Εν μέσω καραντίνας καταργούν την Τοπική Αυτοδιοιήκηση

Κατ' αρχάς ας θυμηθούμε: 

Η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα  Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τελειώνοντας τις ημέρες της στην εξουσία και προσπαθώντας να κάνει ό,τι μπορεί για να διασώσει την υστεροφημία της, θέσπισε ένα αναλογικό σύστημα στις εκλογές και την λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης: 

Με το ν. 4.555/2018 ΦΕΚ Α’ 133/19.07.2018, η μετά από ένα έτος εκμετρήσασα το ζην κυβέρνηση Τσίπρα θέσπισε τα εξής:

α) Αναλογική κατανομή των εδρών του δημοτικού συμβουλίου στις παρατάξεις. Δηλαδή, κάθε παράταξη να λαμβάνει τόσες έδρες όσες αναλογούν στις ψήφους που έλαβε, χωρίς πριμοδοτήσεις της ελάχιστης πλειοψηφίας "για να μπορεί να κυβερνήσει" (άρθρο 28 του ανωτέρω νόμου).

β) Ενίσχυση των Δημοτικών και τοπικών κοινοτήτων, με την εκλογή συμβούλων και προέδρων με χωριστή κάλπη, ώστε να πάψουν οι συνδυασμοί τους να αποτελούν υποσημείωση στα ψηφοδέλτια των δημοτικών παρατάξεων με την εξάρτηση που αυτό συνεπάγεται, καθώς και με την εκλογή του προέδρου τους μεταξύ των δύο πλειοψηφισάντων συμβούλων των δύο πρώτων κατά σειρά εκλογής συνδυασμών, με ψηφοφορία του κοινοτικού συμβουλίου. (άρθρα 16, 17 & 80 του ανωτέρω νόμου).

γ) Ενδυνάμωση της θέσεως του δημοτικού συμβούλου με την καθιέρωση της δυνατότητάς του να αλλάζει παράταξη, αν η ελεύθερη γνώμη και συνείδησή του το επιτάσσουν. Επίσης ενθάρρυνση των συνεργασιών με την καθιέρωση δυνατότητας συνένωσης παρατάξεων ανά πάσα στιγμή (άρθρο 73).

δ) Αντιπροσωπευτικότερη, άρα και δημοκρατικότερη λειτουργία της Τ.Α.,  θεσπίζοντας ειδικότερα:

αα) Την δυνατότητα διορισμού Αντιδημάρχου από παράταξη άλλη από αυτήν του Δημάρχου (άρθρο 68).

ββ) Την συγκρότηση της "οικονομικής επιτροπής"  και της "επιτροπής ποιότητας ζωής",  διά της εκλογής των περισσοτέρων μελών τους με καθολική ψηφοφορία του δημοτικού συμβουλίου και με απόλυτα αναλογική κατανομή των εδρών τους, ώστε να υπάρχει περίπτωση, στις μεγάλης σημασίας επιτροπές αυτές, να υπερισχύει όχι η παράταξη του Δημάρχου, αλλά όποια παράταξη το δημοτικό συμβούλιο ελεύθερα, κατά πλειοψηφία, επιλέξει (άρθρο 76). 

Ήταν ένα σύστημα, που δεν έλυνε, βέβαια, τα τεράστια προβλήματα που φόρτωσαν στην Τ.Α. "Καποδίστριας" και "Καλλικράτης", πραγματοποιούσε, όμως, ένα μεγάλο βήμα εμπρός, αφού με την απλή αναλογική στην κατανομή εδρών των παρατάξεων τουλάχιστον, έδινε αξία στην ψήφο του δημότη, που δεν θα έβλεπε πια την προτίμησή του σε συγκεκριμένη παράταξη να πετάγεται στον κάλαθο των αχρήστων, αν αυτή δεν είχε πρωτεύσει στις εκλογές, και, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, έδινε στο δημοτικό συμβούλιο την δύναμη που δικαιούται, επιτρέποντας την λήψη αποφάσεων από την πραγματική πλειοψηφία του και όχι από την πλασματική σχετική πλειοψηφία της παράταξης του Δημάρχου.

