Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να γνωρίζω τι ακριβώς είναι αυτό που επιδιώκουν οι "γνωστοί άγνωστοι" εξουσιαστές μας με την διασπορά πανικού για τον κορωνοϊό διαολεμπαμέσατου.
Το μόνο που καταλαβαίνω, με το φτωχό μου το μυαλό, είναι ότι η εξάρτησή μας από τα κανάλια, τον Κούλη, την Ε.Ε. α.ε., το όλον σύστημα που πριν λίγο καιρό δήθεν απεχθανόμασταν, έφτασε στο έσχατο και αίσχιστο σημείο.
Φοβικοί μενουμεσπίτιδες, χαύνοι, αδηφάγοι καταναλωτές μιας τάχα πληροφόρησης, δεχόμαστε ακρίτως και ευγνωμόνως όποιο μέτρο επιβληθεί στα δύσμοιρα και πλέον κούφια κεφάλια μας, με μία και μόνη αντίδραση: Να ζητάμε κι άλλα μέτρα, κι άλλους περιορισμούς, κι άλλες προσβολές της αξιοπρέπειάς μας ως πολιτών, περαιτέρω νέκρωση της κοινωνικής ζωής.
Σοκ και δέος! Πρωτόγονος, παραλυτικός πανικός, διεσπαρμένος άνετα και θρασύτατα!
Πίσω από αυτήν την πιο ισχυρή από ποτέ άλλοτε, πάνδημη υποβολή, δεν μπορεί παρά να κρύβεται κάτι οριστικά συνθλιπτικό, κάτι που θέλουν να μας σερβίρουν, χωρίς κανένα κόστος για τους εξουσιαστές μας και χωρίς καμία αντίδραση από εμάς.
Υποθετικά μιλώντας, γιατί, όπως είπαμε, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω - και γιατί η επικόλληση της ετικέτας του συνωμοσιολόγου καραδοκεί, διατυπώνω την σκέψη μου:
Είναι εύκολα αντιληπτό, για όποιον έχει ανοιχτά τα μάτια του, ότι μια νέα μεγάλη οικονομική κρίση, ένα νέο "κραχ", τεχνητό ή μη έρχεται.
Τα φούμαρα με τα οποία παραμυθιάζονται οι λαοί των "PIGS" - των κρατών που πάνω τους κατηύθηναν την "προηγούμενη" κρίση- περί σωτηρίου εξόδου στις αγορές, περί ανάκαμψης επειδή υπάκουσαν με την νοοτροπία του "κάτσε - κάτσε κοτούλα μου" στα μνημόνια και άλλα φαιδρά, δεν επαρκούν για να δικαιολογήσουν τα μέτρα που θα επιπέσουν και θα είναι τόσο σκληρά που τα μνημόνια θα φαντάζουν φιλολαϊκά μπροστά τους
Η ακραία φτωχοποίηση, η τέλεια διάλυση του Δημοσίου τομέα και η ιδιωτικοποίηση των πάντων, η πλήρης κατάργηση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος με την εξαφάνιση των εκλογών και τυπικά, η "προσφυγοποίηση" ολόκληρων λαών μέσα στην ίδια τους την χώρα, είναι πολύ κοντά μας και πρέπει να τα καταπιούμε αμάσητα.
Ένας μεταμοντέρνος "στρατιωτικός νόμος", λοιπόν, είναι ότι τους χρειάζεται για να προχωρήσουν στην τελική λύση, για τους άτυχους λαούς των "γερμανικών κρατιδίων του νότου".
Η απαγόρευση λειτουργίας των καταστημάτων, των συναθροίσεων, της κυκλοφορίας, των συζητήσεων που εκφεύγουν από τα επιβαλόμενα και υποβαλόμενα, σίγουρα "κάτι θυμίζουν" στους παλιότερους.
Τώρα θα επιβληθούν πιο αποτρόπαια. Τώρα θα επιβληθούν από τον ίδιο τον πολίτη στον εαυτό του, συνοδευόμενα από ένα αίσθημα ενοχής, επειδή τόλμησε να ζήσει σαν άνθρωπος.
Ό,τι ζούμε σήμερα, τελικά είναι μια "πρόβα τζενεράλε"- μια γενική δοκιμή- για αυτό που επακολουθεί. Μια πρόβα που όλοι συμμετέχουμε σε αυτήν πρόθυμα, ανυποψίαστα, ντροπιαστικά.
Μόνο μια (μικρή;) πιθανότητα υπάρχει να ξεφύγουμε από αυτό το οργουελικό σενάριο: Να κλείσουμε τις τηλεοράσεις (άντε, ας βλέπουμε το "όταν 'ήλθαν οι μέλισσες", όχι όμως το "όταν ήλθε η Έλλη Στάη να μας σώσει") και να ανοίξουμε το μυαλό μας.
Μια απλή και σκληρή, για τους περισσότερους, ερώτηση είναι αρκετή για να βάλει το νου μας σε κίνηση: "Ποιος είναι χειρότερος; Αυτός που δεν φοβάται να κοινωνήσει επειδή πιστεύει στον Θεό; Ή αυτός που φοβάται να κυκλοφορήσει επειδή πιστεύει στην Σία Κοσιώνη;"
Ας κάνουμε επειτέλους την δική μας επανάσταση, την επανάσταση του νου και της καρδιάς, ας αγαπήσουμε τον τόπο μας και την κοινωνία που ζούμε, ας δεχτούμε την πραγματικότητα εν τέλει και ας πάψουμε να είμαστε κατά φαντασίαν επαναστάτες, κατά φαντασίαν πολίτες, κατά φαντασίαν ασθενείς.
"Για το καλό μου, για το καλλλλλό μου, ως που δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου" τραγουδούσε κάποτε ο Μιλιώκας. Ας μην τον κάνουμε (και αυτόν) προφήτη.
Εύχομαι -είμαι σχεδόν βέβαιος- να επαληθευτώ στην άποψή μου ότι ο κορωνοϊός είναι μια μπούρδα και μισή.
Σε όλα τα άλλα εύχομαι και ελπίζω να διαψευσθώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου