Ρα εν Κεφαλληνία και η υποκρισία της καμήλας

Αβίαστος ο συνειρμός από την επίσκεψη του πρωθυπαλλήλου της Ε.Ε. στην χώρα κ. Τσίπρα, για να εγκαινιάσει το σχολικό συγκρότημα στην περιοχή «Φαραώ» Αργοστολίου.

Ο κάποτε δήθεν επαναστάτης νεανίας Αλέξης, έρχεται τώρα με τη νέα του μεταμφίεση. Αυτή του δήθεν μεγάλου ηγεμόνα, που  ευεργετεί  τους υπηκόους του με μεγάλα «δημόσια» έργα και τους τιμά με την μεγαλόπρεπη παρουσία του κατά τον εγκαινιασμό τους. Ο αγραβάτωτος «επαναστάτης» Αλέξης μετετράπη σε, πάντα αγραβάτωτο, Φαραώ!

Και έτσι ερχόμενος στην Κεφαλονιά, ως χρυσοφόρος «Υιός του Ρα», πετάει και λίγα ψιχία ευαισθησίας προς τους ιθαγενείς της «Κάτω Αιγύπτου», διοργανώνοντας σύσκεψη για τα προβλήματα μετά τους σεισμούς στο Ληξούρι, που θα γίνει στο ….Αργοστόλι. (Βλέπετε, κάθε  Φαραώ, οφείλει να αποστρέφει το θείον βλέμμα του από δυσάρεστες καταστάσεις και έτσι ο Φαραώ Τσιπ Ρα δεν καταδέχεται να αντικρίσει ιδίοις όμμασι τα ερείπια του  Ληξουριού).

Πόση υποκρισία διαθέτουν αυτοί οι ψευδοφαραώ! Πολιτικός άνδρας με ελάχιστη ευαισθησία, θα απέφευγε να έλθει στο Νησί για να εγκαινιάσει το έργο μιας πόλης, όταν σε μια άλλη περιοχή χαίνουν ακόμα οι πληγές της μετά από δυόμιση χρόνια από τους σεισμούς. Και αν ποτέ ερχόταν στην Κεφαλονιά, θα ήταν  αποκλειστικά και μόνο για να δει την «κατάντια» της δικής μας περιοχής, που ο Εγκέλαδος «προτίμησε». Αλλά ο Φαραώ Τσιπ Ρα, είπαμε, διαθέτει την υποκρισία της καμήλας που αρνείται να δει την καμπούρα της.

Σε μια αιγυπτιακή ατμόσφαιρα, όμως, δεν μπορεί να υπάρχει μόνο μία καμήλα. Έτσι εμφανίστηκαν τις τελευταίες μέρες και άλλες καμήλες, από αυτές τις «ισχυρές», με τις δύο  καμπούρες.   Ξεχείλισε η καμηλο-υποκρισία και εκεί. Οι καμήλες αυτές όχι μόνο αρνήθηκαν να δουν την δική τους διπλή καμπούρα, αλλά  δήλωσαν ότι φρικιούν (νεοχυδαϊστί «φρικάρουν), δήθεν, στην θέα της καμπούρας της καμήλας – Φαραώ. Και αμέσως άρχισε αυτή η παράταξη  που υποδέχθηκε εν χορδαίς και οργάνοις τους Γερμανούς της Fraport όταν ήλθαν να καταλάβουν το αεροδρόμιό μας, να προσβάλλεται από την επίσκεψη του Φαραώ Τσιπ Ρα. Και χωρίς καθυστέρηση (ξανα)άρχισε η παράταξη που ανέχθηκε για έναν ολόκληρο χρόνο την κοροϊδία προς το Ληξούρι του κ. Χρυσοχοϊδη και της κυβέρνησης Ν.Δ.ΠΑ.Σ.Ο.Κ. , να προβάλει το «έργο» εκείνης της περιόδου που ποτέ δεν άρχισε και να ανησυχεί μήπως ο Τσιπ Ρα το αφήσει …. ανολοκλήρωτο! Και χωρίς να κοκκινίζει, η ίδια αυτή παράταξη «βγάζει λάδι» την Περιφέρεια και τον κ. Γαλιατσάτο (η δεύτερη καμπούρα που λέγαμε), αγνοώντας, τάχα, ότι η περιφέρεια προσκάλεσε τον Φαραώ για τα εγκαίνια του φαραωνικού «έργου του».

