Το Ληξούρι θάβεται "διά νόμου" κι εμείς … το τσιμεντάρουμε

Θυμάστε ότι υπάρχουν Τοπικές Κοινότητες στα Χαβδάτα, στα Καμιναράτα, στους Σουλλάρους και στα άλλα χωριά, καθώς και μία Δημοτική Κοινότητα στο Ληξούρι; ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟ!

Θυμάστε που στις Δημοτικές Εκλογές εκλέξατε Συμβούλους από την «Δημοτική Ενότητα Παλικής»; ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟ!

 Θυμάστε ότι υπάρχει Αντιπεριφερειάρχης Κεφαλονιάς & Ιθάκης, καθώς κι εκείνος ο Αντιδήμαρχος Παλικής; Ε! Πάνε κι αυτοί, ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟΥΣ!

Μετά από μακρά κυοφορία, η Επιτροπή για την αναθεώρηση του Καλλικράτη εξέδωσε, στις αρχές Μαρτίου, την πολυσέλιδη έκθεσή της. Μόνο που αυτή δεν είναι έκθεση για την αναθεώρηση του Καλλικράτη, αλλά για την δημιουργία του ΥΠΕΡΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η Επιτροπή προέβη σε πολλές «σοφές» προτάσεις, που ουσιαστικά καταργούν την Τοπική Αυτοδιοίκηση,  αλλά απέστρεψε μετά μεγίστης απεχθείας το βλέμμα από το αίτημα των περισσότερων επαρχιακών πόλεων και των χωριών της Ελλάδας για την ανάκτηση της αυτοδιοίκησής τους (αυτό που πολλοί ονομάζουν πονηρούτσικα «χωροταξικό θέμα»),  αντιμετωπίζοντάς το ως «τοπικιστικό» και, κατά την εξέτασή του, απεφάνθη με δύο λέξεις: «Φτου κακά!»

Ως εδώ καλά! Έχουμε να αντιμετωπίσουμε την συνηθισμένη Συριζέικη τακτική του «έεεελα μωρέ, είπαμε και καμία μπούρδα προεκλογικά για να περάσει η ώρα….», που δεν μας ξενίζει πλέον.  Το κακό, όμως, δεν σταματά εδώ….

Στην πρεμούρα της η Επιτροπή να γιγαντώσει το καλλικρατικό εξάμβλωμα και, με το «άστε ντούε», να δημιουργήσει «ενιαία δημοτική συνείδηση» στους δημότες των αλλοπρόσαλλων Δήμων – τεράτων, προβαίνει σε εξάλειψη των εξής «άκρως τοπικιστικών και αναχρονιστικών» θεσμών:

α) Προτείνει την πλήρη κατάργηση των Δημοτικών και Τοπικών Κοινοτήτων. Αυτών των Οργανισμών, δηλαδή, που για 150 χρόνια, ως Δήμοι ή Κοινότητες, εξέφραζαν πολιτικά και πολιτισμικά κάθε πόλη, κάθε χωριό της Ελλάδας.

β) Στερεί από τις Δημοτικές Ενότητες την δυνατότητα να αναδεικνύουν δικούς τους δημοτικούς συμβούλους, με την κατάργηση της ξεχωριστής σταυροδοσίας και

γ) Η μπάλα παίρνει και τον «χωρικό» Αντιπεριφερειάρχη και, ακόμα και αυτόν, τον κατακαημένο τον διοριζόμενο «χωρικό» Αντιδήμαρχο.

Συνεπώς,  το Ληξούρι (και το κάθε «Ληξούρι») σβήνεται από τον πολιτικό χάρτη της Χώρας!  Θα υπάρχει πλέον μόνο ως πολεοδομικός οικισμός ή ως γεωγραφική περιοχή ή ως τοπωνύμιο, όπως οι Μαντραούρες. Και εμείς, Ληξουριώτες μου, θα πάψουμε να έχουμε και αυτήν ακόμα την αδύναμη φωνή, αυτόν τον πολιτικό ψίθυρο που μας είχαν αφήσει Καποδίστριας και Καλλικράτης. Έρμαια της εκλογικής θέλησης των άλλων περιοχών (που δεν μας φταίνε και σε τίποτα), θα παίζουμε τις γροθιές μαζί τους, για να εξασφαλίσουμε την εύνοια των «ουδέτερων» Δήμαρχου, Αντιδήμαρχων, Συμβούλων του υπερενιαίου και υπερμεγέθους Δήμου «μας».

