Ο Πλατύς Γιαλός, το Υποθηκοφυλακείο Ληξουρίου και ο Δήμος Ιθάκης....

     Την ώρα που η  Ισχυρή   Κεφαλλλλονιά και οι παραφυάδες αυτής ανακαλύπτουν τον μαχητικό κομμουνιστή που κρυβόταν μέσα τους και σηκώνουν επανάσταση για την «ιδιωτικοποίηση» του Πλατύ Γιαλού˙ την ώρα που η Δημοτική Αρχή και οι συνοδοιπόροι της βγαίνουν στο παραλιακό αντάρτικο υπέρ των μπάνιων του λαού και κατά των κακών επιχειρηματιών που προσπαθούν να τους τα στερήσουν (όνειρο ζω!)˙ αυτήν την ίδια ώρα, δύο περιοχές των νησιών μας χάνουν τα Υποθηκοφυλακεία τους.

Η Ελληνική Πολιτεία, πιστή στις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης α.ε. για διάλυση κάθε (τοπικής) κοινωνίας, οσονούπω εκδίδει φιρμάνι περί συγχωνεύσεως Υποθηκοφυλακείων της Χώρας και φυσικά η μπάλα παίρνει και τα Υποθηκοφυλακεία Ληξουρίου και Ιθάκης.

Ναι, ακριβώς όπως το φαντάζεστε είναι: Σε λίγο καιρό, για να μεταγράψετε έναν τίτλο ή για να κάνει ο δικηγόρος σας μια έρευνα θα χρειάζεται το γνωστό ταξίδι στην αργοστολιώτικη μητρόπολη, όπου θα μπορείτε να απολαύσετε και την βόλτα σας με το γνωστό τραινάκι ή την κ. Στικούδη να βολτάρει στο Λιθόστρωτο με δεκαπεντάποντες πλατφόρμες πριν από κάποια συναυλία της.

Στο Ληξούρι έλλειψη ενημέρωσης, αμηχανία και τελικώς απόλυτη σιωπή. Στην Ιθάκη, εδώ και μία εβδομάδα ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο «χαλάνε τον κόσμο», με επιστολές, ανακοινώσεις, κινητοποιήσεις για να μην χάσει ο τόπος τους άλλη μια Υπηρεσία. Στο Αργοστόλι –είπαμε- αίφνης όλοι έγιναν φυσιολάτρες κολυμβητές.

Kαταλαβαίνουμε, φυσικά, πού οφείλονται οι ανωτέρω τόσο διαφορετικές αντιδράσεις τριών τόσο «κοντινών» περιοχών: Ούτε οι Ληξουριώτες αποχαυνώθηκαν εντελώς, ούτε οι Θιακοί είναι πιο μαχητικοί και φιλοπάτριδες από τους υπόλοιπους κατοίκους των νησιών μας, ούτε οι Αργοστολιώτες έγιναν φιλοτομαριστές, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να λιάζουν το κορμί τους σε «παρθένες» ακτές. Αδιαφορώντας αν ο κόσμος γύρω τους καίγεται.

Η διαφορά έγκειται στην ύπαρξη Δήμου στην Ιθάκη. Η διαφορά έγκειται στο ότι ο Θιακός εκλέγει Δήμαρχο και Δημοτικό συμβούλιο για να διοικεί την δική του περιοχή και να φροντίζει τα δικά του συμφέροντα.

Αν υπήρχε Δήμος στο Ληξούρι, αν δεν υπήρχαν απλώς και μόνο «τοποτηρητές», διορισμένοι από τον «μέγα αρμοστή» Δήμαρχο του καλλικρατικού Δήμου, οι Ληξουριώτες θα είχαν τον τρόπο να παλέψουν για ακόμα μία προσβολή της αξιοπρέπειας της κοινωνίας τους.

Αν δεν υπήρχε ο Δήμος Κεφαλονιάς, δεν θα υπήρχε λόγος να βγαίνει Δήμαρχος ο πιο «ισχυρός» οικονομικά ή κομματικά, με την ελπίδα ότι θα εξυπηρετήσει τα ατομικά συμφέροντα του καθένα μας, αφού τα συμφέροντα των περιοχών μας κάποτε είναι αντικρουόμενα.

Γράφω για άλλη μια φορά αυτό που πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους μας: Ο Καλλικράτης ήλθε για να συντρίψει κάθε τοπική κοινωνία, ερημώνοντας τις πόλεις και τα χωριά της «περιφέρειας» και, καμιά φορά, γελοιοποιώντας τις πρωτεύουσες των καλλικρατικών Δήμων.