ΤΑ ΚΑΝΤΟΥΝΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ!!!!

Πιστεύω ότι η καταγγελία των «κατοίκων Λεγατάτων»,  βάσει της οποίας καλούνται συμπολίτες μας σε προανάκριση, δεν προέρχεται  από κατοίκους των Λεγατάτων. Πιστεύω ότι είναι ένα ανωνυμογράφημα, από τα πολλά που κυκλοφορούν κατά καιρούς, προερχόμενα από διάφορες πλευρές αλλά όχι από αυτήν που δήθεν "υπογράφει".

Συνεπώς κανένα αρνητικό αίσθημα δεν με διακατέχει απέναντι στο κλεινόν έθνος των Λεγατάδων.

Εκείνο που με φοβίζει και με εξοργίζει είναι το «πνεύμα» της καταγγελίας. Με εξοργίζει για το θράσος του και με φοβίζει η πιθανότητα να καταληφθούμε και να καταβληθούμε ως κοινωνία από το ατομιστικό αυτό «πνεύμα».

Επειδή αποκλείω το γεγονός ο Σπυρογιάννης να ούρησε κάποιο βράδυ στην πλατεία των Λεγατάτων, είμαι βέβαιος, όπως και όλοι μας, ότι η καταγγελία αφορά την διαμαρτυρία των κατοίκων του Αγίου Αντωνίου, αλλά και πολλών άλλων Ληξουριωτών για την «μπαζοποίηση» της περιοχής και την δήθεν καθυστέρηση που αυτή επέφερε στο έργο του παραλιακού δρόμου των Λεγατάτων.

Τι μας λέει δηλαδή ο «ανωνύμως καταγγέλλων»; Ότι την στιγμή που το Ληξούρι σβήνει από τον χάρτη, χωρίς Δήμο, χωρίς, δηλαδή, πολιτική εκπροσώπηση, χωρίς Υπηρεσίες, χωρίς καμία προοπτική οποιουδήποτε είδους ανάπτυξης, την στιγμή που το Ληξούρι κρίνεται άξιο να διαθέτει μόνο ένα κουφάρι σχολείου, έναν λιμενικό σταθμό επάνω από κάτι σαν ενυδρείο και μια χωματερή μετά σπαστήρος βεβαίως, εμείς πρέπει να σιωπούμε και μόνο να ασχολούμαστε με τα καντούνια έξω από το σπίτι μας. Και όχι μόνο να σιωπούμε, αλλά να επιδιώκουμε να πάρει ο διάολος και να σηκώσει όποιον τολμά να διαμαρτυρηθεί για την κατάντια μας.

Είναι πασιφανές το τι επιδιώκει η καταγγελία: Να επικρατήσει στην μαραζωμένη πόλη μας ο ατομισμός. Ο καθένας να ενδιαφέρεται για το σπιτάκι του, το μαγαζάκι του, την «ανάπαψη και τα κολοκούμπια του». Ο καθένας να παρακαλάει για λίγα κυβικά τσιμέντο στο καντούνι του σπιτιού του και ας πάει στ’ ανάθεμα το Ληξούρι, η κοινωνία μας, ο διπλανός μας.

Αν σκεφτούμε όμως λίγο, θα δούμε ότι χωρίς Ληξούρι δεν υπάρχουν ούτε Λεγατάτα ούτε Δίμπουκο ούτε Δεμπονεράτα ούτε Κεφαλονιά.  Χωρίς πραγματική κοινωνία δεν υπάρχει ουσιαστικά και κανένας από εμάς, παρά μόνο ως υλόφρον σαρκίο (χυδαϊστί «τομάρι»).

Ελπίζω η Δικαιοσύνη να θέσει πολύ βαθιά στο αρχείο την καταγγελία και η ληξουριώτικη κοινωνία να την γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων της .

