Τσίρλιντινγκ: Οι εξουσιαστές μας χωρίς μάσκα (ίσως και χωρίς βρακί)

 Όσο εμείς δένουμε σφιχτά την μάσκα μας και προσπαθούμε να χωρέσουμε την μικρή ή μεγάλη μύτη μας και ό,τι αυτή τρέχει, στην μικρή της επιφάνεια, τόσο οι εξουσιαστές μας (δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ένωση α.ε. και οι εδώ τοποτηρητές της) αποβάλλουν κάθε μάσκα, κάθε προσωπείο και με πρωτοφανή θρασύτητα, που αντλούν από την δική μας ανοχή, αποκαλύπτουν το αποκρουστικό τους πρόσωπο.
Πολιτικά, η δράση τους ήταν αναμενόμενη, για όποιον τουλάχιστον δεν περιμένει από την κ. Σία Κοσιώνη να του ταΐσει την σκέψη: Έβαλαν έναν ολόκληρο λαό να τρέχει καλοκαιριάτικα, μασκοφόρος,  να προλάβει προθεσμίες (κτηματολόγιο, Τ.Α.Π. κλπ) φοβούμενος όχι μόνο για την ζωούλα του, αλλά και για το "σπιτάκι του", από κινδύνους που οι ίδιοι  δημιούργησαν. Παράλληλα, ξεπούλησαν κανονικότατα την Χώρα στα εθνικά θέματα (αλήθεια που είναι τώρα οι "μακεδονομάχοι" να διαδηλώσουν;) και συγχρόνως πέρασαν πλήθος  αντιλαϊκών μέτρων (δείτε ένα παράδειγμα εδώ), χωρίς να ανοίξει μύτη έστω και εντός μάσκας. 
Εκεί όμως που η ευρωπαϊκή Ανώνυμος Εταιρεία που μας κυβερνά και τα εδώ μικροστελέχη της έκαναν την έκπληξη ήταν ο Πολιτισμός μας. 
Από παλιά κάθε "κοινοτική", "κρατική" ή "δημοτική" επιχορήγηση προς πραγματικά πολιτιστικούς φορείς, δινόταν με το σταγονόμετρο και με πλήθος παράλογων "προαπαιτούμενων", με το πρόσχημα βεβαίως της κρίσης και της "πάταξης της διαφθοράς". 

Τώρα με τον Κορωνοϊό (διαολεμπαμέσατου), η κατάσταση "ξέφυγε". Για μεγάλο διάστημα κάθε πολιτιστική δραστηριότητα απαγορεύτηκε διά ροπάλου και, όταν ξανάρχισαν οι εκδηλώσεις, το κοινό καλείται να έχει μαζί του το "πασέτο" για να μετράει την απόσταση από τον διπλανό του, αφού πρώτα υποστεί ένα περιποιημένο κήρυγμα για την χρήση μάσκας. Πέρα από τις εκδηλώσεις, η διδασκαλία του πολιτισμού, το θεμέλιό του δηλαδή, χτυπήθηκε βάναυσα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Φιλαρμονικές (αυτοί οι γελοίοι τύποι με τις στολές, που τολμούν να μαθαίνουν στα παιδιά μας, δωρεάν, μη εμπορική μουσική), που κινδυνεύουν να ακυρωθούν επειδή κάνουν το έγκλημα να φυσάνε σε πνευστά όργανα.

Μέχρι εδώ τα πράγματα κυλούσαν "ομαλά" και "αναμενόμενα": Οι εξουσιαστές μας προσπαθούσαν και, όπως πάντα, κατάφερναν να εξαλείψουν κάθε μορφή πολιτισμού. 

Όπως είπαμε και παραπάνω όμως, οι κυβερνήτες μας τελευταία αποθρασύνθηκαν, έκοψαν χαλινάρι, πήρε το κουπί τους άνεμο και αποφάσισαν όχι απλώς να αφανίσουν Τέχνες, Γράμματα και κάθε τι που κάνει τον άνθρωπο άνθρωπο, αλλά και να βάλουν στην θέση τους την γελοία βαρβαρότητα της δικής τους αψυχίας.

Και έτσι μας προέκυψε το Τσίρλιντινγκ! 

Όσοι αδαείς νομίζετε ότι το Τσίρλιντινγκ, είναι το αποτέλεσμα της γνωστής στομαχικής ανωμαλίας, κάνετε μεγάλο λάθος. Είναι μεν ανωμαλία, αλλά όχι στομαχική. Τσίρλιντινγκ, είναι αυτό που κάνουν οι Τσιρλίντερς: Τσιρλίντερς είναι αυτές που εσείς οι παλιοί λέγατε μαζορέτες. Τα κορίτσια που παλιά έμπαιναν στα αμερικανικά γήπεδα και που τώρα μπαίνουν στα γήπεδα όλου του κόσμου και προσπαθούν να ξε - σηκώσουν τους "φιλάθλους" με ζητωκραυγές και με κατάλληλες κινήσεις. 

Επειδή κάποιοι (ελάχιστοι, για να μην παρεξηγηθώ), μπορεί να μην είστε γνώστες, ακολουθεί συνοπτική περιγραφή του Τσίρλιντινγκ:

Οι μαζορέτες ή τσιρλίντερς φορούν πάντα ενδυμασίες με τα χρώματα και τα σήματα των ομάδων που υποστηρίζουν, κρατούν σχεδόν πάντα διάφορες φούντες (όχι σαν αυτές των ευζώνων, πιο μεγάλες και καμία σχέση με το κάπνισμα) που, αν δεν κάνω λάθος, καλούνται "πον - πον". Πάντα φορούν πολύ κοντές φούστες. Κατά την άσκηση του Τσίρλιντινγκ , οι τσιρλίντερς ορμούν στον αγωνιστικό χώρο φωνάζοντας υψιφώνως "ΟΥΑΟΥ" ή το όνομα της ομάδος ή και κάποιες άναρθρες κραυγές και μετά αρχίζουν τον χορό τους. Ο χορός αυτός περιλαμβάνει διάφορες ρυθμικές κινήσεις με την υπόκρουση μοντέρνας μουσικής, πήδουλους, άρσεις και πετάγματα στον αέρα, κυλίσματα, συρσίματα, χτυπήματα στο έδαφος και άλλα. Απώτερος και άμεσος σκοπός του χορού αυτού είναι να αποκαλυφθεί της τσιρλίντερ η περισκελίς (χυδαϊστί βρακί, πιο χυδαϊστί δεν γράφεται). Έτσι, το ήδη ξαναμένο από το "αθλητικό" θέαμα  σερνικό της εξέδρας, ανάβει ακόμα περισσότερο, νοιώθει ακόμη πιο άντρακλας και είναι έτοιμος να αρχίσει τις χριστοπαναγίες προς τον διαιτητή άμα τη ενάρξει της αγωνιστικής δράσεως, προς τέρψιν του ιδιοκτήτη της ομάδος που τα κονομάει χονδρά. Είναι δε ανάγκη εδώ να πούμε ότι, επειδή στην προοδευτική ακομπλεξάριστη εποχή μας, η περισκελίς δεν αποτελεί πλέον σπάνιο θέαμα, το εν λόγω ένδυμα των τσιρλίντερ όσο πάει και λιγοστεύει και τείνει προς εξαφάνιση, αποκαλύπτοντας στο φίλαθλο σερνικό της εξέδρας άλλα, πιο διεγερτικά θεάματα.