Πολλές καμήλες, πολλές καμπούρες, πολλοί φαραώ και φαραωνίσκοι!  Ξεχείλισε η υποκρισία και το θράσος και από τις δύο πλευρές, τόσο που να αναρωτιέται κανείς αν είναι αφελείς ή αν μας περνούν για τελείως ανόητους.

Προσωπικά καταλήγω στην δεύτερη περίπτωση.: Και οι δύο πλευρές, δηλαδή και ο τωρινός Φαραώ  με την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και ο επίδοξος διάδοχός του στον θρόνο Κούλης, με την παράταξη Ν.Δ. – ΠΑ.ΣΟ.Κ. – Ποτάμι – Λεβέντης-η Σάρα η Μάρα και το κακό συναπάντημα, έχουν την εντύπωση ότι οι πολίτες δεν έχουν καταλάβει πως όλοι τους είναι τα ίδια «φύκια»˙ υπαλληλίσκοι της Ε.Ε. α.ε., στην κατοχή που έχει επιβάλλει στην Ελλάδα, με φιλοδοξία εναλλαγής στην κενή περιεχομένου «εξουσία». Τέτοιες επισκέψεις «υψηλών προσώπων» αποτελούν λοιπόν μια θαυμάσια ευκαιρία για τον καθένα τους, να στήσουν έναν ψευτοκαυγά, για να δείξουν στο πόπολο ότι έχουν «διαφορές», ότι «είναι το λυκόπουλο καλύτερο απ’ το λύκο» και να κρατήσουν έτσι τις μάζες στα μαντριά του νέου δίπολου Τσιπ Ρα – Κούλη. Για να μην δει ο Έλληνας πολίτης ότι υπάρχει λύση και ότι βρίσκεται πέρα από την ευρωενωσίτικη κατοχή, κάπου εκεί, στην τόλμη να πάρουμε την πόλη μας, την χώρα μας, την Κοινωνία μας, την ζωή μας, στα δικά μας χέρια.    

Το εγγύς μέλλον θα δείξει αν οι υποκρίτριες φαραωνικές καμήλες έχουν δίκιο που μας θεωρούν ανόητους ή όχι

Εκλογές 2015 - Κεφαλονιά: Ιωσήφ Λουκέρης (ΕΠΑΜ)

ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

H ευρωκατοχή και η τηλεδικτατορία είναι οι μεγάλοι νικητές των εκλογών. Κατευθύνοντας την ψήφο των Ελλήνων Πολιτών, επέβαλλαν ένα πειθήνιο κοινοβούλιο, που με τεράστια πλειοψηφία θα εγκρίνει τους κατοχικούς νόμους εφαρμογής του τρίτου μνημονίου.  

Κεφαλλήνες και Ιθακήσιοι κατέφεραν στους «ισχυροκεφαλλλλονίτες» και δεύτερο, μέσα σε ένα χρόνο, ισχυρό κατακέφαλο, παρά την συσπείρωση στην Ισχυρή Κεφαλλονιά-Νέα Δημοκρατία πολλών πρωτοκλασάτων τοπικών πολιτευτών, που ξεπέρασαν τις διαφορές τους χάριν της σοβαρότητος και της τιμής της παρατάξεως του Αδώνιδος Γεωργιάδου.  

Δεν απέφυγαν όμως τη νέα παγίδα, το ψευτοδίπολο ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ., παρέχοντας αφειδώς την ψήφο τους στην πολιτικά άοσμη, άχρωμη, άγευστη και πάνω απ’ όλα καταφατική στα μνημονιακά κελεύσματα του ΣΥΡΙΖΑ κ. Θεοπεφτάτου.

Το μέλλον διαφαίνεται ζοφερό, αλλά, όσο και αν ακούγεται παράξενο, πιστεύω ότι είναι στο χέρι μας να το αλλάξουμε.  

Αρκεί μόνο να αποτινάξουμε τις ενοχές και την παραίτηση, που η ευρωπροπαγάνδα μας έχει φορτώσει και, κυρίως, τις ενοχές για το εκλογικό αποτέλεσμα. 

Ο  Έλληνας ψηφοφόρος ηττήθηκε κατά κράτος σε αυτές τις εκλογές, αλλά από εχθρό κατά πολύ δυνατότερο. Δεν πρέπει  να μεμφόμαστε τον διπλανό μας ή τον εαυτό μας, επειδή δεν κατάφερε εντός είκοσι ημερών  να νικήσει τον φόβο, την απαισιοδοξία, την αστραφτερή μιζέρια, που χρόνια τώρα του πιπιλίζουν στο αυτί η ωραιοτάτη κυρία Κοσιώνη και η ωριμοτάτη κυρία Στάη. 