Όμως, το σύστημα αυτό ουδέποτε λειτούργησε, αφού είχε την ατυχία, πριν την έναρξη της δημοτικής περιόδου από την οποία θα ίσχυε, να αναλάβει τα ηνία της χώρας η Κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Χωρίς να χάσει καιρό,  η Κυβέρνηση της Ν.Δ. προχώρησε στο προαναγγελθέν "πραξικόπημα Κούλη - Πατούλη" :

Με το ν. 4623/2019 ΦΕΚ A’ 134/09.08.2019, ένα μόλις μήνα μετά την εκλογή της, με την χαρακτηριστική νεοφιλελέ σπουδή για να προλάβει την έναρξη της δημοτικής περιόδου, η νέα κυβέρνηση σακάτεψε την αναλογική και δημοκρατική λειτουργία της Τ.Α., διά των εξής θρασειών και χονδροειδών παρεμβάσεων: 

α) Κατήργησε την δυνατότητα συνεργασίας των παρατάξεων, επιτρέποντας σύμπραξη .....μόνο με την παράταξη του Δημάρχου, προς περαιτέρω ενδυνάμωση της σχετικής πλειοψηφίας (άρθρο 1 του ως άνω νόμου).

β) Επανέφερε την "οικονομική επιτροπή"  και την "επιτροπή ποιότητας ζωής" στο πρότερο καθεστώς της "δημαρχιακής δικτατορίας", μειώνοντας τα μέλη τους, "διορίζοντας" αναγκαστικά μέλη  από την παράταξη του δημάρχου και ορίζοντας τα λοιπά εκλεγμένα μέλη ανάλογα με την εκλογική δύναμη των παρατάξεων (άρθρο. 2 ).

γ) Δέσμευσε πάλι τις  Δημοτικές και Τοπικές Κοινότητες στην ισχύ της σχετικής πλειοψηφίας, διορίζοντας Πρόεδρό τους τον πλειοψηφίσαντα σύμβουλο του πρώτου σε εκλογική δύναμη συνδυασμού. (αρ. 2 παρ. 9).

Με τον τρόπο αυτό ο Κ. Μητσοτάκης δημιούργησε έναν από τους αγαπημένους του τραγέλαφους: Δημοτικά Συμβούλια που εξέλεξαν οι δημότες με σύστημα αναλογικό, λειτουργούν με σύστημα πλειοψηφικό! 

Είναι ένα κομφούζιο που επιδιώκεται από κάθε σωστό και τίμιο ως προς την ιδεολογία νεοφιλελεύθερο, γιατί συκοφαντεί και μειώνει την έννοια του Δημοσίου, που έτσι μπορεί να πωληθεί σε μικρότερη τιμή στους ιδιώτες.

Ο Κ. Μητσοτάκης όμως, ως γνωστόν μετά την άνοδό του στην εξουσία πήρε θάρρος ....  πολύ θάρρος! Λίγο τα κανάλια που τον λιβανίζουν νυχθημερόν και ομαδικά, λίγο ο ελληνικός λαός που τον θαύμασε, όταν διήγγειλε ότι πρέπει να πλένουμε καλά - καλά τα χεράκια, λίγο ο χαρακτήρας του, που δίνει στο πρόσωπό του το ύφος του σπούργου που νομίζει πως είναι αετός, ο Μητσοτάκης (υ)ιός κατάλαβε ότι "τώρα που γυρίζει" είναι ευκαιρία να επιβάλει όποια καταστρεπτική, αντιλαϊκή ανοησία του παραγγέλνουν οι προϊστάμενοί του από την Ε.Ε. α.ε.

Με τη νοοτροπία αυτή να τον διακατέχει, ο Μητσοτάκης αδελφός (της Ντόρας βεβαίως) ήταν επόμενο να προωθήσει την "τελική λύση" και στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Εν μέσω "πανδημίας", ενώ οι πολίτες περιδεείς, μόνη φροντίδα έχουν να φυλάττουν τα πρόσθιά τους από τον φονικότατο κορωνοϊό και τα νώτα τους από το πλήθος των διεστραμμένων εραστών που κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας, ο Μητσοτάκης θείος (του Μπακογιάννη βεβαίως) φέρει προς ψήφιση νομοσχέδιο, που γυρίζει  την Τ.Α. πίσω στην δικτατορία της ισχνής, πλασματικής πλειοψηφίας, με τα εξής, κυρίως, θεσπίσματα:

α) Επανέρχεται η διάρκεια θητείας των Δημοτικών Αρχών στα πέντε (5) έτη.

β) Το όριο εκλογής από τον πρώτο γύρο τίθεται στο 43%.

γ) Εξασφαλίζεται η εκλογή των 3/5 των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου στον νικητή των εκλογών.

δ) Καταργείται η ξεχωριστή κάλπη για την εκλογή των κοινοτικών Αρχών.