Αυτή η διαδικασία, που ανωτέρω, ελπίζουμε επαρκώς, περιγράψαμε έτυχε εν Ελλάδι δύο σημαντικών διακρίσεων: α) Αναγνωρίστηκε επισήμως και με την βούλα ως άθλημα και β) Δόθηκε, με ιστορική από κάθε άποψη εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας, η άδεια εισόδου στα σχολεία "στους εκπροσώπους της Ελληνικής Ομοσπονδίας Τσίρλιντινγκ - Αθλητικού Ομαδικού Χορού (Ε.Ο.Τ.-Α.Ο.Χ.), προκειμένου να φέρουν σε επαφή τους μαθητές με το Τσίρλιντινγκ ή αλλιώς με τον ομαδικό αθλητικό χορό"

Έτσι λοιπόν, τόσο εντυπωσιακά απλά, στην χώρα που για μήνες ολόκληρους δεν λειτούργησαν σχολεία, ωδεία, πανεπιστήμια και που τώρα σκέφτεστε πώς θα στείλετε το νήπιό σας στο σχολείο με μάσκα χωρίς να σκάσει, στην χώρα που πολιτιστικοί σύλλογοι φυτοζωούν ελλείψει χρημάτων και κρατικής μέριμνας, στην χώρα που κάποτε σκοτώνονταν άνθρωποι στους "ξεσηκωμούς" για την παιδεία, τώρα, θα επιδεικνύεται στα παιδιά μας εντός του σχολικού χώρου και με τις ευλογίες του Υπουργείου Παιδείας, η 'τέχνη" του Τσίρλιντινγκ ή, ελληνικά, "Ομαδικός Αθλητικός Χορός (Α.Ο.Χ.)" ή ελληνικότερα "Ηδονιστική Επίδειξις Περισκελίδος (ΗΕΠ)".

Σας παρακαλώ σκεφτείτε: Οι άνθρωποι αυτοί που επιβάλλουν τέτοιες πρακτικές εκμαυλισμού της νεολαίας, χωρίς να έχουν να φοβηθούν τίποτε ούτε από τον αντί- σεξισμό, έστω, των προοδευτικών, ούτε από τον ηθικισμό, έστω, των συντηρητικών, δεν υπολογίζουν ούτε "οργή λαού", ούτε ¨'οργή Θεού". Δεν τηρούν πλέον ούτε τα προσχήματα, έχουν πετάξει τις μάσκες, σε λίγο θα πετάξουν και τις περισκελίδες τους, δείχνοντάς μας που μας γράφουν και είναι ικανοί για τα πάντα.

Αν δεν αποδεχτούμε ότι "την έχουμε πατήσει", αν συνεχίσουμε να τους ανεχόμαστε φοβισμένοι, σύντομα θα ακούσουμε την φράση "Μαμά είναι έτοιμη η στολή μου, γιατί την τρίτη ώρα έχουμε pole dancing;;" ..... και το χειρότερο είναι ότι θα μας αρέσει.

Η πρώτη καταστροφή της Αγίας Σοφίας και τι (θα έπρεπε να) μας διδάσκει

Πολύς ο λόγος για την μετατροπή της Αγίας Σοφίας από μουσείο σε τζαμί από τον Ερντογάν και, όπως πάντα, συνοδευόμενος από αλληλοκατηγορίες μεταξύ μας, για το "τις πταίει", αλλά και από μεμψιμοιρία, γιατί "ως λαός" δεν έχουμε την δύναμη να ξεπεράσουμε τα ελαττώματά μας και να αναβιώσουμε την Βυζαντινή Αυτοκρατορία -οπότε υπάρχει πιθανότητα να ανέβουν οι μισθοί και να καταργηθεί και ο ΕΝ.Φ.Ι.Α..

Πολύ ο λόγος και για την άλωση της Κωνσταντινούπολης και την μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί από τον Μωάμεθ τον Πορθητή, που άπαντες, κάνοντας το χατίρι του Ερντογάν, την παραλληλίζουν με την σημερινή προσβολή του ναού - συμβόλου της Ορθοδοξίας από τον νέο Σουλτάνο.

Δεν γεννάται θέμα ότι και ο Μωάμεθ ένα 20χρονο κ@λόπαιδο (κωλόπαιδο εννοώ) ήταν, που για να κρατηθεί στην εξουσία έβαλε στο μάτι την ήδη παρηκμασμένη Βασιλεύουσα, την άλωσε, την κατέστρεψε, έσφαξε, βίασε, δήωσε. Η ιστορική στιγμή του 1453, όμως, καμία σχέση δεν έχει με το σήμερα. 

Τότε, η αυτοθυσία του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου, των κατοίκων και των υπερασπιστών της Πόλης, μετέτρεψε την καταστροφή σε αναγέννηση, κατέστησε την πτώση της Βασιλεύουσας συνδετικό κρίκο του Αρχαίου με το Νέο Ελληνισμό. Οπότε όχι! Ας μην παραλληλίζουμε εκείνες τις στιγμές με τις σημερινές. Καθόλου δεν μας συμφέρει, διά λόγους ευνοήτους. 

Αν θέλουμε να βρούμε ιστορικά παραδείγματα, η θυελλώδης ιστορία μας έχει, όπως πάντα, έτοιμο ένα πολύ ακριβές: Την πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης, την πρώτη καταστροφή της Αγίας Σοφίας από τους σταυροφόρους, το 1204.

Η ιστορία ή καλύτερα η τραγωδία του 1204 αρχίζει 100 και κάτι χρόνια πριν, όταν Αυτοκράτορας στην Κωνσταντινούπολη ήταν ο Αλέξιος Α' Κομνηνός. Τότε, μια νέα απειλή για την αυτοκρατορία προβάλλει εξ Εσπερίας. Οι φοβεροί και τρομεροί Νορμανδοί, σκληροί πολεμιστές, με μόνο ενδιαφέρον την απόκτηση φέουδων και χρυσού, αφού κατέκτησαν τα βυζαντινά εδάφη της Ιταλίας, απειλούν τώρα αυτήν την ίδια την Πόλη.  