Ό,τι έγινε, έγινε. Τώρα, πρέπει να αφήσουμε πίσω μας τις αντιλήψεις που μας έφεραν εδώ. Να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά, να δεχτούμε ότι ΔΕΝ έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν, να βρούμε πάλι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας ως λαός, να αγαπήσουμε και πάλι την πατρίδα. Πάνω απ’ όλα να καταλάβουμε ότι  ο Έλληνας δεν μπορεί να επιβιώσει εκτός ελεύθερης κοινωνίας, ότι οποιαδήποτε μορφή κατοχής δεν μας ταιριάζει.  

Το Ε.ΠΑ.Μ. δεν θα απογοητευτεί. Αυτό το 0,8% του αρκεί ως στήριγμα για την συνέχεια του αγώνα. Ενός αγώνα για την πατρίδα, τον άνθρωπο και την αξιοπρέπεια, που πρέπει να προχωρήσει ακόμα κι αν μείνουμε …. ο Καζάκης κι εγώ.

  

Προσωπικά, μέσα από τις τάξεις του Ε.ΠΑ.Μ. ή των ΦΙ.Κ.Ο. ή και μόνος, θα εξακολουθήσω να κάνω ό,τι μπορώ, όπως μπορώ, για να φανώ άξιος για το Ληξούρι μου.  

Σας καλώ και σας παρακαλώ όλους σας, αγαπητοί συμπολίτες, να "ορίσει και φυλάγει" ο καθένας σας το δικό του Ληξούρι, όπως και αν το ονομάσει. Θα δείτε ότι θα αλλάξουν τα πράγματα αν  σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι.  

                                                                        Καλό Ληξούρι

Πρόσκληση στους Κεφαλονίτες και Ιθακήσιους Νεοδημοκράτες

Φίλε Κεφαλονίτη και Ιθακήσιε Νεοδημοκράτη,

Το ξέρω ότι είναι σκληρό, αλλά ΠΡΕΠΕΙ να το καταλάβεις:

Αν οι ψηφοφόροι των υπόλοιπων συστημικών κομμάτων πρόκειται με την ψήφο τους να βλάψουν, άλλος λίγο, άλλος πολύ, την Ελλάδα και τους εαυτούς τους, εσύ πρόκειται να δώσεις την χαριστική βολή στην ιδιαίτερη πατρίδα σου. Πρόκειται να καταφέρεις, με το ίδιο σου το χέρι, πλήγμα μη αναστρέψιμο για τα νησιά μας.

Η άλωση του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, τοπικά, από την «Ισχυρή Κεφαλλλλονιά» σου είναι γνωστή. Την γνωρίζεις καλύτερα από κάθε άλλον, όσο και αν προσπαθείς «να κλείσεις τα μάτια», όσο και αν προσπαθούν να σε πείσουν ότι εμείς, οι «κακομοίρηδες» που της ασκούμε κριτική, έχουμε «πρόβλημα» με πρόσωπα ή οικογένειες.

Την καταστροφή που επέφερε στα νησιά μας η «Ισχυρή Κεφαλλλλονιά» με την παλαιοκομματική ΜΗ πολιτική της την ζεις καθημερινά, όπως όλοι μας.

Επίσης, δεν μπορεί να μην νοιώθεις ότι η Νέα Δημοκρατία, όπως και τα άλλα «κυβερνητικά» κόμματα, δεν εκφράζει τους πόθους σου, τις ανάγκες σου, για μια ανεξάρτητη, ελεύθερη και δημοκρατική πατρίδα, για ένα κοινωνικό κράτος δικαίου, με εύρυθμη λειτουργία.

Καταλαβαίνω ότι δεν θέλεις να κατευθυνθείς σε Αριστερά ή «Αριστερά» κόμματα, όχι από φανατισμό, αλλά επειδή έχεις την αίσθηση ότι οι παρατάξεις αυτές απαιτούν από τους ψηφοφόρους τους να κοιμούνται με το «Κεφάλαιο» του Μαρξ κάτω από το προσκεφάλι τους ή να μπαίνουν μπροστά στις παρελάσεις ομοφυλοφίλων (αφήνοντας ….τα νώτα τους αφύλαχτα). Και αυτή η σκόπιμη και τεχνητή διαφοροποίηση των Ελλήνων σε καλούς αριστερούς και κακούς δεξιούς είναι που σε εγκλωβίζει σε ένα κόμμα που δεν σε εκφράζει και μάλιστα, τοπικά, τελεί υπό την κατοχή των «ισχυροκεφαλλλλονιτών».

