Αγαπητέ κύριε Γαβριελάτε, μόλις διάβασα τη νέα ανακοίνωσή σας με την οποία γνωστοποιείτε ότι, εξοφληθέντος του μεγαλύτερου μέρους των χρεών του Δήμου Ληξουρίου προς την εταιρεία Σας, δεν θα περικοπούν τα δρομολόγια των απορριμματοφόρων και δεν θα μας πνίξουν τα σκουπίδια!
Ως δημότης Ληξουρίου, λοιπόν, θέλω να ευχαριστήσω θερμά, Εσάς και την Α.Ε. εφ' ης προΐστασθε για το μέγα έλεος που επιδείξατε προς εμένα, τους συνδημότες μου και την πόλη μου!
Δράττομαι δε της ευκαιρίας να ευχαριστήσω, έστω και με καθυστέρηση έξι ετών, τον Μάριο Ντράγκι, για το έλεος που κι εκείνος επέδειξε κατά τις "διαπραγματεύσεις" για το ελληνικό χρέος του 2015, διότι η όλη στάση Σας πολύ μου τον ενεθύμησε!
Οφείλω δε να ομολογήσω ότι και Εσείς και ο Μάριο, θα μπορούσατε να είχατε λάβει πολύ αυστηρότερα μέτρα καθ' ημών των συστηματικών δολίων κακοπληρωτών. Θα μπορούσατε π.χ. ο Μάριο, τότες, να μας κόψει εντελώς την ευρωτροφοδοσία και να στερηθούμε ακόμα και το χαρτί υγείας και Εσείς, τώρα, να μας κόψετε και το νερό ή να δώσετε διαταγή στις καφετέριες να μην μας σερβίρουν καφέ, για να μάθουμε τι σημαίνει "δεν πληρώνω".
Έτσι είναι κύριε Πρόεδρε της Α.Ε.! Δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα, σε μία χώρα, σε μια ολόκληρη Ευρωπαϊκή Ένωσή, που λειτουργούν σαν ανώνυμες εταιρείες όπως την δική σας καλή ώρα: Ο Δημότης ενός Δήμου, ο Πολίτης μιας "Δημοκρατίας", δεν είναι παρά πελάτες που πρέπει να πληρώσουν το Δημόσιο ανταποδοτικά και για την ικανοποίηση των πιο βασικών τους αναγκών, όπως πληρώνουν στην καφετέρια τον καφέ τους, στην ταβέρνα το γεύμα τους και στον οίκο ανοχής την ιερόδουλο, για να μην γράψω την πουτάνα.
Και οι εργαζόμενοι, κύριε πρόεδρε της Α.Ε., οι εργαζόμενοι στις πιο βαριές και δύσκολες δουλείες, όπως την αποκομιδή απορριμμάτων, δεν είναι πλέον, όπως καλώς γνωρίζετε, υπάλληλοι που υποχρεούται το δημόσιο, να κόψει το λαιμό του για να τους πληρώσει πρώτους απ' όλους. Είναι πλέον εταίροι ή υπάλληλοι μιας Α.Ε. είτε μικρών σκουπιδιών, όπως η δική σας, είτε μεγάλων σκουπιδιών όπως η Ε.Ε. α.ε., που πληρώνονται μόνο αν η Εταιρεία έχει εισπράξει λεφτά από τους πελάτες.
Δεν σας κρύβω, ωστόσο, ότι με βασανίζει ένα ερώτημα: Άραγε δεν προχωρήσατε σε αυστηρότερα μέτρα λόγω ιπποτισμού απέναντι σε εμάς τους άθλιους μπαταχτσήδες; Ή μήπως δεν καταλάβατε πόσο "στρωμένη" ήταν για τις προθέσεις Σας η κοινωνία μας; Μήπως, λέω, δεν καταλάβατε ότι ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, υπακούοντας στα κελεύσματα ενός ζαβού παράγωγου της πιο αισχρής οικογενειοκρατίας, κλείνεται σπίτι, φοράει μάσκα, εμβολιάζεται, κτηματογραφείται, φορολογείται, υβρίζεται, ρουφιανεύει και ρουφιανεύεται, αδιαμαρτύρητα. Μήπως, σκέπτομαι, δεν καταλάβατε ότι η ελληνική κοινωνία βρίσκεται "στα τέσσερα" πρόθυμη να δεχτεί τις ορέξεις του καθενός.
Όπως και να έχει κύριε Πρόεδρε, εκτός από τις ευχαριστίες μου, θα ήθελα να υποβάλω σε Εσάς και την Α.Ε. Σας (γιατί τον Ντράγκι είναι λίγο δύσκολο να τον βρω) και μια θερμή παράκληση: Την επόμενη φορά, να είστε πολύ, μα πολύ πιο αυστηρός μαζί μας, να αφήσετε το καρότο και να πιάσετε μόνο το μαστίγιο, να το πάτε μέχρι τέλους!
Μήπως επιτέλους ξυπνήσουμε!
