Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΖΑΚΗ

Ο Δημήτρης Καζάκης είναι, για εμένα τουλάχιστον, η πολιτική Ιδέα που δέκα χρόνια τώρα διατυπώνει, υποστηρίζει, υπηρετεί.

Η Ιδέα αυτή δεν είναι άλλη, κατά την δική μου πάντα οπτική, από την πρόταξη και υπεράσπιση των εθνικών κρατών, των "πατρίδων" αν θέλετε, απέναντι στην νεοταξική, νεοφιλελέ, νεοκαπιταλιστική και λοιπά"νεο-"  λαίλαπα που ζούμε ενεοί τα χρόνια αυτά της "κρίσης".

Για την υπεράσπιση αυτής της Ιδέας, ο Καζάκης, πρωτοστάτησε στην δημιουργία του ΕΠΑΜ, ενός κόμματος που φιλοδόξησε και φιλοδοξεί ακόμα, να δώσει πολιτική προοπτική στους "αγανακτισμένους των πλατειών" του 2011.

Για την ανάδειξη αυτής της Ιδέας, ο Καζάκης ηγήθηκε της προσπάθειας λίγων αλλά άξιων συναγωνιστών, να κατανοήσει ο ελληνικός λαός την δύναμή του και να απομακρυνθεί από το ενοχικό σύνδρομο, που τα συστημικά κόμματα και οι δημοσιοκάφροι του έχουν φορτώσει. Να ενωθούν οι Έλληνες πολίτες στην υπεράσπιση όχι των ατομικών τους συμφερόντων, αλλά της κοινωνίας τους, της Πατρίδας τους.

Το ούτως ή άλλως δύσκολο αυτό εγχείρημα, συνάντησε, συναντά και θα συναντά πολλά τεχνητά εμπόδια: Την φοβία που έχει υποβληθεί στον Έλληνα για το εθνικό νόμισμα, την ταμπέλα του "γραφικού" ή "ακροδεξιού" που επικολλάται στο μέτωπο όποιου τολμά να αναφέρει τις λέξεις "Έθνος", "Πατρίδα", "Οικογένεια", την απέχθεια "αμεσοδημοκρατικών" κύκλων για τις εκλογές, την συμπάθεια "αμεσοδημοκρατικών" κύκλων για όσους .... κερδίζουν τις εκλογές κ.α..

Μοιραία ίσως, το 2017, ο Καζάκης κουρασμένος από τον πολυετή αγώνα, παρασυρμένος από συνεργάτες, που αντιμετώπιζαν την πολιτική με την ποδοσφαιρική αντίληψη του "λαοφιλούς νικητή", αγχωμένος για την τύχη της Χώρας, απογοητευμένος για την "μαζικότητα" που ποτέ δεν ήλθε στο ΕΠΑΜ, απέκλινε από την Ιδέα που υπηρετεί. Προδίδοντας τον ίδιο του τον εαυτό, κατέφυγε σε τακτικές τηλεοπτικής προβολής, που ουσιαστικά επέφεραν αλλοίωση του πολιτικού του λόγου. Και όχι μόνο αυτό! Όταν του επισημάνθηκε από πραγματικούς συναγωνιστές του η λάθος πορεία, εκνευρίστηκε και έπληξε δικαίους και αδίκους, οδηγώντας το ΕΠΑΜ σε αποψίλωση από γνήσιους αγωνιστές.

Έκτοτε, παρακολουθώ την πορεία του. Στην αρχή, ομολογώ ότι ήμουν απογοητευμένος, θεωρώντας ότι ο Καζάκης - άνθρωπος νίκησε με τις αδυναμίες του τον Καζάκη - Πολιτικό.  Στην συνέχεια όμως, ιδιαίτερα όταν άρχισε το "μακεδονικό ζήτημα" και εκδηλώθηκε η προσπάθεια της πολιτικής σαβούρας που είχε επικρατήσει στο ΕΠΑΜ, να εκμεταλλευτεί μικροπολιτικά το φλέγον θέμα, είδα ότι ο Καζάκης - Πολιτικός ξύπνησε. 

