Το Ληξουριώτικο Χρέος

Το περασμένο έτος, χτυπημένο σφοδρά από τον Εγκέλαδο το Ληξούρι, κλήθηκε, για άλλη μια φορά, να αντιμετωπίσει την κατάρρευση, όχι την «κτηριακή», αλλά την κοινωνική. Να φανεί δυνατό ως κοινωνία και να μην μετατραπεί σε φοβισμένο όχλο, ικανό μόνο για ζητεία ικανοποίησης ατομικών αναγκών.

Είχε, τότε, είκοσι μόλις μέρες μετά τους σεισμούς, μία από τις γνωστές, ιστορικά, μεγαλειώδεις εκλάμψεις του, όταν 2.831 Ληξουριώτες άφησαν τις σμπαραλιασμένες οικοσκευές τους και την καταθλιπτική ενασχόληση με τα συσσίτια, για να υπογράψουν το ψήφισμα για την επανασύσταση του Δήμου Ληξουρίου, για να χτυπήσουν το εργαλείο υποδούλωσης, που ονομάζεται «Καλλικράτης».   

Όπως ήταν επόμενο, αυτή η αναλαμπή θορύβησε τους εκλεκτούς της συγκυβέρνησης, την «Ισχυρή Κεφαλλλλονιά», αλλά και όσους ήθελαν απλώς να την διαδεχθούν, ως εκπρόσωποι του Καλλικράτη. Η αντίδρασή τους ήταν άμεση, σχεδόν αντανακλαστική: Εκμεταλλευόμενοι τον φόβο και την απογοήτευση, που ο σεισμός επέφερε στον Ληξουριώτη,   έσπευσαν να τον πείσουν ότι οποιαδήποτε κίνηση για να βγει από τη λάσπη, που η πολιτική τους τον έριξε, είναι εις βάρος του και ότι μόνο αυτοί, με τις «γνωριμίες» τους, με την προσωπική τους «ισχύ», μπορούν να τον βοηθήσουν. Και τα κατάφεραν!  

 Το Ληξούρι και ιδίως τα χωριά του (τα οποία ενσυνείδητα και επίμονα αρνούμαι να αποκαλέσω με το δοτό, επιβεβλημένο όνομα «Παλική»), εμπιστεύθηκαν την τύχη τους στην ελεήμονα διάθεση των «ισχυρών».

Η συνέχεια είναι γνωστή: Δεν γνωρίζω πολλά μέρη που να τιμωρήθηκαν τόσο σκληρά και επιδεικτικά για το εκλογικό τους σφάλμα. Το Ληξούρι εγκαταλείφθηκε, τα χωριά ρήμαξαν και οι κκ Παρίσης και Λυκούδης, από «δυναμικοί διεκδικητές» των Υπουργικών γραφείων, μετετράπησαν σε «φοιτητριούλες που έχουν ερωτευτεί τον πονηρό πολιτευτή» κ. Χρυσοχοϊδη. Για λίγα ψίχουλα προσωπικής εύνοιας ο Ληξουριώτης χρεώθηκε χρέος τιμής απέναντι στην κοινωνία του παραδίδοντας ενέχυρο την αξιοπρέπειά του.

Δυσβάστακτο το χρέος, μα τώρα ήλθε η ώρα να αποπληρωθεί!

Τα κόμματα της συγκυβέρνησης και οι παραπόταμοί τους, στηρίζουν με νύχια και με δόντια την πολιτική που μας διέλυσε κοινωνικά, οικονομικά και ηθικά.

Η τοπική Ν.Δ. «παρέδωσε το πνεύμα» στο «Μέγαρο» και προβάλει ως «Ληξουριώτη σωτήρα του τόπου» τον …. αδελφό του Αντιδημάρχου Αργοστολίου κ. Λυκούδη. Τα επιχειρήματα νηπιακά, όπως και τον Μάιο:

-«Ο άνθρωπος που ξεκίνησε από χαμηλά», (λες και οι υπόλοιποι γεννήθηκαν στο …. Κολωνάκι, οδός Μαντζάρου, κάθετη Σκουφά),  

-«Θα έχει πολιτικό γραφείο στο Ληξούρι» (σπεύσατε λοιπόν, ιθαγενείς, να εξυπηρετηθείτε).

 -«Ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη» (ενυδρείο, ενυδρείο, ενυδρείο).

Οι «λοιπές συγκυβερνητικές δυνάμεις» δεν ορθώνουν, φυσικά, ανάστημα απέναντι στον παραλογισμό.

Όλοι οι παραπάνω υποτιμούν τον Ληξουριώτη, βασιζόμενοι στην άρνηση της κοινωνικής του δύναμης κατά τις Δημοτικές εκλογές. Επαναπαυμένοι, νομίζουν ότι μπορούν να επαναλάβουν τον «άθλο τους» και να πανηγυρίζουν πάλι, προκλητικά και αυτάρεσκα.

Η Ληξουριώτικη κοινωνία όμως δεν αντέχει άλλο το χρέος, το έλλειμμα τιμής και αξιοπρέπειας. Αν δεν θέλουμε να «σβήσουμε από το χάρτη», την Κυριακή πρέπει να ανακτήσουμε την λογική και τη δύναμή μας. Χωρίς φόβο, οφείλουμε πρωτ’ απ’ όλα, να τσακίσουμε εκλογικά αυτούς που η πολιτική τους παρουσία μας εξευτελίζει.

Εδώ σας θέλω Ληξουριώτες…. 

Η οδυνηρή δικαίωση των ΦΙ.Κ.Ο.