Λοιπόν, φίλε Κεφαλονίτη και Ιθακήσιε Νεοδημοκράτη, ξεκάθαρα, χωρίς περιστροφές και ανώνυμους ψιθύρους, σου λέω ότι το Ε.ΠΑ.Μ. και εγώ φιλοδοξούμε να σε απεγκλωβίσουμε. Να σου δώσουμε την ευκαιρία να δώσεις σάρκα και οστά στα πατριωτικά σου αισθήματα, στην αγάπη σου για τα νησιά μας και τις κοινωνίες τους, στην ανάγκη σου να δεις Κεφαλονιά και Ιθάκη να διεκδικούν, να αναπτύσσονται, στον πόθο σου να χαμογελάσεις ξανά και να χαμογελάσει και ο διπλανός σου. Μακριά από τον αριστερώνυμο «σνομπισμό» του ΣΥΡΙΖΑ, μακριά από την προσβλητική πολιτική του «διά προσωπικών μου ενεργειών»  της Νέας Δημοκρατίας – Ισχυρής Κεφαλλλλονιάς, μπορούμε όλοι μαζί να παλέψουμε για να δούμε τα νησιά μας και όλη την Ελλάδα όπως όλοι θέλουμε. Μπορούμε να σμίξουμε τον κοινωνικό, τον τοπικό και τον εθνικό αγώνα, όπως μόνο τα νησιά του Ριζοσπαστισμού γνωρίζουν.

Φίλε Νεοδημοκράτη,

Μην «κάψεις» το ίδιο σου το σπίτι, μόνο και μόνο από κομματικό φανατισμό. Σε αυτές τις εκλογές, με το Ε.ΠΑ.Μ., έχεις διέξοδο και δεν έχεις καμία δικαιολογία.

ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ για το Ε.ΠΑ.Μ.: Μέσο, όχι σκοπός

Στον προεκλογικό δημόσιο διάλογο, αν τύχει να συζητηθεί η μετάβαση στο Εθνικό Νόμισμα (γιατί συνήθως το θέμα αποφεύγεται «τεχνηέντως»), αντιμετωπίζεται ως μια απαίτηση κάποιων «πολιτικών φετιχιστών», που από ιδιοτροπία θέλουν το νόμισμά μας να ονομάζεται «δραχμή» και να έχει επάνω την κουκουβάγια.

Έτσι, οι μεν δυνάμεις του εθελόδουλου νεοφιλελευθερισμού ισχυρίζονται ότι με τα «καμώματά μας», το Ε.ΠΑ.Μ.  και οι υπόλοιποι υποστηρικτές του Εθνικού Νομίσματος, θα οδηγήσουμε άνευ λόγου και αιτίας την χώρα μακριά από τον «παράδεισο» της ευρωζώνης και της Ε.Ε., που θα μας φέρει (πότε;) την ανάπτυξη, την παραγωγικότητα και την ευημερία, οι δε προοδευτικές δυνάμεις, εσχάτως δε και οι κομμουνιστική Αριστερά, συμβουλεύουν να περιμένουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, την συγκρότηση κοινωνικού κράτους, τον εκδημοκρατισμό της Ε.Ε., την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, την πτώση του καπιταλισμού και την κατάκτηση από τον Παλληξουριακό του champions league, και μετά «να μας γίνει η χάρη» να συναλλασσόμαστε με τον Δημόκριτο στο δεκάρικο.

Και οι δύο απόψεις κρύβουν από τους πολίτες της δοκιμαζόμενης πατρίδας μας το εξής απλό: Ότι το Εθνικό Νόμισμα δεν είναι «αυτοσκοπός» κάποιων «τρελαμένων δραχμιστών» αλλά το μόνο αποτελεσματικό μέσο για την απελευθέρωση της χώρας μας από τον ζυγό των τζογαδόρων, για την οικονομική ανασυγκρότησή της και, πάνω απ’ όλα, για την δημιουργία μιας κοινωνίας αλληλεγγύης και πραγματικής Δημοκρατίας.

Γι αυτό, όποια ιδεολογήματα και προοπτικές και αν επικαλείται το πολιτικό κατεστημένο, αδυνατεί να δώσει περιεχόμενο στα κούφια λόγια του και, κυρίως, δεν μπορεί να διατυπώσει τον τρόπο, που θα μας οδηγήσει με ομαλότητα και ενότητα στα όσα επαγγέλλεται.