Ο Αλέξιος, φοβισμένος και έχοντας να αντιμετωπίσει πλήθος εσωτερικών προβλημάτων, ζητά την βοήθεια της Βενετίας, δίνοντας της σε αντάλλαγμα εμπορικά προνόμια. 
Οι Νορμανδοί, με την βοήθεια των Βενετών, θα αποκρουστούν. Ο αρχηγός τους, ο "τρόμος του κόσμου" Γυισκάρδος θα τουμπανιάσει, ενώ βρισκόταν στην θαλαμηγό του στα βόρεια της Κεφαλονιάς και έκτοτε το μέρος εκείνο-το ονομαζόμενο πλέον "Φισκάρδο" εκ του Γυισκάρδου, θα δέχεται πλήθος Νορμαδών και άλλων τουριστών, που κάθε άλλο παρά την τύχη του Γυισκάρδου έχουν, εκτός και αν τους έλθει κανένας μεγάλος λογαριασμός και δουν τον ουρανό σφοντύλι.

Τα προνόμια, όμως, που έδωσε ο Αλέξιος στους Βενετούς παρέμειναν. Έτσι οι Βενετοί ήδη μεγάλες μαφίες, θα εξελιχθούν στους "εμπόρους των εθνών" και θα αρχίσουν το μεγάλο εμπόριο με τους "Άγίους Τόπους" μεταφέροντας μπαχάρια, υφάσματα. αλλά και προσκυνητές, σε ένα είδος πρώτου θρησκευτικού τουρισμού. 

Το αισχρό εμπόριο όμως, για να αναπτυχθεί, θέλει και ισχύ, αισχρή ισχύ. Δύναμη που να μην σέβεται τίποτε άλλο παρά το χρήμα και που μπροστά της υποχωρούν και καταλύονται αξίες όπως πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια και άλλα τέτοια που σήμερα θεωρούνται ξεπερασμένα και ντεμοντέ. 

Γι αυτό σύντομα, οι μεγάλες εμπορικές δυνάμεις, με αρχηγό τον Πάπα, θα ξεκινήσουν τις λεγόμενες σταυροφορίες: Πλήθος γόνοι καλών ευρωπαϊκών οικογενειών, σιδερόφρακτοι αλήτες, με τον σταυρό ραμμένο στον χιτώνα και τον θάνατο στο χέρι και στο μυαλό, με μόνη "αρετή" τους την σωματική δύναμη και την ικανότητα στην μάχη, θα ξεχυθούν προς την ανατολή σε αναζήτηση πλούτου, με χίλιες δυο βλακώδεις προφάσεις -μέχρι και την λόγχη που τρύπησαν την πλευρά του Ιησού ισχυρίστηκαν ότι βρήκαν οι αθεόφοβοι-. 

Νορμανδοί, Φράγκοι, Γερμανοί κλπ υπό την οικονομική υποστήριξη των Ενετών και την "πνευματική" ηγεσία του Πάπα θα ρημάξουν την Ανατολή για δύο περίπου αιώνες, "ρίχνοντας" ανά 30 χρόνια  μία σταυροφορία περιποιημένη, με πρόφαση την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων από τους "απίστους", οι οποίοι "άπιστοι" τράβηξαν από τους σταυροφόρους του Χριστού τα Πάθη.

Το 1204 όμως οι μάσκες θα πέσουν. Από καιρό η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, βρίσκεται στο έλεος των "λατίνων" εμπόρων  και των υποταγμένων σε αυτούς αριστοκρατικών κύκλων της Κωνσταντινούπολης. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, όταν το 1183 στον θρόνο ανεβαίνει ο Ανδρόνικος Α' Κομνηνός. 
Ο Ανδρόνικος ήταν ένας "γερόμαγκας", που στα νιάτα του δεν είχε αφήσει θηλυκό για θηλυκό και, παρά την μεγάλη του ηλικία, ακόμα συνέχιζε να καμακώνει. 
Θηλυκό βέβαια είναι και η εξουσία, την οποία ο Ανδρόνικος κυνήγησε σε όλη του την ζωή με πάθος, κάνοντας πολλές κομπίνες και σκαιά εγκλήματα για να την αποκτήσει. Μόλις όμως απέκτησε την εξουσία, ο Ανδρόνικος έβγαλε από μέσα του τον ηγέτη τον σωστό, τον τίμιο, τον υπεύθυνο απέναντι στην Ιστορία. 

Ο Ανδρόνικος, αυτός ο γέρο μπον βιβέρ, τόλμησε να άρει τα προνόμια της αριστοκρατίας. Όσο για τους λατίνους εμπόρους που ρούφαγαν το αίμα του βυζαντινού λαού, τους κατέσφαξε εν μία νυκτί. 

Αποτέλεσμα; Αυτός ο ίδιος λαός, που ο Ανδρόνικος κινήθηκε με τόλμη υπέρ του, ξεσηκώθηκε από τα "θιγόμενα συμφέροντα", στασίασε κατά του Ανδρόνικου και τον κομμάτιασε κυριολεκτικά, στον πιο φριχτό και τον πιο άδικο θάνατο που βρήκε ποτέ Βυζαντινός Αυτοκράτορας στα χέρια του όχλου.

Οι "Δυτικοί" είχαν δει πλέον ότι έπρεπε να τελειώνουν οριστικά με την ενοχλητική για το εμπόριό τους Κωνσταντινούπολη. Πρώτος και καλύτερος ο Ερρίκος Δάνδολος, ο ενενήντα χρονών και βάλε Δόγης της Βενετίας, ο μεγαλέμπορας, που στην δίψα του για χρυσάφι δεν υπολόγιζε ούτε την μεγάλη του ηλικία ούτε την τυφλότητά του. Αυτός, σε συνεργασία πάντα με τον Πάπα, μάζεψε το γνωστό σταυροφορικό σκυλολόι -Νορμανδούς, Φράγκους και άλλους πολιτισμένους Ευρωπαίους- και, χωρίς περιστροφές περί "Αγίων Τόπων", εκμεταλλευόμενος μόνο τις εσωτερικές έριδες της Βυζαντινής Δυναστείας των Αγγέλων, που ο ίδιος δημιούργησε, επιτέθηκε στην Κωνσταντινούπολη.

Εύκολος στόχος τότε η Πόλη. "Φτωχοποιημένη" από τους δυτικούς, με ρημαγμένο στρατό χάριν της αριστοκρατίας, με απογοητευμένο λαό από την υψηλή φορολογία και το κουμάντο των ξένων στην ίδια του την πατρίδα. Δεν χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για την άλωσή της. Μόνο μια μικρή καθυστέρηση παρουσιάστηκε, γιατί, μόλις μπήκαν οι σταυροφόροι στα τείχη της πόλης, τρόμαξαν από την έκτασή της. Γρήγορα όμως, σαν καλοί τεχνοκράτες, ξεπέρασαν τον φόβο τους και επιδόθηκαν σε ένα όργιο καταστροφών, φόνων, βιασμών και κλοπών, που έφτασε στο αποκορύφωμά του - πού αλλού;- στην Αγία Σοφία.