Ειρήσθω εν παρόδω, ότι η Κ.Ε.Δ.Ε., κρατούμενη από την «αντιπολίτευση» του Κούλη και ολίγον της Φώφης, στο μόνο που βρήκε να αντιδράσει ήταν το ….. αναλογικότερο εκλογικό σύστημα που προτείνει η επιτροπή!

Σε αυτήν την προοπτική της εξαφάνισής μας, εμείς, το Ληξούρι και τα χωριά του, αντιδρούμε με τον γνωστό μας τρόπο:  Εγκαταλείπουμε το πολιτικό αίτημα για δημιουργία Δήμου στο Ληξούρι, επιδεικνύουμε απέχθεια για κάθε πολιτική συζήτηση και εστιάζουμε κάθε σκέψη και προσπάθειά μας στα «μεγάλα Έργα» αποκατάστασης από τους σεισμούς, που μετά από τρία χρόνια άρχισαν να τελειώνουν ή τελείωσε η αρχή τους. Το Ληξούρι καταργείται δια νόμου και εμείς ασχολούμαστε με τα γαρμπιλομπετά. Το Ληξούρι θάβεται και εμείς τσιμεντάρουμε τον τάφο του.

Παραβλέπουμε εθελοτυφλώντας (προσφιλής μας συνήθεια και αυτό), ότι για τον μαρασμό του Ληξουριού, που θα εξακολουθήσει  όσα έργα και να γίνουν, φταίει ο Καλλικράτης και η «φιλοσοφία» του.  Όσο το Ληξούρι υπάγεται και υποτάσσεται στην καλλικρατική πολιτική, που θέλει τις τοπικές κοινωνίες έρμαια όλο και μεγαλύτερων και πιο απρόσωπων «Μητροπολιτικών Δήμων», κανένα έργο πραγματικής προόδου δεν πρόκειται να γίνει. Κανένας Σύμβουλος, Αντιδήμαρχος, Δήμαρχος, Βουλευτής ή Υπουργός, δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί για τα προβλήματά του. Θα αντιμετωπίζεται πάντα σαν τον φτωχό, σεισμογενή και ενοχλητικό συγγενή.   

Εν κατακλείδι, υποβάλλω τις δικές μου «προτάσεις για την αναθεώρηση του Καλλικράτη»:

α) Στις επόμενες Δημοτικές Εκλογές, ούτε ένας Ληξουριώτης, από όποιο σημείο της επαρχίας Πάλλης και αν κατάγεται να δώσει την ψήφο του ή να συμμετάσχει ως υποψήφιος σε οποιονδήποτε συνδυασμό στηρίζει ή ανέχεται το καλλικρατικό σύστημα.

β) Όσοι Ληξουριώτες πολιτευόμενοι ανήκουν στα τρία κόμματα που δημιούργησαν και στηρίζουν το καλλικρατικό εξάμβλωμα, ΠΑ.ΣΟ.Κ., Ν.Δ. και φυσικά ΣΥΡΙΖΑ, να δηλώσουν δημόσια την αποχώρησή τους από τις παρατάξεις αυτές, με αιτία την εξόντωση που ο Καλλικράτης επέφερε στην γενέτειρα κοινωνία τους.     

Άλλως, ας ασπαστούμε όλοι τις προτάσεις της Επιτροπής και ας γράψουμε στην πινακίδα στην είσοδο της πόλης: «ΛΗΞΟΥΡΙ ΧΩΡΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΜΠΑΖΑ».

        

  

ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΩ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΠΑΡΙΣΗ

Καταγγέλλω  Δημόσια τον Στρατηγό Ηλία Παρίση, δημοτικό σύμβουλο με την παράταξη των ΦΙ.Κ.Ο..

Τον καταγγέλλω, γιατί κάθεται και στενοχωριέται με ανάξια λόγου δημοσιεύματα.

Έφτασε μια παρέμβασή μου, μετά από πολύ καιρό, για το θέμα των μπάζων του Αγίου Αντωνίου, για να «τσιμπήσουν» οι γνωστοί άγνωστοι και να νομίσουν ότι μπορούν να (ξανά) αρχίσουν το αγαπημένο τους παιχνιδάκι των προσωπικών «βολών» και αντεγκλήσεων, το ληξουριωτιστί καλούμενο «πορδόμυλος».