Πώς, αλήθεια, θα έλθει η «ανάπτυξη», με τον κύριο Ντράγκι να κλείνει και να ανοίγει όποτε θέλει την κάνουλα του ευρώ;

Πώς θα γίνουμε παραγωγική χώρα, όταν η ευρωζώνη μας απαγορεύει διά ροπάλου τις εξαγωγές, ακόμα και την ίδια την παραγωγή προϊόντων;

Πώς θα αποκτήσουμε την («Ελλάς, Ε.Ο.Κ.») ευημερία, με τον μόχθο του Έλληνα να εξανεμίζεται για την εξόφληση του παράνομου και «ανύπαρκτου» δημόσιου χρέους, που αποκτήσαμε χάριν του ευρώ, ενός νομίσματος που δημιουργήθηκε για να οφείλεται από τους μικρούς στους μεγάλους;

Πώς θα φτιάξουμε κράτος κοινωνικής πρόνοιας, όταν νόμισμά μας αποτελεί το εργαλείο των νεοφιλελεύθερων αρπακτικών, που μόνη έγνοια τους έχουν την κερδοφορία των εταιρειών τους;

Πώς θα κτυπηθεί ο καπιταλισμός, εντός του νομισματικού συστήματος που εκφράζει την χυδαιότερη εκδοχή του;

Γενικά, πώς θα παλέψει ο καθένας μας, για ό,τι θεωρεί καλύτερο για την κοινωνία μας, για την πατρίδα μας, σε μια πατρίδα υπό την κατοχή της ευρωζώνης, σε μια κοινωνία υπό διάλυση, με κύριο διαβρωτικό το ευρώ;   

Όσο και αν προσπαθήσουν, αγαπητέ φίλε αναγνώστη, οι συστημικοί πολιτικοί δεν θα σου δώσουν απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα. Γι αυτό προτιμούν να σε φοβίζουν με σημεία και τέρατα, που δήθεν θα συμβούν αν διεκδικήσεις τον απεγκλωβισμό σου από το ευρωποίητο κλουβί της μιζέριας και της ντροπής. Γι αυτό προτιμούν να κρύβουν ακόμα και την ύπαρξη του Ε.ΠΑ.Μ. και των προτάσεών του. Γι αυτό προτιμούν να σε οδηγούν στην αποστροφή για κάθε μορφή πολιτικής, σε αποστροφή για την εκλογική διαδικασία, σε αποστροφή για την ίδια την δημοκρατία.   

Όλες οι εκλογές αποτελούν για τον πολίτη μια ευκαιρία για την ανατροπή, τουλάχιστον, των δυναστών του. Σε προηγούμενες εκλογές ίσως είχαμε την δικαιολογία ότι κανείς δεν προτείνει τον τρόπο, την «εναλλακτική» λύση για να αποτινάξουμε οριστικά ό,τι μας δεσμεύει, ό,τι καταστρέφει την ίδια την ζωή μας.

Σε αυτές τις εκλογές, το Ε.ΠΑ.Μ. μας δίνει τον σκοπό, μας δίνει και το μέσο. Πιστεύω ότι αποτελεί χρέος στην πατρίδα και στους εαυτούς μας, χρέος για τους υπόλοιπους λαούς, που τώρα μας «βλέπουν», να μην  αρνηθούμε αυτήν την ευκαιρία.

                                                              

Με το Ε.ΠΑ.Μ.

Στις εκλογές της 20^ης Σεπτεμβρίου 2015 θα είμαι υποψήφιος βουλευτής του "Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου" (Ε.ΠΑ.Μ.), μαζί με τον κ. Μαρίνο Φωτεινάτο.

Με αρθρογραφία μου στο προσωπικό μου ιστολόγιο και στις τοπικές ιστοσελίδες, θα προσπαθήσω, στον λίγο χρόνο που απομένει μέχρι τις εκλογές, να σας «συστήσω» το αγνοημένο από τα συστημικά Μ.Μ.Ε.  Ε.ΠΑ.Μ. και να αναλύσω τις προσωπικές μου θέσεις.

Ξεκινώ με τα εξής «βασικά» :

Το Ε.ΠΑ.Μ. είναι η πολιτική κίνηση, που από την συγκρότησή της, το 2011, αντιλήφθηκε και διακηρύσσει ότι η Ελλάδα τελεί υπό κατοχή με όπλο επιβολής το ευρώ.

