Απαράδεκτη η συζήτηση για το metoo κατά την συνάντηση της Προέδρου της "Δημοκρατίας", με τον Πρωθυπουργό.
Οι δύο πολιτικοί άρχοντες, αφού πέρασαν στα πεταχτά το θέμα της κακοκαιρίας "Μήδεια", πετσοκόβοντας από κοινού ό,τι δεν ακουγόταν political corect στα έμπειρα αυτιά τους, άρχισαν το τελικό θεσμικό ξεχαρβάλωμα της Χώρας που υποτίθεται ότι ετάχθησαν θεσμικά να υπηρετούν:
"Ήρθε η ώρα τώρα εμείς με τη δράση μας να δώσουμε συνέχεια σε αυτές τις καταγγελίες, έτσι ώστε να μπορέσουμε να ισορροπήσουμε (σιγά μην πέσεις!) ανάμεσα στο κράτος δικαίου από τη μία και στην κοινωνία δικαίου από την άλλη", ο Κούλης,
«για όσα ακούγονται και συμβαίνουν, ιδίως στον καλλιτεχνικό χώρο, και φανερώνουν ένα πρόβλημα οξύ το οποίο μάλλον προϋπήρχε, υπήρχε εδώ και χρόνια, και αναδεικνύεται τώρα με ένταση. Η κατάχρηση εξουσίας, η βία, λεκτική και σωματική, είτε πρόκειται για τον χώρο εργασίας, είτε για την εκπαίδευση, είτε για τις προσωπικές και οικογενειακές σχέσεις, δε μπορεί να είναι ανεκτή», η Σακελλαροπούλου, που έκανε "ανεκτές" πλήθος αντιλαϊκών και αντισυνταγματικών διατάξεων όταν ήταν στο ΣτΕ.
Ας μην έχουμε πια αυταπάτες: Τέτοιες πολιτικές συμπεριφορές ταιριάζουν μόνο σε υποανάπτυκτες χώρες, όπως η Ουγκάντα στην εποχή του Αμίν Νταντά ή οι Η.Π.Α και κάποιες χώρες της Ε.Ε. α.ε. στην σύγχρονη εποχή.
Δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε πια για "τεκμήρια αθωότητος" και για επεμβάσεις (ουσιαστικά υπαγορεύσεις) στην Δικαιοσύνη, γιατί στο τέλος θα καταντήσουμε και αηδία.
Μόνο και μόνο το γεγονός ότι τα δύο κορυφαία πολιτικά πρόσωπα, έπεσαν στο επίπεδο της Τατιάνας, συζητώντας ένα θέμα προφανώς αντιγεγραμμένο από την Αμερική, φτάνει για να αποδειχθεί ότι η "εικονική πραγματικότητα" είναι πλέον πραγματικότητα, ότι φτάσαμε για τα καλά στο σημείο ο Πολίτης να μην προστατεύεται από κανέναν νόμο σε ό,τι αποφασίσει εναντίον του η σκληρή και πλέον βαθιά θεμελιωμένη τηλεδικτατορία.
Ίσως, κάποιοι από τους αναγνώστες σκεφτούν πως το κείμενο αυτό αναφέρεται σε θέματα γνωστά και χιλιοειπωμένα. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι έτσι. υπάρχει εδώ μια μεγάλη διαφορά:
Το ζήτημα του metoo είναι τόσο προφανώς στημένο, τόσο πρόδηλα πεποιημένο από τα κανάλια, τόσο εξόφθαλμα γελοίο, ώστε δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για την "ακαταμάχητη δύναμη της τηλεόρασης", ή για πολιτικά κόλπα "αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης".
Η ευθύνη για την άκρως επικίνδυνη εξάπλωση του metoo, ανήκει ολοκληρωτικά σε όσους από τους πολίτες αυτής της έρημης Χώρας αποδέχθηκαν το φαινόμενο ως υπαρκτό και κατάπιαν αμάσητα την προπαγάνδα και το μίσος που εκτοξεύονται από τα κανάλια και το Προεδρικό Μέγαρο.
Δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς "προφήτης" ή "οξυδερκής πολιτικός αναλυτής". Ο κοινότατος, πλην ελεύθερα σκεπτόμενος νους, μπορεί να το καταλάβει: Θα ακολουθήσουν κι άλλα, πολύ χειρότερα. Η κατ' όνομα πλέον Πολιτεία θα υπακούει στις επιταγές του Τύπου - και, αραιά και πού, το αντίθετο. Ο καθένας που θα μπαίνει στο στόχαστρο θα είναι τελειωμένος από χέρι. Οι κοινωνίες βουτηγμένες στο μίσος θα επιδίδονται στο δικό τους, τοπικό, κυνήγι μαγισσών.
Για όσους ζήσαμε τις εποχές του "Αυριανισμού", το παράδειγμα είναι δόκιμο, αρκεί να πολλαπλασιαστεί σε πολύ μεγάλη κλίμακα.
Όσοι αντιδρούμε, κατά οποιονδήποτε τρόπο και σε οποιοδήποτε "μέγεθος" στην τηλεδικτατορία θα την πληρώσουμε πρώτοι. Και θα φταίνε γι' αυτό όσοι αποδέχθηκαν αυτόν τον νέο Μεσαίωνα. Θα φταίνε εκείνοι που έσπευσαν να ενστερνιστούν τις μπαρούφες των καναλιών, εκείνοι που υποτασσόμενοι στο mainstream του metoo θεώρησαν το στραβοκοίταγμα βιασμό και δέχθηκαν αβασάνιστα ως αληθείς καταγγελίες για προ εικοσαετίας "γεγονότα" σε κλειστά ερωτικά δωμάτια, εκείνοι που μας έγραψαν με αναπάντεχο και ανάρμοστο για τους ίδιους θράσος ότι πρέπει να ντρεπόμαστε για την αντίθετη με το βλακώδες δημιούργημα άποψή μας, εκείνοι που πρόθυμα θεώρησαν τον εαυτό τους συμπολίτη του Κούλη και πήγαν μέχρι το τέρμα τον παραλογισμό που επέβαλε, με την συνέργεια βεβαίως των λοιπών κοινοβουλευτικών δυνάμεων.
Και ύστερα, πανικόβλητοι μασκοφόροι φίλοι μου, θα έλθει και η δική σας σειρά. Τέτοια φαινόμενα δεν σταματούν στους "αντίθετους". Έρχεται πάντα η ώρα που την πληρώνουν και όσοι αφελώς τα αποδέχθηκαν.
Όταν σας περιλάβουν και εσάς, φίλοι μου ζετοδουκιστές, εύχομαι (πραγματικά και με γνήσια συγκίνηση, χωρίς ίχνος ειρωνείας), να έχει περάσει αρκετός χρόνος ώστε να έχετε ξεχάσει πως για ό,τι υποστείτε, θα είστε εσείς οι φταίχτες.