 Πρόκειται για ωμή και αδίστακτη ολική επαναφορά του συστήματος που για χρόνια γελοιοποίησε την Τοπική Αυτοδιοίκηση· του συστήματος που θέλει το Δημοτικό Συμβούλιο διακοσμητικό στοιχείο, τις Κοινότητες απόλυτα εξαρτημένες από "τα κεντρικά" των Δήμων και τον Δήμαρχο του 43% γενικό δερβέναγα, Τσάρο, Καίσαρα και Πάπα. Πρόκειται για την ουσιαστική κατάργηση της Τ.Α.

Και όλα αυτά κρυφίως· όλα αυτά ενώ εμείς "φωνάζουμε Ζήτω και Γεια" και περί άλλων μεριμνούμε και τυρβαζόμεθα. Ομολογώ δε, ότι κι εγώ δεν θα το μάθαινα αν δεν το έβλεπα ως θέμα συζήτησης στο Δημοτικό Συμβούλιο Ληξουρίου, εισηγμένο από την "Λαϊκή Συσπείρωση"· ίσως γιατί δεν περίμενα να φτάσει ως εκεί το θράσος του Μητσοτάκη (υ)ιού, αδελφού και θείου.

Η απλή αναλογική, όμως, ως εκλογικό σύστημα, αλλά κυρίως ως "φιλοσοφία", δεν είναι δυνατόν να γίνεται άθυρμα στα χέρια οποιουδήποτε νομοθέτη. Όταν καθιερωθεί είτε κατόπιν λαϊκής απαίτησης είτε  "συμπτωματικά", ούτε ο ίδιος ο Λαός δεν έχει δικαίωμα, ηθικά, να την αλλάξει, παρά μόνο προς ....το αναλογικότερον! 

Γιατί η ίδια η απλή λογική λέει ότι μόνο με την απλή αναλογική  λειτουργεί σωστά αυτή η κακομοίρα η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, μόνο με την απλή αναλογική η ψήφος του πολίτη κρατάει ατόφια την αξία της· οποιοδήποτε δε, λίγο ή πολύ, πλειοψηφικό σύστημα, μπορούμε να πούμε ότι, λίγο ή πολύ, νοθεύει το Δημοκρατικό Πολίτευμα. 

Εν κατακλείδι, σε καιρούς που όλοι μας έπρεπε να αγωνιζόμαστε για την καθιέρωση της απλής αναλογικής και στις εθνικές εκλογές, μήπως και καταφέρουμε να γλιτώσουμε από όλα τα "μεγάλα κόμματα", που σαράντα χρόνια με διάφορα ονόματα μας βασανίζουν, εμείς ανεχόμαστε την κατάργηση της απλής αναλογικής στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Και το χειρότερο είναι η δικαιολογία τους: "Επαναφέρουμε το πλειοψηφικό σύστημα για να μπορούν να κυβερνηθούν οι Δήμοι"!!! Σαν να είμαστε λαός προβάτων που θέλουμε τσοπάνη για να μας οδηγεί και σκύλο για να μας μαζεύει στο μαντρί. 

Μακάρι να μην έχουν δίκιο.

1801: ΛΗΞΟΥΡΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ Ι. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ (Ένας αιματηρός αγώνας για την αυτοδιοίκηση του Ληξουριού)

Αφορμή για το παρόν κείμενο αποτελεί άρθρο της έγκριτης ιστοσελίδας «Κεφαλονίτικα Νέα», το οποίο, ακολουθώντας την πεπατημένη της «επίσημης» ιστοριογραφίας, εξυμνεί τον Ιωάννη Καποδίστρια, για το «κατόρθωμα» του «συμβιβασμού» Αργοστολίου και Ληξουρίου, κατά την ταραγμένη περίοδο των αρχών του 19^ου αιώνα. Τότε, που η Κεφαλονιά και όλα τα Επτάνησα βρίσκονταν υπό Ρωσοτουρκική κατοχή, βαπτισμένη σε   «Επτάνησο Πολιτεία».

Κύρια πηγή για το άρθρο των «Κεφαλονίτικων Νέων», αποτελεί άρθρο του αξιόλογου ιστολογίου «ΕΞΑΛΑΠΑΞΑΣ», που με την σειρά του αντλεί πληροφορίες κυρίως από το βιβλίο του Μάρκου Θεοτόκη «Ο Ιωάννης Καποδίστριας εν Κεφαλληνία και αι στάσεις αυτής εν έτεσι 1800 1801 1802».