Δημοσίευσαν και αναδημοσίευσαν, λοιπόν, ένα απείρου δημοσιογραφικού κάλους και βαθιάς πολιτικής ανάλυσης άρθρο, που λέει ότι οι ΦΙ.Κ.Ο. « …..“τον δουλέψανε” τον καημένο τον Ιωσήφ και “του τη φορέσανε” κανονικά….», αφού δεν θα αναλάβω δημοτικός σύμβουλος στην θέση του Στρατηγού. Στον επίλογο του, το βαρυσήμαντο αυτό άρθρο αναφέρει ότι «…..Από την όλη ιστορία πάντως κερδισμένος και πονηρός βγαίνει ο αρχηγός του ΦΙΚΟ Ηλίας Παρίσης που κρατάει την καρέκλα του την ώρα που ο Λουκέρης εξακολουθεί να “μάχεται με ανεμόμυλους”».

Προσωπικά καθόλου δεν επηρεάστηκα από τα γραφόμενα των …. ανεμόμυλων. Ο Στρατηγός όμως, άνθρωπος με αρκετές ευαισθησίες, τους πήρε στα σοβαρά και θεωρεί προσωπική προσβολή τον χαρακτηρισμό του «κερδισμένου» και «πονηρού» από τον δήθεν παραμερισμό μου.   

Για χάρη του Ηλία Παρίση, λοιπόν και του σεβασμού που έχω προς το πρόσωπό του, γράφω τους λόγους που δεν αναλαμβάνω την θέση του Δημοτικού Συμβούλου, ξεκαθαρίζοντας από την αρχή ότι αυτό ήταν μια καθαρά προσωπική μου επιλογή, παρά τις παραινέσεις προς το αντίθετο του Στρατηγού:

α)  Λόγω της ένταξής μου στο Ε.ΠΑ.Μ. και δη στο Εθνικό Συντονιστικό του Συμβούλιο έχω την τιμή και την ευθύνη να ασχολούμαι με μια πιο αγωνιστική και γενική πολιτική από αυτή των φίλων μου των ΦΙ.Κ.Ο., κυρίως για τα θέματα της Τ.Α..

β) Κατά την προεκλογική περίοδο του 2014, όταν οι ΦΙ.Κ.Ο. αποφασίσαμε ο πρώτος επιλαχών σύμβουλος να αντικαταστήσει τον αρχηγό του συνδυασμού στην «μέση» της θητείας του Δημοτικού Συμβουλίου, ήμουν ο μόνος που μειοψήφησα. Και αυτό, γιατί θεώρησα ότι με αυτό το «σύστημα» δείχναμε ως συνδυασμός ασάφεια και αβεβαιότητα στις επιλογές μας.

γ) Κατά την δεύτερη εκλογή Προεδρείου Δημοτικού Συμβουλίου, σύμβουλοι της πλειοψηφίας («ισχυροκεφαλλλλονίτες» για να εξηγούμεθα), όπως είχαν πράξει και στην πρώτη, ζωγράφισαν επί των ψηφοδελτίων γεννητικά όργανα. Μάλιστα, ούτε ο πεπειραμένος και σοβαρός νέος Πρόεδρος του Δ.Σ. φάνηκε να θίγεται από αυτό, αλλά ούτε και η αντιπολίτευση αντέδρασε όπως είχε καθήκον, δηλαδή με την έντονη καταγγελία στο πανελλήνιο του «φαινομένου».

Ένα Δημοτικό Συμβούλιο, που περιέχει αυτούς του «ζωγράφους», λοιπόν, προτιμώ να το γράφω σε ό,τι ζωγράφισαν.

Τελειώνω με δύο συμβουλές:

Συμβουλή προς τον Ηλία Παρίση: Γράφε τους κι εσύ Στρατηγέ και μην σκας.

Συμβουλή γενική: Μην ξύνεστε στην γκλίτσα του τσοπάνη!  

