Ο Κορωνοϊός και η Ευθύνη (ή Κουλότεροι του Κούλη)

Μέχρι χθες, ο ταλαίπωρος ελληνικός λαός ομοθυμαδόν συμμετείχε στην διαδικασία της κτηματογράφησης. 

Έτρεχε ασθμαίνων ο Έλλην Πολίτης να προλάβει τις προθεσμίες που σαδιστικά έθετε ο νεοφιλελέ κύριος Χατζηδάκης, ακούγοντας τον ίδιο αυτόν θρασύτατο Υπουργό που κάποτε σακάτεψε την Ολυμπιακή, να πιπιλίζει μαζί με όλη την κουστωδία των δημοσιοκάφρών την φράση - σύνθημα:  "Είμαστε λαός της τελευταίας στιγμής - λαός ανεύθυνος".  

Σήμερα, ο ταλαίπωρος ελληνικός λαός ομοθυμαδόν "μένει σπίτι", συμμετέχοντας στον "πόλεμο" κατά του κορωνοϊού, ενός ιού άκρως μεταδοτικού και θανατηφόρου που γίνεται αντιληπτός σε ολόκληρα νησιά μόνο αν κάποιος αποφασίσει να κάνει το σχετικό τεστ -πόσο "λογικό" αλήθεια, καλοί μου ορθολογιστές!. 

Κλείνεται αποχαυνωμένος στο καβούκι του ο καθένας μας, ελέγχοντας μάλιστα αυστηρά και τους άλλους, αν κάνουν το ίδιο, νεκρώνει την κοινωνική, την οικονομική, ακόμα και την οικογενειακή ζωή του, περιμένει διάγγελμα του Κούλη για να δει αν θα κυκλοφορήσει, αν θα εργαστεί, πότε θα βήξει και πώς θα βήξει, πότε θα αφοδεύσει και πώς θα αφοδεύσει, πότε θα ...... και πώς θα........ .

Και ο Κούλης δεν μας απογοητεύει! Με συνεχή διαγγέλματα ορίζει την καθημερινότητά μας (ό,τι έμεινε δηλαδή από αυτήν), μην μπορώντας να κρύψει την ηδονή τού "μεγάλου ηγέτη" που βλέπει τον λαό του να γίνεται βασιλικότερος του Βασιλέως (Κουλότερος του Κούλη επί της περιπτώσεως), ζητώντας ο ίδιος να του ρίξουν στο κεφάλι κι άλλα μέτρα κι άλλες ποινές κι άλλες προθεσμίες κι άλλους περιορισμούς, σαν την παθιασμένη ερωμένη που στην κορύφωση της συνεύρεσης φωνάζει στον εραστή της (τον Κούλη επί της περιπτώσεως) "κάνε μου ό,τι θέλεις" ("....Κούλη μου!" επί της περιπτώσεως)   

Και όλα αυτά γιατί ο Κούλης, η υπ' αυτόν σοβαρά κυβέρνησις των Αδωνίδων και οι γραβατωμένοι αλιτήριοι των καναλιών, φρόντισαν εξ αρχής να μας θυμίσουν ότι είμαστε λαός αμελής για την υγεία του  - λαός ανεύθυνος.  

Αύριο ή μεθαύριο, ο κορωνοϊός θα έχει ξεχαστεί. Θα τρέχουμε πάλι σαν παλαβοί να προλάβουμε νέες προθεσμίες, θα μας φοβίζουν νέα πρόστιμα και βεβαίως θα μας επιβληθούν νέα μέτρα αυστηρά πλην "απαραίτητα", βάρβαρα πλην ευρωπαϊκά, προς ανάπτυξιν της οικονομίας ημών των υπαναπτύκτων. Και εμείς θα τα δεχτούμε όλα αδιαμαρτύρητα, γιατί ήδη το ξέρουμε καλά πως είμαστε λαός που δεν προσπαθεί αρκετά - λαός ανεύθυνος.

Τελικά δεν ξέρω να υπάρχει στην ιστορία της ανθρωπότητος άλλος ανεύθυνος λαός που να του έχουν φορτώσει και να έχει πρόθυμα αποδεχθεί τόσες ευθύνες. 

Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος λαός που να τον χειρίζονται τόσο εύκολα, ορίζοντάς του πότε θα ξεκινήσει, πότε θα σταματήσει και με ποια ταχύτητα θα κινηθεί, σαν να είναι το πατίνι ενός παιδιού (του Κούλη, φυσικά, επί της περιπτώσεως).

Αυτό που ξέρω είναι ότι το μόνο σωστό που ακούγεται τις τελευταίες ημέρες από τους σοβαροφανείς κλόουν της τηλεόρασης είναι ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο.

Όντως διεξάγεται, για δεκαετίες, ένας ψυχολογικός πόλεμος από τα πάσης φύσεως κουλοειδή όντα εναντίον μας, στον οποίο υποχωρούμε διαρκώς και ατάκτως. 

Και το μεγάλο τους όπλο στον πόλεμο αυτό είναι ένα και μόνο: Μας στρέφουν εναντίον του ίδιου μας του εαυτού, ατομικού και κοινωνικού, παρουσιάζοντας πάντοτε έναν ανύπαρκτο κίνδυνο που αν μας βλάψει θα φταίμε μόνο εμείς. 

Μας υποβάλλουν διαρκώς ότι φταίμε για την κατάντια που οι ίδιοι μας έχουν φέρει. Ότι για την γελοία κατάσταση που ζούμε είμαστε εμείς, ένας ολόκληρος λαός, οι φταίχτες. 

Ότι είμαστε για όλα τα δεινά μας ένας λαός υπεύθυνος.