ΠΛΗΝ ΛΕΓΑΤΑΔΩΝ ;;

Ο αγώνας των κατοίκων και επιχειρηματιών του Αγίου Αντωνίου για την αποφυγή «μπαζώματος» της περιοχής και όσων τους συμπαραστέκονται, είναι ο ειλικρινέστερος, ο ευγενέστερος και ο αποδοτικότερος όσων κινητοποιήσεων έχουν γίνει από τους σεισμούς του 2014 μέχρι σήμερα στο Ληξούρι. Αυτό συμβαίνει γιατί «η κίνηση του Αγίου Αντωνίου» υπερασπίζεται την πόλη της, την κοινωνία της, τον τρόπο ζωής της, «αμύνεται του πατρίου εδάφους», μπορούμε να πούμε, χωρίς να έρχεται σε «διάλογο» και «διαπραγματεύσεις» με τους καλλικρατικούς και «ισχυρούς»  της νήσου. Ο αγώνας τους συνίσταται από την πλήρη άρνηση της παρακμής και της γελοιοποίησης του Ληξουριού, που κάποιοι ευαγγελίζονται ως «ανάπτυξη». Η στάση τους εκφράζεται με ένα «ξερό» και απόλυτο «ΟΧΙ». Και, ως γνωστόν, τα απόλυτα ΟΧΙ, δύσκολα κατανικούνται και μόνο προσωρινά.

Η Δημοτική Αρχή και τα πάσης φύσεως καλλικρατοειδή, έχουν δοκιμάσει ανεπιτυχώς όλα τα γνωστά «κόλπα» για την σπίλωση αυτού του αγώνα. «Τα μπάζα θα χρησιμοποιηθούν για την αγροτική οδοποιία», «τα μπάζα θα χρησιμοποιηθούν για το σχολείο που οριοθετήσαμε ήδη και θα κατασκευαστεί σε δέκα τέρμινα, του Αγίου Τριψίλη ανήμερα», «αν δεν δεχθείτε τα μπάζα δεν θα τελειώσει η πλατεία του καημένου του Αργοστολιού» κλπ κλπ κλπ.. Η κίνηση του Αγίου Αντωνίου, όμως, δεν φαίνεται να κάμπτεται. Πεισματικά και με το θάρρος του γνήσιου αγωνιστή επιμένει.

Εσχάτως τα καλλικρατοειδή αποφάσισαν να παίξουν το τελευταίο τους χαρτί, το πιο επικίνδυνο: Την διασπορά διχόνοιας μεταξύ των Ληξουριωτών. Μετά από τρία ολόκληρα χρόνια, άρχισε να επισκευάζεται ο «σεισμοπαθής» δρόμος των Λεγατάτων και τα …. «εκατομμύρια τόνοι» των μπάζων που θα εξαχθούν, πρέπει οπωσδήποτε, κατά την Δημοτική Αρχή, να τοποθετηθούν στην περιοχή Αγίου Αντωνίου, αλλιώς το έργο δεν θα προχωρήσει!

Προφανέστατη και χονδροειδής η σκοπιμότητα των καλλικρατοειδών: Θέλουν  να διχάσουν το Ληξούρι, πείθοντας τους Λεγατάδες ότι ο Άγιος Αντώνιος (μεγάλη η Χάρη Του) αντιτίθεται σε αυτό το κατακαημένο έργο «ανάπτυξης» της περιοχής τους.

Μένει να δούμε αν θα πιάσει το κόλπο. Αν οι Λεγατάδες, αλλά και οι υπόλοιποι Ληξουριώτες θα πέσουν στην καινούργια παγίδα και δεν θα καταλάβουν ότι για τα προβλήματα του Ληξουριού δεν φταίνε όσοι αρνούνται να γίνει το Ληξούρι τόπος υποδοχής υποπροϊόντων κατασκευαστικών, οικοδομικών, στομαχικών κλπ, αλλά όσοι θέλουν να καταστήσουν το Ληξούρι χαβούζα.

Προσωπικά αποκλείω μία τέτοια εξέλιξη. Ο Ληξουριώτης δεν μπορεί να έχασε την εξυπνάδα του, την λογική του, την αγάπη για την πόλη του.

Αποκλείεται στο τρόπαιο της κίνησης του Αγίου Αντωνίου να γραφεί: «Σπυρογιάννης ο Γεωργίου και οι Ληξουριώτες πάντες, πλην Λεγατάδων»….