Η προσεκτική ανάγνωση όμως αυτού του ίδιου συγγράμματος του Θεοτόκη, με την εξαντλητική (και για το θέμα και για …. τον αναγνώστη) και εμπεριστατωμένη παράθεση των γεγονότων, οδηγεί σε εντελώς αντίθετα συμπεράσματα από αυτά που τα δύο ανωτέρω άρθρα παρουσιάζουν.

Τα γεγονότα

Κατ’ αρχάς τα γεγονότα, όπως πάντα περιγράφονται από τον Θεοτόκη, αντιτίθενται σε όσα τα δύο άρθρα αναφέρουν σε δύο βασικά σημεία:

α) Από πουθενά δεν προκύπτει ότι αίτιο της στάσης των Ληξουριωτών ήταν το αίτημα για εγκατάσταση των Αρχών της Νήσου στην πόλη τους.

Οι Ληξουριώτες ξεσηκώθηκαν και αγωνίστηκαν για την δημιουργία Δικαστηρίων και Υγειονομείου ΚΑΙ στο Ληξούρι.  Η επανάσταση τους μάλιστα εκδηλώθηκε όταν, ενώ είχε αποφασιστεί η ίδρυση των Υπηρεσιών αυτών στην πόλη από την Γερουσία, το «Γενικόν Συμβούλιον των Ευγενών» της Κεφαλονιάς, ελεγχόμενο από Αργοστολιώτες και «Καστρινούς» έλαβε απόφαση ότι «είναι βλαβερόν εις τον τόπον το υγειονομείον Ληξουρίου» (σας θυμίζει κάτι αυτό;!).

β) Η διαμάχη των δύο οικογενειών Μεταξάδων – Ανίνων, που αιματοκύλησε την υπόλοιπη Κεφαλονιά, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί αίτιο των ταραχών στο Ληξούρι. Απλώς, σε κάποια στιγμή οι εξεγερθέντες στην υπόλοιπη Κεφαλονιά «συνεργάστηκαν» με τους Ληξουριώτες εναντίον του κοινού εχθρού, δηλαδή όσων κατείχαν την κυβέρνηση του νησιού.  

Η νοοτροπία του Καποδίστρια

Αφού λοιπόν οι Ληξουριώτες δεν επαναστάτησαν για «να γίνει το Ληξούρι πρωτεύουσα», ούτε λόγω της αντιπαράθεσης δύο αρχοντικών οικογενειών, καταρρίπτεται ο ισχυρισμός ότι ο Καποδίστριας στο Ληξούρι έδρασε κατά της αρχέγονης «ζηλοτυπίας» μεταξύ των δύο πόλεων ή κατά «ληστρικών φατριών».

Η μοιραία απόφαση

Τη νοοτροπία με την οποία ο Καποδίστριας αντιμετώπισε την ληξουριώτικη στάση καταδεικνύει ιδιαίτερα το εξής γεγονός, που ο Θεοτόκης και συνακόλουθα το «ΕΞΑΛΑΠΑΞΑΣ» αναφέρουν μεν, αλλά με αντίστροφη, «φιλοκαποδιστριακή» οπτική:

Ενώ το Ληξούρι βρίσκεται σε ένταση, λόγω του φόβου της καταργήσεως των Δικαστηρίων και του Υγειονομείου του, συλλαμβάνονται οι αδελφοί Λιώκη, από την Κοντογεννάδα, για εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου (φόνους ληστείες κλπ). Οι Ληξουριώτες, όπως ήταν φυσικό, απαιτούν να δικαστούν οι δύο κατηγορούμενοι από τα ληξουριώτικα ποινικά δικαστήρια, που είχαν την δωσιδικία. Ο Ιωάννης Καποδίστριας όμως επιμένει πεισματικά να τους δικάσει δικαστήριο υπό την προεδρεία του ίδιου, αποτελούμενο από κυβερνητικά στελέχη και εδρεύον στο Αργοστόλι. Η επιμονή αυτή του Καποδίστρια, δημιουργεί έξαρση των ταραχών, αλλά ο ίδιος δεν κάμπτεται. Δικάζει τους κατηγορούμενους στο Αργοστόλι, τους καταδικάζει σε θάνατο και διατάσσει η ποινή να εκτελεστεί στην αγορά του Ληξουριού «προς παραδειγματισμόν» των αντιφρονούντων. Μάλιστα η απόφαση διέτασσε να αποκοπούν οι κεφαλές των αδελφών Λιώκη και να εμπηχθούν σε λόγχες, κάτι που τελικά δεν έγινε ελλείψει δημίου (!).