Οι σταυροφόροι δεν μετέτρεψαν αμέσως τον Ορθόδοξο Ναό σε Καθολικό, όχι! Αρχικά τον μετέτρεψαν σε έναν συνδυασμό στάβλου και μπορντέλου. Οδήγησαν τα άλογά τους μέσα στην εκκλησία -τα ζώα όπως ήταν φυσικό ικανοποίησαν κάθε σωματική τους ανάγκη εκεί- και επί της Αγίας Τράπεζας έβαλαν να χορέψει μια πόρνη! 

Παλαιόθεν ζωόφιλοι και σεξουαλικώς απελευθερωμένοι οι Ευρωπαίοι Φίλοι μας.

Ο Μωάμεθ ο Πορθητής, έστω και υποκριτικά, έριξε χώμα επάνω στο κεφάλι του, πριν εισέλθει στην Αγιά Σοφιά, κάποιοι μάλιστα λένε ότι απήγγειλε και κάποιους στίχους του Πέρση ποιητή Σααδή (ναι, του ίδιου που 500 χρόνια μετά ο Κωνσταντίνου απαγγέλλει στίχους του στην Βουγιουκλάκη, στο ζαχαροπλαστείο), για την ματαιότητα του κόσμου τούτου.

Οι Δυτικοί δεν υποκρίθηκαν ούτε καν προσωρινά! Με θεό τους το κέρδος και την "χρηστικότητα", μετέτρεψαν αναιδώς τον Ναό - έργο Τέχνης σε στάβλο, σε οίκο ανοχής,  άντε και σε μουσείο!

Όποιος θεωρεί χωρίς παρωπίδες την ιστορία, στα πρόσωπα του Δάνδολου, του Γυισκάρδου, του κάθε σταυροφόρου, θα αναγνωρίσει τους σύγχρονους πολιτικούς επιγόνους τους: Τους ηγέτες της Ενωμένης Ευρώπης, που δουλεύουν "ψιλό γαζί" και εμάς και τους Τούρκους και τους ίδιους τους δυστυχείς λαούς τους. 

Όποιος αντέχει να φάει χαστούκι από την Ιστορία, στον λαό της Κωνσταντινούπολης του 1204, θα αναγνωρίσει εμάς τους σύγχρονους Έλληνες, να περιμένουμε την ολική καταστροφή μας από τους πεφωτισμένους Εσπέριους, σαν λυτρωτική τιμωρία. Και αυτή να μην λέει να έλθει. 

     

Ποιοι και γιατί βάζουν λουκέτο στην Φιλαρμονική μας

Αγαπητοί Ληξουριώτες και όσοι νοιώθετε Ληξουριώτες,

Εχθές, 16/5/2020, εκδόθηκε Κοινή Υπουργική Απόφαση, (ΦΕΚ 1867/Β/16-5-2020), η οποία, ενώ επιτρέπει (για τους σπουδαστές ηλικίας άνω των 11 ετών) την λειτουργία των Ωδείων και Μουσικών Σχολών από 18 Μαΐου 2020 και κάθε "δομής καλλιτεχνικής εκπαίδευσης" από 25 Μαΐου 2020, στην συνέχεια, στο δεύτερο άρθρο της, παρ. 2 περ. α., απαγορεύει και μάλιστα επ' αόριστον, την "διδασκαλία και χρήση πνευστών και κρουστών οργάνων, τυμπάνων καθώς και την φωνητική διδασκαλία".

Όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για μια "φωτογραφική" διάταξη, που βάζει επ' αόριστον λουκέτο σε Εκπαιδευτικές Φιλαρμονικές Σχολές όπως η δική μας, η Φιλαρμονική Σχολή Ληξουρίου. 
Η ίδια απόφαση, μάλιστα, προβλέπει αυστηρότατες ποινές στους παραβάτες της, που φτάνουν στην αναστολή λειτουργίας για 30 ημέρες (σε μη ....λειτουργούσες Φιλαρμονικές) και την επιβολή διοικητικού προστίμου 4.000€ (σε άδεια ταμεία!).

Εάν δε, υπάρχει κάποιος που ισχυρίζεται ότι η απόφαση αυτή εκδόθηκε με κύριο μέλημα την δημόσια υγεία, θα ήθελα πολύ να μου εξηγήσει πώς στην ευχή μεταδίδεται ο κορωνοϊός με τα κρουστά όργανα. Και, αν κάποιος άλλος ισχυρίζεται ότι στην έκδοση της απόφασης ελήφθη υπόψιν η γνώμη κάποιων μουσικών, θα ήθελα πολύ να μου εξηγήσει γιατί έπρεπε "διά νόμου" να διαχωρίζονται τα τύμπανα από τα λοιπά κρουστά.   

Μέχρι την ερχόμενη Πέμπτη θα συνεδριάσει το Διοικητικό Συμβούλιο της Φιλαρμονικής μας, για να αποφασίσουμε, εκτιμώντας όλα τα μέχρι τότε δεδομένα, τι μέλλει γενέσθαι.

Στο μεταξύ, έκρινα σωστό να γράψω δύο λόγια, όχι γιατί πιστεύω ότι δικαιούμαι και μπορώ να εκπροσωπώ μόνος μου την Φιλαρμονική μας -κάθε άλλο-, αλλά επειδή έτυχε να έχω στην κατοχή μου δύο παλιές φωτογραφίες: Μία με ολόκληρη την μπάντα της Φιλαρμονικής μας, το 1902, αμέσως μετά τον λιμό που έπληξε το Ληξούρι στις αρχές του 20ου αιώνα και μία του Πατέρα μου με την στολή Της, το 1954, με φόντο τα ερείπια του '53. Νοιώθω λοιπόν τα βλέμματα εκείνων των αγέρωχων μουστακαλήδων του 1902 και του πατέρα μου, πολύ "βαριά" επάνω μου, γεμάτα προσμονή και απαίτηση κι εγώ νοιώθω πολύ λίγος για να αντέξω το βάρος. Γι αυτό μοιράζομαι μαζί σας τους προβληματισμούς μου:

Οι συντάκτες της απόφασης, παρότι φαίνεται να μπερδεύουν τα κρουστά με τα ... παστά, αποκλείεται να προχώρησαν εσκεμμένα σε ένα νομοθέτημα που γυρίζει μια δεκαετία πίσω την προσπάθεια που καταβάλλουν οι ελληνικές Φιλαρμονικές Σχολές. 

Η απόφαση αυτή εκδόθηκε επειδή η σύγχρονη Ελληνική Πολιτεία αγνοεί  και την ύπαρξη ακόμα των Εκπαιδευτικών Φιλαρμονικών Σχολών.

Ο νομοθέτης της τραγελαφικής Κ.Υ.Α. δεν γνωρίζει ότι υπάρχουν στην Χώρα που ορίζει τις τύχες του πολιτισμού της, Φιλαρμονικές, που με πενιχρά μέσα, για δεκαετίες, κάποιες φορές και για αιώνες, προσπαθούν να διδάξουν, εντελώς δωρεάν, σε μικρά παιδιά την γνησιότερη καλλιτεχνική έκφραση, την υψηλότερη Παιδεία, την  αυθεντικότερη παράδοση που αποτελεί η ορχηστρική οργανική μουσική. Αγνοεί ο νομοθέτης των μη κρουστών τυμπάνων ότι τις Φιλαρμονικές αυτές συντηρούν οι πόλεις τους, οι κοινωνίες τους, από το υστέρημά τους, με θυσιαστικές καταβολές ακόμα και από δυσπραγούντες συμπολίτες και ότι οι Φιλαρμονικές ανταποδίδουν δημιουργώντας καλύτερους πολίτες, αφού θέτουν από τρυφερή ηλικία τους μαθητές τους στην ιδανική κοινωνία, που αποτελεί η μπάντα. 

Φυσικά και δεν ξέρει ο νομοθέτης της μετάδοσης του κορωνοϊού διά του θορύβου (των κρουστών και των τυμπάνων), ότι η αποχή από την μελέτη των πνευστών και των κρουστών (μέσα και τα τύμπανα) σημαίνει αποξένωση, κυρίως του νεαρού μαθητή, από το αντικείμενο της μελέτης του και ότι με την επ' αόριστον απαγόρευση λειτουργίας των Φιλαρμονικών μας, χωρίς να δίνει έστω μία ένδειξη για το πότε θα επαναλειτουργήσουμε, ακυρώνει την προσπάθεια να βιώσουν το "φιλαρμονικό  γίγνεσθαι" χιλιάδων παιδιών σε όλη την Ελλάδα.  

Και βέβαια .... χαμπάρι δεν παίρνει ο νομοθέτης ότι αυτές οι "εκπαιδευτικές δομές" των οποίων ελαφρά τη καρδιά διατάσσει την σιωπή των πνευστών, των κρουστών και .... των τυμπάνων τους, δεν είναι άλλες από τις Μουσικές Σχολές εκείνες, που για τους υπόλοιπους Έλληνες αποτελούν βασικό στοιχείο πολιτισμού, αλλά για εμάς, τους Επτανήσιους, στοιχείο του DNA μας, βασικό συστατικό της κοινωνικής μας υπόστασης!  

Το πιο τρομακτικό είναι ότι αυτή η Κ.Υ.Α. αποτελεί συνέχεια της στάσης της Πολιτείας απέναντι στις Φιλαρμονικές Σχολές. 
Σε κάθε προσπάθειά μας προς εξεύρεση των απολύτως αναγκαίων χρημάτων για την πρόοδο των Φιλαρμονικών μας, αντιμετωπιζόμαστε σαν πολιτισμικά αποπαίδια! Ζητάμε χρήματα για δασκάλους, για την δημιουργία σύγχρονων προγραμμάτων εκπαίδευσης, ή έστω για όργανα και στολές και μας προσφέρονται χρήματα για την οργάνωση...συναυλιών. Σαν οι συναυλίες να γίνονται με το πάτημα ενός κουμπιού, χωρίς προσπάθεια, χωρίς εκπαίδευση. Και αυτά τα χρήματα που καταφέρνουμε να λάβουμε για την αγορά οργάνων και στολών πρέπει να περάσουμε τα .... σαράντα κύματα για να μπουν στο ταμείο μας, με εγγυητικές επιστολές, με ελέγχους και άλλα .... αυστηρά μέτρα, σαν οι Φιλαρμονικές μας να είναι κερδοσκοπικοί οργανισμοί, ήτοι  "μεγαλομπακάλικα"! 

Προσωπικά απογοητεύομαι όταν ζητώ οικονομική ενίσχυση για την Φιλαρμονική μας και αντιμετωπίζομαι είτε σαν να ήμουν ο κ. Μπόμπολας είτε σαν να ήμουν η κ. Πάολα Φωκά!

Αγαπητοί Ληξουριώτες και όσοι νοιώθετε Ληξουριώτες, αν ήμουν άξιος των απαιτήσεων των μουστακαλήδων του 1902 και της μεταπολεμικής γενιάς του πατέρα μου, θα σας καλούσα όλους σε πραγματικά επαναστατικές κινήσεις. Θα σας καλούσα να ανοίξουμε την Φιλαρμονική μας και να αρχίσουμε την μελέτη και τις πρόβες. Να γεμίσει και πάλι το ερημωμένο κτήριό Της με τον ήχο πνευστών και κρουστών (ναι, και τυμπάνων). Να δείξουμε σε όλη την Ελλάδα, σε όλη την Ευρώπη, ότι το Ληξούρι ζει, όπως κάναμε και τότε, την δεκαετία του 1830, όταν από τους πρώτους δημιουργήσαμε λαϊκή Μουσική Σχολή.  Να δείξουμε στους σύγχρονους ιθύνοντες του πολιτισμού μας ότι οι Φιλαρμονικές Σχολές υπάρχουν και αποτελούν το κύριο μέσον για να κάνουν ολόκληρες κοινωνίες Τέχνη, για να ζουν ζωή πραγματικά υγιή!

Δυστυχώς όμως δεν είμαι άξιος να καλέσω σε "επαναστάσεις", αλλά θα κάνω αυτό που μπορώ. Και αυτό που μπορώ τώρα είναι, ταπεινά αλλά με όλη την δύναμη της ψυχής μου, σαν ένας από τους δεκάδες Ληξουριώτες που έχουν συνδέσει την ζωή τους όλη με την Φιλαρμονική μας, να παρακαλέσω:

Παρακαλώ τον κ. Βουλευτή Κεφαλληνίας και Ιθάκης, να δει το πρόβλημα που δημιουργεί η παρούσα ΚΥΑ στην λειτουργία των Φιλαρμονικών καθώς και την συνολική στάση της Πολιτείας στο θέμα της χρηματοδότησής τους.

Παρακαλώ τον Δήμο Ληξουρίου (όλους όσους τον απαρτίζουν), να βοηθήσει με κάθε τρόπο, στην "αναγέννηση" που οφείλει να επιχειρήσει η Φιλαρμονική μας, μόλις επιτραπεί η επαναλειτουργία της. Κυρίως με το να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί, επιθετικά, την παράλογη αντίληψη του μισθού του Αρχιμουσικού ως ... "λειτουργική δαπάνη", που εμποδίζει την ενίσχυση των Φιλαρμονικών από τους Δήμους με ρευστό χρήμα.   

Παρακαλώ τους μαθητές της Φιλαρμονικής μας και κυρίως τους γονείς μαθητών της Φιλαρμονικής μας, μόλις επαναλειτουργήσουμε, να γεμίσουν και πάλι την Φιλαρμονική  με παιδικές φωνές και να δείξουν τον γνωστό ενθουσιασμό τους και αγάπη προς το Σωματείο μας και .... λίγο ακόμη παραπάνω.

Παρακαλώ τέλος, όλους εσάς, τους Ληξουριώτες και όσοι νοιώθετε Ληξουριώτες: Ας φανταστείτε την ζωή σας χωρίς καφενεία, χωρίς χειραψίες, χωρίς αγκαλιές, χωρίς φιλιά, χωρίς μάσκα ή με μάσκα, χωρίς μετακινήσεις, χωρίς Τουρισμό, αλλά μην ποτέ φανταστείτε την ζωή σας, την ζωή μας χωρίς την Φιλαρμονική Σχολή Ληξουρίου.

Αν, στις δικές μας ημέρες, ατονίσει η Φιλαρμονική που πήρε την απόφαση να λειτουργήσει εν μέσω λιμού το 1900 και το 1946, όταν θέριζε η φυματίωση, ενέγραψε στο φυτώριο της εβδομήντα (70) πεινασμένα ακόμα παιδιά, θα μας συμβεί ό,τι χειρότερο: θα χάσουμε την κοινωνική ψυχή μας. Και η ζωή μας τότε θα είναι απόλυτα και αθεράπευτα άρρωστη....

Ιωσήφ Λουκέρης του Βασιλείου

Πρόεδρος Δ.Σ. και μαθητής της Φιλαρμονικής Σχολής Ληξουρίου

Οι Τσιγγάνοι και ο Φαρισαίος Δρ Τσιόδρας (και η κ. Νάκυ Αγάθου)

Η δήλωση του τσιγγάνου της Λάρισας δεν είχε τίποτε το περίεργο ούτε κάτι μεμπτό. Ακόμα και όποιος έχει περάσει έξω από την πόρτα μιας Νομικής Σχολής, πηγαίνοντας για πρόβα στην Φιλαρμονική του Δήμου Κομοτηναίων, γνωρίζει ότι κανείς δεν κλέβει επειδή "έτσι του κάπνισε". 

Ο άνθρωπος κλέβει κατά κύριο λόγο από ανάγκη. Και οι τσιγγάνοι, που αποτελούν όντως μια "ευπαθή ομάδα",  ακόμα και όταν δεν κυκλοφορούν κορωνοϊοί ανάμεσά μας, είναι λογικό και μοιραίο, αν δεν τους ενισχύσει η Πολιτεία, να καταφύγουν σε "άλλες λύσεις", αν υπολογίσουμε μάλιστα ότι πρόκειται για μια κοινωνική ομάδα ανυπότακτη στα κελεύσματα της σύγχρονης ηθικής.

Θα είχε περάσει λοιπόν αυτή η δήλωση ήρεμα και ωραία, αν δεν την "είχε περιλάβει" και αυτή η σύγχρονη Νάκυ Αγάθου, δηλαδή ο Δρ. Τσιόδρας. 

Ο Σωτηράκης, λίγο για να γεμίσει τον τηλεοπτικό του χρόνο και πολύ για να να συνεχίσει το παιχνιδάκι που παίζουν μαζί με τον Κούλη στις πλάτες μας, άδραξε την δήλωση του Τσιγγάνου και την χρησιμοποίησε για να χύσει μερικές ακόμα παχιές σταγόνες δηλητήριο στην ελληνική κοινωνία.

Βγήκε με αυτό το εκνευριστικό ύφος των χιλίων κλαμένων αιδοίων και όλως αναρμοδίως εξήγγειλε ότι οι "Ρομά" είναι ευπαθής ομάδα, θα συνεχίσουν να έχουν ισότιμη πρόσβαση στις υπηρεσίες  υγείας και ότι δεν έχουμε χώρο για μίσος, διακρίσεις και άλλα τερατώδη και στο τέλος, ως καλός πολιτικάντης, απηύθηνε και έναν θερμό χαιρετισμό προς τους φίλους "Ρομά".

Αυτό ήταν αρκετό για να πετύχει ο Δόκτωρ τον σκοπό του. Αμέσως η ελληνική τηλε - κοινωνία διαιρέθηκε σε "ρομικούς" και "αντιρομικούς" σε "φιλάνθρωπους" και σε "μη φιλάνθρωπους", και φυσικά σε "Τσιοδρικούς" και -ελάχιστους δυστυχώς- "Αντιτσιοδρικούς".

Κανείς μας, όμως, δεν σκέφτηκε τα εξής απλά: 

α) Ότι ο Τσιόδρας είναι ένας λοιμωξιολόγος που του εδόθη το προνόμιο να διαβάζει on camera τους αριθμούς των νεκρών και των ασθενών εν Ελλάδι, επειδή είναι απόφοιτος του Χάρβαρντ και ως εκ τούτου ξέρει καλή ανάγνωση (για γνώσεις γραφής δεν έχει δώσει ακόμη δείγματα). Δεν είναι ο Τσιόδρας αρμόδιος να κρίνει τους Έλληνες πολίτες για τις αντιλήψεις τους και μάλιστα να τους καταδικάζει για μίσος και διακρίσεις. 

β) Ότι ο Τσιόδρας μίλησε για απλή ισότιμη συνέχιση πρόσβασης των "Ρομά" στο σύστημα υγείας. Άρα καμία ενίσχυση δεν θα πάρουν οι δύσμοιροι Τσιγγάνοι! 

γ) Ότι για την κατάσταση των Τσιγγάνων φταίει το σύστημα που ο κύριος Τσιόδρας υπερασπίζεται και ο προωθεί με όλες του τις δυνάμεις. Φταίει η Ε.Ε. α.ε. που, με την θηριώδη και παμπόνηρη γραφειοκρατία της κρατάει τους Τσιγγάνους στο περιθώριο των κοινωνιών που ζουν, μόνο και μόνο για να βγάζει προγράμματα "αποκατάστασής" τους, από τα οποία ψίχουλα μόνο φτάνουν στους τσιγγάνους και Κύριος οίδε πόσα μένουν στους βρυξελοτραφείς κόρακες. 

Τις ημέρες αυτές αν ο Κούλης δεν είχε καταργήσει το Πάσχα, ο νους ορισμένων από εμάς θα έτρεχε στους Φαρισαίους: στην υποκρισία τους, στην διαβολή τους, στην αντιστροφή της πραγματικότητας που επεδίωκαν, στην πρεμούρα τους για εξουσία, στο προνόμιό τους μόνο αυτοί να γνωρίζουν και να ερμηνεύουν το Νόμο, στο γλείψιμο που πάτησαν πατόκορφα στον Πιλάτο και φυσικά στο μίσος που αναδύουν από κάθε "κίνησή τους" στις Ιστορίες των Ευαγγελίων. 

Ο κ. Τσιόδρας, φιλότιμα αναπληρώνει τους Φαρισαίους, αυτό το κατηργημένο Πάσχα.     

