Τιμή στον υπερήφανο Ιταλικό Λαό!

Σε ξανοίγει από τα νέφη και το μάτι του Αετού,

που φτερά και νύχια θρέφει με τα σπλάχνα του Ιταλού·

και σ' εσέ καταγυρμένος, γιατί πάντα σε μισεί,

έκρωζ' έκρωζ' ο σκασμένος, να σε βλάψει, αν ημπορεί

                                                                                    Δ. Σολωμός (Ύμνος εις την Ελευθερία) 

Ο συνασπισμός κομμάτων που οι Ιταλοί ανέδειξαν καθαρό νικητή στις εκλογές της 25ης Σεπτεμβρίου έχει πολλά αρνητικά, με χειρότερο την παρουσία του άθλιου Μπερλουσκόνι. Ήδη δείχνει ότι προτίθεται να κυβερνήσει σαν κεντρώο κόμμα, με στάση απέναντι στην Ε.Ε. α.ε. από φιλική έως δουλική. Ελάχιστα πιθανό είναι να επιχειρήσει γνήσια αντίσταση, οπότε θα εξοντωθεί με πρόφαση ψευδο-σκάνδαλα και θα αναγκαστεί να αποχωρήσει "οικειοθελώς" από την εξουσία, όπως ο Μπόρις Τζόνσον.

Αυτά όμως δεν πρέπει να μας ενδιαφέρουν την στιγμή αυτή. 

Τώρα, αυτό που μετράει είναι η στάση του Ιταλικού Λαού στην κάλπη: Νηφάλιοι, αξιοπρεπείς, υπερήφανοι οι Ιταλοί πολίτες, αγνόησαν την διεθνή προπαγάνδα, αγνόησαν την επικόλληση στο μέτωπό τους της ταμπέλας του "Φασίστα", αγνόησαν τις σειρήνες της αμεσοδημοκρατίας, που ύπουλα καλούν τους λαούς σε αποχή και έδωσαν την πρώτη μετά από καιρό αντιευρωενωσίτικη ψήφο. 

Τώρα, αυτό που μετράει είναι ότι βλέπουμε ακόμα μια φορά τους μη εκλεγμένους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης α.ε., με απολαυστική, ομολογουμένως γελοιότητα, να εκδηλώνουν με ύφος χιλίων Μουσολίνι την δυσφορία τους για την "εθνικιστική νοοτροπία" της πλειοψηφίας των Ιταλών, αποκαλύπτοντας την απέχθειά τους προς τις ελεύθερες εκλογές· ότι βλέπουμε τον Μπάιντεν, ως καρικατούρα του Μέτερνιχ (και γεροπρίτσο -για να μην ξεχνιόμαστε), να υβρίζει έναν ολόκληρο λαό και να ανησυχεί, μήπως η "στάση" επεκταθεί και στα δικά του φέουδα. 

Τώρα αυτό που έχει σημασία είναι εμείς. ο Ελληνικός Λαός, να αντιληφθούμε το νόημα της ιταλικής εκλογής.

Είναι δύσκολο, αλλά, πάση θυσία, πρέπει να καταλάβουμε, να "νιώσουμε" την βούληση των Ιταλών πολιτών όπως εκδηλώθηκε με την εντυπωσιακή ψήφο τους. Και αυτό θα γίνει μόνο αν, αγνοώντας την βαβούρα των εντόπιων παττακίσκων, που διαλαλούν την ανησυχία τους για το "μίασμα του εθνικισμού" που "έπληξε" τους Ιταλούς και για τον "φασιστικόν κίνδυνον", ξεπερνώντας τη διάχυτη νοοτροπία του "νεο-νυκοκυραίου", που χαρακτηρίζει "φασιστικό" ό,τι νομίζει πως θέτει σε κίνδυνο τα ευρουλάκια του,  αποδώσουμε στον Ιταλικό Λαό την τιμή που του αξίζει.

Μόνο τότε θα εννοήσουμε ότι υπάρχει ζωή και έξω από την ασφυκτική ευρωενωσίτικη αγκάλη. Μόνο τότε θα αντιληφθούμε ότι η λέξη "πατρίδα" δεν έχει την απεχθή έννοια που της αποδίδουν οι συστηματικοί και σεσημασμένοι ψεύτες των "mainstream" ιδεολογημάτων. Μόνο τότε θα μπορέσουμε, όταν μας ξαναδοθεί η ευκαιρία, να στείλουμε στο σπιτάκι τους, όσους τολμούν -και μέχρι τώρα το πετυχαίνουν- να μας θεωρούν ηλίθιους.

Οι Ιταλοί κατέφεραν κτύπημα σε όσους προσπαθούσαν να τους χειραγωγήσουν, με εμβλήματα την τρίχρωμη φλόγα και "τον ύμνο του Μαμέλι". 

Εμείς έχουμε κάτι πολύ καλύτερο: Την σημαία που "υφάνθηκε" από την πρώτη Εθνική - Λαϊκή Επανάσταση στην Ευρώπη, που τόλμησε να στραφεί κατά μιας Αυτοκρατορίας, κατά του διαβόητου "Συνεδρίου της Βιέννης" και κατά του σιδερένιου status quo της Ιεράς Συμμαχίας· και έναν Ύμνο που θυσιάζει ακόμα και το όνομα της χώρας, προκειμένου να χαιρετήσει και να τραγουδήσει την Ελευθερία. 

Φτάνει να τολμήσουμε....