Ελυσσάξανε πάλι και μόνο στο
άκουσμα των λέξεων «Δήμος Ληξουρίου» ή «Παλικής» ή «Παλλλλίκης», αν προτιμάτε!
Και μόνο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ψιθύρισε κάτι αοριστολογίες για «βελτιώσεις στον Καλλικράτη» και για
πιθανότητα «διάσπασης του Καλλικρατικού Δήμου Κεφαλλλλονιάς», έφτανε για να
κινητοποιηθεί όλο το σύστημα «ενημέρωσης» των καλλικρατικότερων του Καλλικράτη
συμπατριωτών μας. Και να αμέσως οι διαδόσεις ότι τίποτε δεν πρόκειται να
αλλάξει στο χωροταξικό του ενιαίου Δήμου μας, και να αμέσως η προσπάθεια γραφικοποίησης όσων
θέλουν τον Δήμο Ληξουρίου, και να η άσκηση ισχυρής πειθούς σε όσους δειλά
προσυπέγραψαν αντικαλλικρατικές ανακοινώσεις, για να προσέχουν άλλη φορά που την
βάζουν την υπογραφή τους, και να οι αντιδράσεις ζηλοτύπου αρραβωνιάρας, μόλις
οι κκ. Παρίσης και Ρουχωτάς πλησίασαν λίγο παραπάνω απ’ ότι έπρεπε τον κ.
Μπαλάφα.
Φυσιολογική η αντίδρασή τους: Οι
άνθρωποι αυτοί είναι φανατικοί οπαδοί του συστήματος της «Ευρωπαϊκής Ένωσης
α.ε.», που θέλει την εξαφάνιση κάθε μικρής ή μεγάλης κοινωνίας, ξεκινώντας από
την κατάργηση της πολιτικής αντιπροσώπευσης όσων την αποτελούν. Είναι απόλυτα
συνδεδεμένοι με τη νοοτροπία του να μετατραπούν Δήμοι, Νομοί, Κράτη σε μια άμορφη
γλίτσα, που θα άγεται και θα φέρεται από τα ιδιωτικά συμφέροντα.
Εμείς όμως; Εμείς, οι υπόλοιποι,
η συντριπτική πλειοψηφία των Κεφαλλήνων και δη των Ληξουριωτών. Εμείς, όσοι
καταλάβαμε από την αρχή ή εκ των υστέρων την αδήριτη ανάγκη επιστροφής του
Δήμου Ληξουρίου ή της Σάμης ή άλλων περιοχών. Εμείς, πώς θα αντιδράσουμε στη
νέα, αδύναμη έστω προοπτική ανάκτησης της αυτοδιοίκησής μας;
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθήσει την
τακτική της Ν.Δ., να μας υπόσχεται δηλαδή Δήμο μέχρι τελευταία στιγμή και στο
τέλος, πράγμα όχι σπάνιο, αναιρέσει την υπόσχεσή του, θα υποστηρίξουν όσοι
σήμερα δηλώνουν αντικαλλικρατικοί συνδυασμούς καλλικρατικότατους, όπως το
2014;;
Αν η κυβέρνηση πραγματοποιήσει
την υπόσχεσή της προς το Ληξούρι, πράγμα καθόλου σύνηθες, θα θεωρήσουμε μήπως
τον δικό μας Δήμο πανάκεια για όλα μας τα προβλήματα;;
Για να μην δώσει το μέλλον
καταφατική απάντηση και στα δύο ανωτέρω ερωτήματα, ας διευκρινίσουμε ορισμένα
πράγματα:
Η πίστη στον Δήμο Ληξουρίου, δεν
είναι μια απλή τοπικιστική ή ρομαντική άποψη, πολλώ δε μάλλον δεν είναι μέσο προς
επίλυση πρακτικών – ατομικών προβλημάτων. Είναι πολιτική και κοινωνική στάση
ζωής! Είναι η συναίσθηση ότι η πραγματική αυτοδιοίκηση αποτελεί όχι απλώς ζήτημα επιβίωσης, αλλά κυρίως
ζήτημα αξιοπρέπειας και Τιμής για τον τόπο μας.
Συνεπώς, η διεκδίκηση του Δήμου
Ληξουρίου δεν χρειάζεται ανθρώπους επαμφοτερίζοντες, ούτε ανθρώπους που
ενδιαφέρονται μόνο για το πόσα κυβικά τσιμέντο θα πέσουν έξω από την πόρτα τους.
Η διεκδίκηση του Δήμου θέλει ανθρώπους με καρδιά και μυαλό σιδερένια. Θέλει
Αρετή και Τόλμη, όπως πολύ εύστοχα έγραψε ο ζεν πρεμιέ των ΦΙ.Κ.Ο. ( jeune premier de sycamore).
Πάνω απ’ όλα απαιτεί την απόλυτη συνείδηση ότι αν και
όταν δημιουργηθεί ο Δήμος μας, δεν θα επαναπαυθούμε! Ο νέος μας Δήμος δεν θα
είναι η λύση όλων των προβλημάτων μας. Θα είναι το ξεκίνημα μιας νέας, μεγάλης
και απόλυτα συγκροτημένης πάλης για την αναγέννηση της Ληξουριώτικης κοινωνίας,
μέσα σε ένα καλλικρατικό και ευρωενωσίτικο μη κράτος. Τότε είναι που πρέπει να «λυσσάξουμε»
εμείς. Τότε θα αρχίσει ο μεγάλος αγώνας. Τότε θα φανεί ποιος αγαπά πραγμαικά
αυτόν εδώ τον τόπο, το Ληξούρι, την Κεφαλονιά, την Ελλάδα. Ποιος ενδιαφέρεται
να ζήσει σε κοινωνία ανθρώπινη και δεν τον απασχολεί μόνο το σαρκίον του.