Η Ιερά Σύνοδος πρωτοπόρος στο Νέο Μεσαίωνα!

Τέτοια απόφαση και "απανταχούσα", όχι από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά ούτε από την .... Ιερά Συμμαχία δεν θα περίμενε κανείς.

Την Πρωταπριλιά του Σωτηρίου έτους 2020 συνεδρίασε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος για να κάνει τρεις μετάνοιες στις εικόνες του Κούλη του Μωρού Τιμωρού και του Τσιόδρα του Ιαματικού και να διατρανώσει την υποταγή της στα κελεύσματά τους.

Η Ι.Σ. υπό την προεδρεία του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου (όσοι δεν ασχολείστε καθόλου με τα εκκλησιαστικά, θα τον θυμάστε τουλάχιστον από όταν είχε αναλάβει ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης, κατά εκείνου του "φασίστα" του Χριστόδουλου), κατέληξε σε μια βρίθουσα από δουλικότητα και φόβο απέναντι στην κοσμική εξουσία απόφαση - ανακοίνωση, που ολόκληρη μπορείτε να την διαβάσετε εδώ.

Η απόφαση αυτή βαδίζει ομαλά και κατά τα ειωθότα (κλείσου μέσα στο σπίτι και λιώσε στην προσευχή, σαν πουριτανός, κουάκερος και μεθοδιστής και μην ξεχάσεις να παρακαλέσεις τον Κύριο (Lord) περί υγείας και μακροημερεύσεως του Χαρδαλιά κλπ), μέχρι την παρ. 2 του άρθρου 9 αυτής.

ΕΚΕΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΙ. Εκεί σπάει το φράγμα, δεν τηρεί ούτε τα προσχήματα και ξεπερνά τον εαυτό της και ακόμα κι αυτόν τον Κούλη Γιονγκ Ουν. 
Λέει η "ανεπανάληπτη" παράγραφος :

"Προς τούτο, παρακαλεί όλους να επιδείξουν πνεύμα Συνοδικής εμπιστοσύνης και προς τον σκοπό αυτό δεν επιτρέπει πλέον σε κανέναν απολύτως, Αρχιερέα, Ιερέα, Διάκονο, Μοναχό ή άλλον εργάτη της Εκκλησίας, να προβαίνει σε δημόσιες δηλώσεις ή εμφανίσεις στα μέσα της Γενικής Ενημερώσεως και το Διαδίκτυο και προτρέπει όλους να ησυχάζουν, να ασκούνται στην σιωπή και την εντονότερη προσευχή"

Δεν είναι μια απλή προσπάθεια κολακείας της εξουσίας με παραπάνω απαγορεύσεις από όσες η ίδια επιτάσσει, ούτε μια επίδειξη "εκκλησιαστικού αυταρχισμού". 
Με αυτήν την απαγόρευση έκφρασης, με αυτήν την απαγόρευση λόγου και γνώμης στους ανθρώπους που υπηρετούν τον θεσμό που ουδόλως τυχαία φέρει το όνομα "Εκκλησία", η Ιερά Σύνοδος συνειδητά ή ασυνείδητα μετέχει στο παιχνίδι της εξαπάτησής μας, με πολύ άσχημο, μάλιστα ρόλο.

Ας μην ξεχνάμε ότι τα μέτρα που έφτασαν στην απαγόρευση κυκλοφορίας και σε λίγο θα φτάσουν και στην απαγόρευση πάσης νόσου, ξεκίνησαν "σεμνά και ταπεινά" από την "συζήτηση" για την Θεία Μετάληψη. 
Κατ' αυτήν την "συζήτηση" και ενώ διατυπώνονταν οι γνωστές "μοδέρνες" απόψεις περί σκοταδισμού της Εκκλησίας, περί Χομεϊνί, περί Θεοκρατίας και άλλα τέτοια επαναστατικά, βγήκε ο Κούλης και αγωνίστηκε τον "αγώνα τον καλόν" και "ενίκησε νίκη μεγάλη" κατά της "εξουσίας του Ιερατείου" και "άλαλα τα χείλη" των προοδευτικών και των Αριστερών, που χρόνια τώρα έχουν πέσει στην παγίδα να αντιγράφουν την ευρωπαϊκή "αριστερά" στα συνθήματά της κατά της Προτεσταντικής ή Καθολικής Εκκλησίας, αποδεικνύοντας ότι δεν ξέρουν κυριολεκτικά πού πατάνε.

Από εκεί και πέρα τα πράγματα ήταν εύκολα -όχι για μας, για τον Κούλη, βεβαίως: Εφόσον απαγόρευσε την λειτουργία της "κακής" Εκκλησίας, αφήσαμε αυτόν τον Κεντροδεξιό Επαναστάτη να  καθίσει αναπαυτικά στο σβέρκο μας, απαγορεύοντας ό,τι του ερχόταν στο μητσοτακικό μυαλό του.

Το ίδιο θα γίνει και τώρα: "Ο Κούλης"- θα μας υπαγορεύσουν να σκεφτούμε- "στον αγώνα του κατά της θεοκρατίας, ανάγκασε την Εκκλησία να το βουλώσει. Έλα λοιπόν  Κούλη, λεβέντη μας και φίμωσε και εμάς. Απαγόρευσε κάθε έκφραση, κάθε γνώμη, κάθε σκέψη που αντιδρά. Για το καλό μας!"  

Και σε αυτόν τον Μεσαίωνα που πλησιάζει, η Εκκλησία θα είναι πρωτοπόρος. Μόνο, που στον προηγούμενο Μεσαίωνα η Εκκλησία (η Καθολική! το διευκρινίζω) ήταν εξουσία, ενώ σε αυτόν, η Ορθόδοξη Εκκλησία πρωτοπορεί στον αυτοπεριορισμό, στην εθελοντική δουλικότητα στην οποία εμείς οι υπόλοιποι θα την ακολουθήσουμε, νομίζοντας ότι επαναστατούμε εναντίον της - λογικότατο!   

Κρίμα! Κρίμα που "εις επίρρωσιν των επιχειρημάτων της" η Ι. Σ. αναφέρεται σε αυτήν την ίδια απόφαση, στον Ιωάννη τον Χρυσόστομο: Εκείνον, που μόλις η Αυτοκράτειρα Ευδοξία τόλμησε να κουνηθεί λίγο παραπάνω (μεταφορικά και κυριολεκτικά) και να ασκήσει αναιδή και αντιλαϊκή εξουσία, έδωσε αγώνα ζωής και θανάτου εναντίον της, με τόλμη, με αυταπάρνηση, με άφοβο, καθαρό και ελεύθερο Λόγο.

Η λέξη "λαγός" γράφεται με ένα νι

Στα μεγάλα πολιτικά κόλπα χρειάζεται πάντα ένας "λαγός": το πολιτικό πρόσωπο που θα "απαιτεί" με αγωνιστική,  διεκδικητική ρητορική, όσα το πολιτικό καθεστώς θέλει να εφαρμόσει.