Με ενάργεια σκέψης, λόγου και έργων, ο Δημήτρης Καζάκης, κατάφερε να απαλλαγεί από τους πολιτικούς υποκριτές και τα τηλεοπτικά σούργελα, που είχαν καθίσει σαν αλογόμυγες στο ΕΠΑΜ, διατύπωσε και πάλι καθαρές και ξάστερες απόψεις, επιδίωξε συνεργασίες, χωρίς να παρεκκλίνει από τις θέσεις του και, τελικά, κατεβαίνει στις κρίσιμες αυτές εκλογές συνεργαζόμενος με το ΑΚΚΕΛ, το ΔΗΚΚΙ και άλλες δημοκρατικές πατριωτικές δυνάμεις.

Ο Δημήτρης Καζάκης έδειξε ότι ο Πολιτικός μπορεί και οφείλει να ξεπερνά τις ανθρώπινες αδυναμίες, μπορεί και οφείλει να ενεργεί χωρίς το άγχος της "επιτυχίας", αλλά με το άγχος της άσκησης του καθήκοντος του.

Έστω και αν δεν το λέει "ρητά και κατηγορηματικά", ο Καζάκης δείχνει ότι αναγνωρίζει το λάθος που διέπραξε εκείνη την άσχημη για το ΕΠΑΜ εποχή.

Επειδή τον γνώρισα, έστω και λίγο, προσωπικά, επειδή ενεπλάκην στο ΕΠΑΜ και στον αγώνα του, επειδή με πήρε και εμένα η μπάλα της διαγραφής, μαζί με άλλους πολύ αξιότερούς μου συναγωνιστές και επειδή τότε τον έψεξα δημόσια, έκρινα ότι πρέπει και τώρα, δημόσια να αναγνωρίσω  το κατόρθωμα του Καζάκη, να επανέλθει στον παλιό καλό του εαυτό και να γράψω στο κείμενο αυτό ότι Ναι, ο Δημήτρης Καζάκης επέστρεψε.  

  

Το Πραξικόπημα Κούλη - Πατούλη

Το μόνο θετικό του νόμου «Κλεισθένη»(εκτός από την δημιουργία Δήμου Ληξουρίου βέβαια) είναι η καθιέρωση της απλής αναλογικής στην τοπική αυτοδιοίκηση. Πλέον τα δημοτικά συμβούλια συγκροτούνται από παρατάξεις με τόση δύναμη, όσες ακριβώς ψήφους έλαβαν στις εκλογές. Και αυτό πληροί όλα τα μέλη κάθε Δήμου (εκλογικό σώμα, δημοτικούς συμβούλους, Δήμαρχο) με υπευθυνότητα. 

Δεν υπάρχουν πλέον αφορμές και δικαιολογίες για «στείρα αντιπολίτευση» ούτε για αυθαιρεσίες της Δημοτικής Αρχής. Δεν υπάρχουν προφάσεις για καιροσκοπικές συνεργασίες και ανούσιες διαιρέσεις. Τελείωσαν πλέον τα «εσείς δεν δικαιούσθε δια να ομιλείτε, ο λαός σας καταδίκασε στην αντιπολίτευση».

Η απλή αναλογική είναι το μόνο λογικό εκλογικό σύστημα σε μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία, γιατί αφήνει να εκφραστεί απόλυτα, ελεύθερα και ανόθευτα η λαϊκή βούληση. 
Αν αυτό το σύστημα αφηνόταν να «δουλέψει» την ερχόμενη τετραετία στους ελληνικούς Δήμους, είναι βέβαιο ότι οι πολίτες θα κατανοούσαν την αξία του και, αργά ή γρήγορα, θα εδημιουργείτο το λαϊκό αίτημα για εφαρμογή της απλής αναλογικής και στις εθνικές εκλογές, ώστε να έχουμε ένα κοινοβούλιο γνήσια αντιπροσωπευτικό.

Να όμως που δύο πολιτικοί ογκόλιθοι, δύο στυλοβάτες του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, δύο πολιτικοί άνδρες που σίγουρα θα τους γράψει η Ιστορία εκεί που δεν πιάνει μελάνι, ο Κούλης (του Μητσοτάκη) και ο Πατούλης (της Πατούλαινας), έκριναν ότι ο ελληνικός λαός είναι ανάξιος για τέτοιες ελευθερίες. Σκέφτηκε το ταιριαστό ζευγάρι: «Μα πώς θα συνεργαστούν όλοι αυτοί οι ντεκαντάνς άνθρωποι; Εμείς κάναμε τόσο κόπο για να τους βάλουμε να σφάζονται περί όνου σκιάς, χρόνια τώρα. Και πες πώς συνεργάζονται. Θα συνεργαστούν για να αποδεχθούν πειθήνια τις εντολές της προστάτιδος δυνάμεως Ευρωπαϊκής Ένωσης (μεγάλη η χάρη της!) ή θα μας κάνουν καμία στραβή και θα αντιδράσουν σε όσα διατάσσουν οι πολυχρονεμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες μας;»

Έσπευσε λοιπόν πρώτος ο σύζυγος της Πατούλαινας, να λάβει διά της ΚΕΔΕ απόφαση και να εκδώσει φιρμάνι, στο οποίο ζητάει την τροποποίηση της λειτουργίας των δημοτικών συμβουλίων, ώστε ο Δήμαρχος με την Παράταξή του να είναι και πάλι ο γενικός δερβέναγας και όλες οι άλλες παρατάξεις «διακοσμητικά στοιχεία», έτσι, για να λέμε ότι έχουμε δημοκρατία.

Αμέσως, ο αδελφός της Ντόρας, που τα κανάλια ήδη τον έχουν ορκίσει πρωθυπουργό, άρπαξε την ευκαιρία. Ανήγγειλε ότι η πρόταση Πατούλη θα γίνει νόμος του κράτους, αμέσως μόλις τελειώσει η άχαρη διαδικασία των εκλογών και αναλάβει και τυπικά τα ηνία της δύσμοιρης χώρας μας.

Τα «μαργαριτάρια» του νομοθετήματος είναι αρκετά:

-Οι παρατάξεις, λέει, θα συμπράττουν με γραπτή δήλωση, που θα γίνεται στο πρώτο δημοτικό συμβούλιο και στην σύμπραξη αυτή θα μετέχει υποχρεωτικά η παράταξη του Δημάρχου. (Ξανά λοιπόν στρατιωτάκι της παράταξης ο Δημοτικός Σύμβουλος.)

-Αποφάσεις των Επιτροπών, λέει, που απορρίπτονται από το Δημοτικό Συμβούλιο σε δύο διαδοχικές συνεδριάσεις, αν δημιουργείται κίνδυνος των δημοτικών συμφερόντων (;;!!), επιστρέφουν στις επιτροπές που αποφασίζουν πλέον οι ίδιες (Διακοσμητικό στο σκρίνιο της Πατούλαινας τα Δημοτικά Συμβούλια).

- Θα καθορίζονται, λέει, οι αρμοδιότητες δημοτικού συμβουλίου και επιτροπών κατά κατηγορία δήμων, με Προεδρικό Διάταγμα (Οποία Διοικητική Αυτοτέλεια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης!).

Η αντισυνταγματικότητα του νομοθετικού εκτρώματος των δύο πολιτικών και φυσικών εκτρωμάτων είναι προφανής. Εκείνο όμως που είναι πρωτοφανές, είναι το θράσος τους.

Δεν έχω ξαναδεί, ούτε θυμάμαι στην σύγχρονη πολιτική Ιστορία μας να υπάρχει, τέτοια στυγνή και απροκάλυπτη παραβίαση της λαϊκής βούλησης, τέτοια αλλοίωση εκλογικού αποτελέσματος.

Οι Έλληνες Δημότες ψήφισαν με απλή αναλογική, αλλά ο Κούλης και ο ΠαΚούλης αποφάσισαν ότι θα διοικηθούν με πλειοψηφικό σύστημα.

Αν αυτό δεν είναι πραξικόπημα, τότε τι είναι; Να είναι απλή και καθαρή υποταγή στις θελήσεις όσων κατέχουν την χώρα; Ισως. Αλλά αυτό είναι χειρότερο.

Όλα αυτά από έναν άνθρωπο, που τα κανάλια τον έχουν ορκίσει ήδη πρωθυπουργό και που ο δύσμοιρος Ελληνικός Λαός ετοιμάζεται να τον υποδεχθεί ως τέτοιον, εν χορδαίς και οργάνοις, ….. και από τον άντρα της Πατούλαινας.