Η Ιερά Σύνοδος πρωτοπόρος στο Νέο Μεσαίωνα!

Τέτοια απόφαση και "απανταχούσα", όχι από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά ούτε από την .... Ιερά Συμμαχία δεν θα περίμενε κανείς.

Την Πρωταπριλιά του Σωτηρίου έτους 2020 συνεδρίασε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος για να κάνει τρεις μετάνοιες στις εικόνες του Κούλη του Μωρού Τιμωρού και του Τσιόδρα του Ιαματικού και να διατρανώσει την υποταγή της στα κελεύσματά τους.

Η Ι.Σ. υπό την προεδρεία του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου (όσοι δεν ασχολείστε καθόλου με τα εκκλησιαστικά, θα τον θυμάστε τουλάχιστον από όταν είχε αναλάβει ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης, κατά εκείνου του "φασίστα" του Χριστόδουλου), κατέληξε σε μια βρίθουσα από δουλικότητα και φόβο απέναντι στην κοσμική εξουσία απόφαση - ανακοίνωση, που ολόκληρη μπορείτε να την διαβάσετε εδώ.

Η απόφαση αυτή βαδίζει ομαλά και κατά τα ειωθότα (κλείσου μέσα στο σπίτι και λιώσε στην προσευχή, σαν πουριτανός, κουάκερος και μεθοδιστής και μην ξεχάσεις να παρακαλέσεις τον Κύριο (Lord) περί υγείας και μακροημερεύσεως του Χαρδαλιά κλπ), μέχρι την παρ. 2 του άρθρου 9 αυτής.

ΕΚΕΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΙ. Εκεί σπάει το φράγμα, δεν τηρεί ούτε τα προσχήματα και ξεπερνά τον εαυτό της και ακόμα κι αυτόν τον Κούλη Γιονγκ Ουν. 
Λέει η "ανεπανάληπτη" παράγραφος :

"Προς τούτο, παρακαλεί όλους να επιδείξουν πνεύμα Συνοδικής εμπιστοσύνης και προς τον σκοπό αυτό δεν επιτρέπει πλέον σε κανέναν απολύτως, Αρχιερέα, Ιερέα, Διάκονο, Μοναχό ή άλλον εργάτη της Εκκλησίας, να προβαίνει σε δημόσιες δηλώσεις ή εμφανίσεις στα μέσα της Γενικής Ενημερώσεως και το Διαδίκτυο και προτρέπει όλους να ησυχάζουν, να ασκούνται στην σιωπή και την εντονότερη προσευχή"

Δεν είναι μια απλή προσπάθεια κολακείας της εξουσίας με παραπάνω απαγορεύσεις από όσες η ίδια επιτάσσει, ούτε μια επίδειξη "εκκλησιαστικού αυταρχισμού". 
Με αυτήν την απαγόρευση έκφρασης, με αυτήν την απαγόρευση λόγου και γνώμης στους ανθρώπους που υπηρετούν τον θεσμό που ουδόλως τυχαία φέρει το όνομα "Εκκλησία", η Ιερά Σύνοδος συνειδητά ή ασυνείδητα μετέχει στο παιχνίδι της εξαπάτησής μας, με πολύ άσχημο, μάλιστα ρόλο.

Ας μην ξεχνάμε ότι τα μέτρα που έφτασαν στην απαγόρευση κυκλοφορίας και σε λίγο θα φτάσουν και στην απαγόρευση πάσης νόσου, ξεκίνησαν "σεμνά και ταπεινά" από την "συζήτηση" για την Θεία Μετάληψη. 
Κατ' αυτήν την "συζήτηση" και ενώ διατυπώνονταν οι γνωστές "μοδέρνες" απόψεις περί σκοταδισμού της Εκκλησίας, περί Χομεϊνί, περί Θεοκρατίας και άλλα τέτοια επαναστατικά, βγήκε ο Κούλης και αγωνίστηκε τον "αγώνα τον καλόν" και "ενίκησε νίκη μεγάλη" κατά της "εξουσίας του Ιερατείου" και "άλαλα τα χείλη" των προοδευτικών και των Αριστερών, που χρόνια τώρα έχουν πέσει στην παγίδα να αντιγράφουν την ευρωπαϊκή "αριστερά" στα συνθήματά της κατά της Προτεσταντικής ή Καθολικής Εκκλησίας, αποδεικνύοντας ότι δεν ξέρουν κυριολεκτικά πού πατάνε.

Από εκεί και πέρα τα πράγματα ήταν εύκολα -όχι για μας, για τον Κούλη, βεβαίως: Εφόσον απαγόρευσε την λειτουργία της "κακής" Εκκλησίας, αφήσαμε αυτόν τον Κεντροδεξιό Επαναστάτη να  καθίσει αναπαυτικά στο σβέρκο μας, απαγορεύοντας ό,τι του ερχόταν στο μητσοτακικό μυαλό του.

Το ίδιο θα γίνει και τώρα: "Ο Κούλης"- θα μας υπαγορεύσουν να σκεφτούμε- "στον αγώνα του κατά της θεοκρατίας, ανάγκασε την Εκκλησία να το βουλώσει. Έλα λοιπόν  Κούλη, λεβέντη μας και φίμωσε και εμάς. Απαγόρευσε κάθε έκφραση, κάθε γνώμη, κάθε σκέψη που αντιδρά. Για το καλό μας!"  

Και σε αυτόν τον Μεσαίωνα που πλησιάζει, η Εκκλησία θα είναι πρωτοπόρος. Μόνο, που στον προηγούμενο Μεσαίωνα η Εκκλησία (η Καθολική! το διευκρινίζω) ήταν εξουσία, ενώ σε αυτόν, η Ορθόδοξη Εκκλησία πρωτοπορεί στον αυτοπεριορισμό, στην εθελοντική δουλικότητα στην οποία εμείς οι υπόλοιποι θα την ακολουθήσουμε, νομίζοντας ότι επαναστατούμε εναντίον της - λογικότατο!   

Κρίμα! Κρίμα που "εις επίρρωσιν των επιχειρημάτων της" η Ι. Σ. αναφέρεται σε αυτήν την ίδια απόφαση, στον Ιωάννη τον Χρυσόστομο: Εκείνον, που μόλις η Αυτοκράτειρα Ευδοξία τόλμησε να κουνηθεί λίγο παραπάνω (μεταφορικά και κυριολεκτικά) και να ασκήσει αναιδή και αντιλαϊκή εξουσία, έδωσε αγώνα ζωής και θανάτου εναντίον της, με τόλμη, με αυταπάρνηση, με άφοβο, καθαρό και ελεύθερο Λόγο.