Μετά το αποτέλεσμα των Δημοτικών Εκλογών, νικητές και ηττημένοι «κόλλησαν μια ρετσινιά» στους ΦΙ.Κ.Ο.: Ότι εμείς, «οι θεόζουρλοι», με την απόφασή μας να μπούμε σε ξένα χωράφια, συμμετέχοντας στις εκλογές, αποσπάσαμε ψήφους από όλους τους συνδυασμούς, εκτός από την «Ισχυρή Κεφαλονιά», παίζοντας έτσι το παιχνίδι του κ. Παρίση. Ειδικά η «Ενωμένη Τετράπολη», εκμεταλλευόμενη την ελάχιστη διαφορά της από την «Ανεξάρτητη Ενωμένη Κεφαλονιά», έσπευσε να ψιθυρίσει ηχηρά, ότι όλοι οι ψήφοι που της έλειψαν, «κλάπηκαν» από τους ΦΙ.Κ.Ο. και ότι, αν δεν υπήρχαμε εμείς, θα ερχόταν δεύτερη την πρώτη Κυριακή, οπότε στην επαναληπτική ψηφοφορία θα καταλάμβανε την Δημοτική Αρχή με την στήριξη του κ. Μιχαλάτου, τον οποίο η ίδια δεν στήριξε!

Αρνούμενος αυτές τις παράλογες έως φαιδρές κατηγορίες, σε κείμενο, που ανήρτησα στο ιστολόγιό μου, απάντησα ότι μερίδιο ευθύνης για το εκλογικό αποτέλεσμα δεν έχουν οι ΦΙ.Κ.Ο., αλλά,  αντίθετα, οι ίδιοι οι «κατήγοροί τους» με την καλλικρατική, μνημονιακή και εν πολλοίς φιλοπαρισική πολιτική τους, κατά την προηγούμενη θητεία της «Ισχυρής Κεφαλονιάς» και προεκλογικά.

Αιτιολογώντας την στάση τους έγραφα: 

«Προφανές αίτιο της στάσης των "αντιπολιτευομένων" πολιτευτών είναι ότι ανήκουν στα ίδια κομματικά «μαντριά» με τον κ. Παρίση. Ακολουθούν πιστά λοιπόν τις επιταγές της συγκυβέρνησης.»

Όταν άρχισε να λειτουργεί το νέο Δημοτικό Συμβούλιο και αν εξαιρέσουμε την «σεμνή και ταπεινή» αντιπολίτευση που επιχείρησε αρχικά ο κ. Καλαφάτης, ο κομματισμός έδειξε να υποχωρεί και η «Ισχυρή Κεφαλονιά» να απομονώνεται.

Με την προκήρυξη όμως των εθνικών εκλογών τα πράγματα άλλαξαν:

Ο κ. Καλαφάτης παρέχει την στήριξή του και ο κ. Σαμούρης συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Του ΠΑ.ΣΟ.Κ. του κ. Χρυσοχοϊδη, που ενέπαιξε τους Ληξουριώτες για τα θέματα των σεισμών, για να εξελιχθεί σε «πολιτικό μάνατζερ» ή «επίτιμο μέλος» της «Ισχυρής Κεφαλονιάς».

Ο κ. Ρουχωτάς δεν έχει διαψεύσει ακόμα τα δημοσιεύματα, που τον έφεραν να διαγκωνίζεται για μια θέση στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. και, κυρίως, εκείνα που τον θέλουν να στηρίζει αμέριστα την «μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη». Αγνοεί μήπως ότι το ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. έχει αδελφικούς δεσμούς με την «Ισχυρή Κεφαλονιά»;; Ξεχνά ότι η Ν.Δ. τον «άδειασε» κανονικότατα στις Δημοτικές Εκλογές, χάριν των κκ Παρίση και Λυκούδη;;

Απ’ την πλευρά των «Μιχαλατικών», ο κ. Σαββαόγλου κατέρχεται υποψήφιος μαζί με τον κ. Χ. Λυκούδη, σβήνοντας από τη μνήμη του τις χυδαίες ύβρεις που εκτόξευσαν εναντίον του παρισικοί ανωνυμογράφοι. Αν ο αγαπητός Σάββας ρισκάρει για την πρωτιά, τότε ενεργεί πολύ επικίνδυνα. Κινδυνεύει, στην μονοεδρική μας περιφέρεια, να έλθει δεύτερος και με τους προσωπικούς του ψήφους να "χρίσει" βουλευτή τον Χαράλαμπο Λυκούδη.

Έτσι λοιπόν, ήλθε η δικαίωση για τους ΦΙ.Κ.Ο.: Απέδειξαν οι ανωτέρω και πολλοί άλλοι, ότι δεν θυσιάζουν το παραταξιακό συμφέρον για το κοινό καλό.

Οδυνηρή δικαίωση! Θα χαιρόμασταν ειλικρινά, αν όλοι οι παραπάνω έβρισκαν την ευκαιρία, να επικαλεστούν την στήριξη των παρατάξεών τους στην «Ισχυρή Κεφαλονιά», για να αποχωρήσουν επιτέλους από αυτά τα δύο κόμματα, που, αφού καθ΄ όλη την μεταπολίτευση δίχασαν αδικαιολόγητα τον ελληνικό λαό, αίφνης ενώθηκαν για να τον ρημάξουν.

Η ευκαιρία τους όμως δεν χάθηκε ακόμα. Απομένουν μέχρι τις εκλογές   15 ημέρες. Ελπίζω να καταλάβουν το ολέθριο λάθος τους, να σκεφτούν την αξιοπρέπεια της Ελλάδας και της Κεφαλονιάς, να αλλάξουν πορεία και να «μου πετάξουν στα μούτρα» αυτό το δημοσίευμα.

                                                                      Εν τιμή

                                                    Ιωσήφ Λουκέρης του Βασιλείου