Προτείνει και διεκδικεί, ως πρώτο και κύριο βήμα για μια Ελλάδα ελεύθερη, κυρίαρχη, παραγωγική, πραγματικά δημοκρατική, με κράτος κοινωνικό και όχι «φύλακα νυκτός», την μετάβαση σε ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ.  

Με βάση τις απόψεις του Γενικού Γραμματέα του, οικονομολόγου ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΖΑΚΗ, το Ε.ΠΑ.Μ. έχει σχεδιάσει, μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, την  ομαλή έξοδο από το ευρώ, σε τρεις βασικούς πυλώνες: Μονομερή, ολική διαγραφή του χρέους, εθνικοποίηση (για πρώτη φορά στην Ιστορία μας) της Τράπεζας της Ελλάδος και των συστημικών τραπεζών και, Ναι, έξοδο επιτέλους από το αντικοινωνικό και ανθελληνικό εξάμβλωμα που ονομάζεται «Ευρωπαϊκή Ένωση».   

Για τον σκοπό αυτό, το Ε.ΠΑ.Μ. καλεί όλους μας σε ένα ενιαίο παλλαϊκό Μέτωπο, σε κοινό αγώνα, ανεξάρτητα από ιδεολογίες. Όχι, όμως, με βάση την κατάργηση των ιδεολογιών, αλλά την ένωσή τους στην κοινή Ιδέα, σε κάτι που όλοι θέλουμε: Την απελευθέρωση και τον εκδημοκρατισμό της χώρας. 

Το Ε.ΠΑ.Μ. δεν απαιτεί από τα μέλη του ή τους ψηφοφόρους του να ΜΗΝ είναι «Δεξιοί» ή να ΜΗΝ είναι «Αριστεροί»!

Προσωπικά, κρίνω απαραίτητη την ταύτισή μου με το Ε.ΠΑ.Μ. και τις ιδέες του πρωτίστως για την επίτευξη του κοινού μας πόθου: Την ανασύσταση, την ανάσταση των κοινωνιών μας, της πόλης μου, του Ληξουριού, και κάθε περιοχής, πόλης και χωριού Κεφαλονιάς και Ιθάκης, που με κύριο μέσο τον ευρωκίνητο Καλλικράτη, προσπαθούν να πολτοποιήσουν.

Προς αποφυγή δε, κάθε «παρεξήγησης», δόλιας ή μη, διευκρινίζω τα εξής:

α) Όπως ανέφερα και σε προηγούμενο κείμενό μου, αν την βουλευτική έδρα  κερδίσει η «Ισχυρή Κεφαλλλλονιά» θα φταίει όποιος ψήφισε «Ισχυρή Κεφαλλονιά». Μια από τις ελπίδες και προθέσεις μου αποτελεί να βρουν διέξοδο όσοι «παγιδευμένοι»  αναγκάζονται να ψηφίσουν Ν.Δ. και μαζί της την «Ισχυρή Κεφαλλλλονιά», μόνο και μόνο  επειδή άλλοι πολιτικοί χώροι δεν τους εκφράζουν και κυρίως, δεν τους επιθυμούν για ψηφοφόρους τους.

β) Καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο αναστέλλω οποιαδήποτε συμμετοχή μου στην δημοτική παράταξη ΦΙ.Κ.Ο., για να μην θεωρηθεί ότι προσπαθώ να επηρεάσω ή «εκβιάσω» την  πραγματικά ανεξάρτητη σκέψη και έκφραση  των φίλων μου των «φίκων».    

Κεφαλλήνες και Ιθακήσιοι συμπολίτες,

Η πατρίδα μας, οι κοινωνίες μας, ο τρόπος ζωής μας, η ζωή μας η ίδια, βάλλονται από ένα σάπιο σύστημα, που σκοπό έχει να εξαφανίσει κάθε μορφή πολιτισμού και να μετατρέψει τον Άνθρωπο σε «καματάρικο» ζώο. Τα βλέμματα των λαών της Ευρώπης, τουλάχιστον, είναι στραμμένα σε εμάς. Γρήγορα, πρέπει να ξανακουστεί η Σικελιανική κραυγή:

«Ομπρός κι η Ελλάδα σκώθηκε

και διασκορπάει τα σκότη!

Ανάστα, η Ανθρωπότη,

Κι ακλούθα την …. Ομπρός!»        

Και η ιστορία, ο χαρακτήρας, το πεπρωμένο των νησιών μας επιβάλλει σε αυτόν το αγώνα να είμαστε πρώτοι.

                                                                              Καλή Πατρίδα

                                                                 Ιωσήφ Λουκέρης του Βασιλείου