ΠΛΗΝ ΛΕΓΑΤΑΔΩΝ ;;

Ο αγώνας των κατοίκων και επιχειρηματιών του Αγίου Αντωνίου για την αποφυγή «μπαζώματος» της περιοχής και όσων τους συμπαραστέκονται, είναι ο ειλικρινέστερος, ο ευγενέστερος και ο αποδοτικότερος όσων κινητοποιήσεων έχουν γίνει από τους σεισμούς του 2014 μέχρι σήμερα στο Ληξούρι. Αυτό συμβαίνει γιατί «η κίνηση του Αγίου Αντωνίου» υπερασπίζεται την πόλη της, την κοινωνία της, τον τρόπο ζωής της, «αμύνεται του πατρίου εδάφους», μπορούμε να πούμε, χωρίς να έρχεται σε «διάλογο» και «διαπραγματεύσεις» με τους καλλικρατικούς και «ισχυρούς»  της νήσου. Ο αγώνας τους συνίσταται από την πλήρη άρνηση της παρακμής και της γελοιοποίησης του Ληξουριού, που κάποιοι ευαγγελίζονται ως «ανάπτυξη». Η στάση τους εκφράζεται με ένα «ξερό» και απόλυτο «ΟΧΙ». Και, ως γνωστόν, τα απόλυτα ΟΧΙ, δύσκολα κατανικούνται και μόνο προσωρινά.

Η Δημοτική Αρχή και τα πάσης φύσεως καλλικρατοειδή, έχουν δοκιμάσει ανεπιτυχώς όλα τα γνωστά «κόλπα» για την σπίλωση αυτού του αγώνα. «Τα μπάζα θα χρησιμοποιηθούν για την αγροτική οδοποιία», «τα μπάζα θα χρησιμοποιηθούν για το σχολείο που οριοθετήσαμε ήδη και θα κατασκευαστεί σε δέκα τέρμινα, του Αγίου Τριψίλη ανήμερα», «αν δεν δεχθείτε τα μπάζα δεν θα τελειώσει η πλατεία του καημένου του Αργοστολιού» κλπ κλπ κλπ.. Η κίνηση του Αγίου Αντωνίου, όμως, δεν φαίνεται να κάμπτεται. Πεισματικά και με το θάρρος του γνήσιου αγωνιστή επιμένει.

Εσχάτως τα καλλικρατοειδή αποφάσισαν να παίξουν το τελευταίο τους χαρτί, το πιο επικίνδυνο: Την διασπορά διχόνοιας μεταξύ των Ληξουριωτών. Μετά από τρία ολόκληρα χρόνια, άρχισε να επισκευάζεται ο «σεισμοπαθής» δρόμος των Λεγατάτων και τα …. «εκατομμύρια τόνοι» των μπάζων που θα εξαχθούν, πρέπει οπωσδήποτε, κατά την Δημοτική Αρχή, να τοποθετηθούν στην περιοχή Αγίου Αντωνίου, αλλιώς το έργο δεν θα προχωρήσει!

Προφανέστατη και χονδροειδής η σκοπιμότητα των καλλικρατοειδών: Θέλουν  να διχάσουν το Ληξούρι, πείθοντας τους Λεγατάδες ότι ο Άγιος Αντώνιος (μεγάλη η Χάρη Του) αντιτίθεται σε αυτό το κατακαημένο έργο «ανάπτυξης» της περιοχής τους.

Μένει να δούμε αν θα πιάσει το κόλπο. Αν οι Λεγατάδες, αλλά και οι υπόλοιποι Ληξουριώτες θα πέσουν στην καινούργια παγίδα και δεν θα καταλάβουν ότι για τα προβλήματα του Ληξουριού δεν φταίνε όσοι αρνούνται να γίνει το Ληξούρι τόπος υποδοχής υποπροϊόντων κατασκευαστικών, οικοδομικών, στομαχικών κλπ, αλλά όσοι θέλουν να καταστήσουν το Ληξούρι χαβούζα.

Προσωπικά αποκλείω μία τέτοια εξέλιξη. Ο Ληξουριώτης δεν μπορεί να έχασε την εξυπνάδα του, την λογική του, την αγάπη για την πόλη του.

Αποκλείεται στο τρόπαιο της κίνησης του Αγίου Αντωνίου να γραφεί: «Σπυρογιάννης ο Γεωργίου και οι Ληξουριώτες πάντες, πλην Λεγατάδων»….