Για την εκτέλεση των δύο κατηγορουμένων μετέβη στο Ληξούρι μεγάλη δύναμη στρατιωτών, κυρίως Ρώσων, με κανόνι και «βόμβα», η οποία παρότι εκτέλεσε τους αδελφούς Λιώκη, δεν κατάφερε να καταπνίξει και την εξέγερση που προκλήθηκε με μεγάλο αριθμό νεκρών.  

Η αντίδραση αυτή του Καποδίστρια, κατά την γνώμη μου, «μυρίζει» διάθεση για υποκίνηση της στάσης, ακριβώς για να προβεί ο στρατός στην «τελική λύση» του προβλήματος με την εκκαθάριση διά της λόγχης του Ληξουριού από τα «επαναστατικά στοιχεία» και την οριστική υποταγή του. Κάτι που τελικά θα γίνει λίγο αργότερα, όταν κατόπιν διά θαλάσσης αποκλεισμού, το Ληξούρι υπό την απειλή της οικονομικής καταστροφής, θα υποκύψει στα κελεύσματα του μετέπειτα Κυβερνήτη της Ελλάδας.

Συνεπώς, κατά την γνώμη μου πάντα, ο Καποδίστριας στο Ληξούρι έδρασε με άκρως συγκεντρωτική νοοτροπία και εφαρμόζοντας πλήρως την ρωσική πολιτική, που ήθελε ένα επτανησιακό «κράτος» ολιγαρχικό, ακριβώς για να το ελέγχει απόλυτα. Ο νεαρός κόντες συμπεριφέρθηκε σαν «golden boy» της σημερινής εποχής, πειθήνιο στα κελεύσματα των προϊσταμένων του, επιδιώκοντας και επιτυγχάνοντας την μεγάλη καριέρα του διπλωμάτη του Τσάρου.  

Τι "ήθελε" το Ληξούρι

Όσο για το τι επεδίωκε το Ληξούρι (και) την εποχή εκείνη; Αυτό αποδεικνύεται από την αναφορά των Ληξουριωτών προς τον Πρόεδρο της Γερουσίας, κοινοποιούμενη και στον Καποδίστρια, με την οποία ζητούσαν: α) Την σύσταση στο τμήμα του Ληξουρίου ειδικής «Συγκλήτου» που να εκλέγει τις Αρχές και τους Υπαλλήλους του. β) Τη σύσταση στο Ληξούρι ειδικού Ταμείου, που να συλλέγει τους φόρους και αφού κρατήσει τους απαιτούμενους για τις ανάγκες του «τμήματος» να αποστέλλει τους υπόλοιπους στην Γερουσία και γ) Να απαγορευθεί στο Γενικό Συμβούλιο των Ευγενών της Κεφαλονιάς να ακυρώσει τις αποφάσεις της Γερουσίας για ίδρυση Δικαστηρίων και Υγειονομείου στο Ληξούρι.

Άρα, αυτό που επεδίωκε (και) τότε το Ληξούρι δεν ήταν ούτε να γίνει πρωτεύουσα ούτε «να σβήσει το Αργοστόλι από τον χάρτη». Την αυτοδιοίκησή του επεδίωκε, την εκπροσώπησή του από δικούς του ανθρώπους, που θα υπεράσπιζαν τα δικά του συμφέροντα. Και σε αυτό αντέδρασε η «προστάτις δύναμις» της Ρωσίας, που δεν μπορούσε να ανεχθεί ευρεία εκπροσώπηση των πολιτών μιας κατακτημένης περιοχής (κι αυτό, δεν μπορεί, κάτι θα σας θυμίζει).

Εν κατακλείδι: α) Η αδιαμφισβήτητη αφοσίωση και φιλεργία του Ι. Καποδίστρια στην οργάνωση του Ελληνικού Κράτους, όπως αυτός το οραματίστηκε, καθώς και το μαρτυρικό τέλος του, δεν πρέπει να επηρεάζουν την κρίση μας για τις ενέργειες του κατά το νεανικό του παρελθόν.

β) Πιστεύω ότι αν κάποιοι, αρμοδιότεροι (και ….αντικειμενικότεροι) εμού, ερευνήσουν λεπτομερώς την ληξουριώτικη επανάσταση στις αρχές του προπερασμένου αιώνα, θα προκύψει ίσως μια πρώτη στον ελληνικό χώρο διεκδίκηση οργανωμένης Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με όλο το πάθος που η αγάπη για κάθε γενέτειρα κοινωνία, για κάθε γενέθλια γη συνεπάγεται.