Η αλληγορία προήλθε μάλλον από τους δρόμους αντοχής, όπου οι υπόλοιποι αθλητές αναγκάζονται, θέλοντας και μη, να ακολουθήσουν έναν μικρών δυνατοτήτων δρομέα, που τρέχει με ξέφρενο ρυθμό, να κουραστούν και να επωφεληθεί έτσι ο "σταρ" της ομάδος του λαγού, που θα  βρει τους υπόλοιπους αποκαμωμένους στα τελευταία μέτρα της κούρσας.

Αν αυτή είναι η προέλευση του όρου "λαγός" στην πολιτική, τότε ο όρος δεν είναι δόκιμος. Διότι στον αθλητισμό οι δρομείς γνωρίζουν ότι έχουν να κάνουν με έναν λαγό και αναγκάζονται να τον ακολουθήσουν (μιλάμε για έναν έντιμο λαγό δηλαδή), ενώ στην πολιτική ο λαός ακολουθεί τον "λαγό" πιστεύοντας ότι πρόκειται για ένα μαχητικό λιοντάρι, που παλεύει για τα δίκαιά του (μιλάμε για έναν λαγό, δηλαδή, τουλάχιστον ανέντιμο).

Καταλληλότερος θα ήταν ο όρος "μπόβολας"- το νεκρό πουλί που χρησιμοποιείται στο κυνήγι με ξόβεργες για να προσελκύσει τα θηράματα- αφού μάλιστα ο "λαγός" της πολιτικής είναι πολιτικά νεκρός, ένα πολιτικό κουφάρι, ένας αχυράνθρωπος.

Αλλά ας επανέλθουμε, γιατί τώρα δεν είναι ώρα για γλωσσολογικές αναλύσεις "της συμφοράς", αλλά για πολιτικές αναλύσεις της συμφοράς που μας περιμένει.

Το πολιτικό κόλπο που εκτυλίσσεται σήμερα, με πρωταγωνιστή τον καημένο τον κορωνοϊό, είναι πολύ, μα πολύ μεγάλο: Με έναν πλαστό κίνδυνο, δημιουργείται ισχυρότατη οικονομική κρίση, που δήθεν για να επιλυθεί θα προχωρήσουμε στην "ευρωπαϊκή ολοκλήρωση", σε ένα αυταρχικό και ολιγαρχικό πανευρωπαϊκό καθεστώς "άνευ βουλής και εκλογών" και κυρίως άνευ εθνικών κρατών, δηλαδή χωρίς λαούς, μόνο με πάμπτωχες μετακινούμενες μάζες, στο οποίο η μόνη ελευθερία που θα ισχύει είναι αυτή των "αγορών" να παίζουν ασύδοτα τα χρηματιστηριακά τους παιχνίδια..

Για την επιτυχία ενός τόσο μεγαλεπήβολου σχεδίου χρειαζόταν εν Ελλάδι, ένας λαγός δοκιμασμένος, ανθεκτικός και αδίστακτος.

Στα χρόνια της κρίσης πολλοί ήταν εκείνοι, που ηθελημένα ή άθελα δοκιμάστηκαν στον ρόλο του λαγού (Τσίπρας, Χ.Α., Σταύρος Θεοδωράκης, κάποιοι προσφάτως τεθνεώτες και δικαιωμένοι κλπ κλπ κλπ). Άλλοι από αυτούς πέτυχαν, άλλοι όχι. Κανένας όμως δεν σημείωσε την επιτυχία Εκείνου,  του φιλολαϊκού Νάρκισσου, του ερωτεύσιμου φαλάκρα, του αντιευρωπαίου ευρωπαϊστή: Του Γιάνη Βαρουφάκη.

Ο Γιάνης έδωσε νέες προοπτικές, νέα αίγλη στον ρόλο του λαγού, με πολλές ενέργειές του: Αναφέρουμε, ενδεικτικά και μόνο, την εποχή που πουλούσε νταηλίκι στο γιούρογκρουπ δηλώνοντας ότι η Ελλάδα θα πληρώσει τα χρέη της στο ακέραιο ή όταν έδινε μάχες σώμα με σώμα με τον Σόιμπλε ζητώντας να επιβληθεί το διπλό νόμισμα, που κι ο ίδιος ο Σόιμπλε ήθελε.

Αυτός λοιπόν ο λαγός -που έφτασε να περάσει στα πλήθη ως "προσωπική επανάσταση" την αλλαγή του ονόματός του "επί το αμερικανικώτερον"- κρίθηκε δικαίως ο πιο κατάλληλος για την δουλειά που έχουν στα σκαριά οι Εταίρες Χώρες της Ε.Ε. και ξαμολύθηκε:

Με ύφος χιλίων Τσε Γκεβάρα προβαίνει και ο Γιάνης στα δικά του τηλεοπτικά διαγγέλματα προς  τον Ελληνικό Λαό, στα οποία με αυστηρότητα ζητά από τον Κούλη να ζητήσει ότι ο ίδιος ο Κούλης έχει ήδη ζητήσει από την Ε.Ε. α.ε.: Την έκδοση Ευρωομολόγου για την αντιμετώπιση της οικονομικής ύφεσης που φέρνει η ..... αντιμετώπιση του κορωνοϊού.

Προσέξτε τώρα πώς αναπτύσσεται μπροστά στα μάτια μας, αριστοτεχνικά, η τεχνική του λαγού:

Η Μέρκελ δηλώνει ότι δεν θέλει την έκδοση  Ευρωομολόγων. Δεν γνωρίζω αν η άρνηση της Μέρκελ είναι ένα "νάζι" για να φανεί ότι οι υπόλοιπες κατακαημένες χώρες του γιούρογκρουπ είχαν μια επιτυχία απέναντι στο μεγάλο αφεντικό τους, την Γερμανία, ή αν όντως πρόκειται για μια εσωτερική διαμάχη μεταξύ των χωρών που θα συμμετάσχουν από ηγετική θέση στην "ευρωπαϊκή ολοκλήρωση".  Η ουσία είναι ότι το Ευρωομόλογο έχει προταθεί ήδη από το 2010 και δεν σημαίνει τίποτε άλλο από την πλήρη απώλεια του ελέγχου της χρηματοδότησης και του δανεισμού τους από τα Κράτη, προς τέρψιν βεβαίως των "αγορών".     

Εδώ λοιπόν ξαμολιέται ο Γιάνης ο λαγός, με ένα "βίντεο - κλιπ" και κάποιες συνεντεύξεις, προκειμένου να δράσει  ως "λιπαντικό" για να υποδεχτούμε την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και την εξ αυτής συμφορά που μας περιμένει και ισχυρίζεται εν ολίγοις τα εξής αμίμητα: "Το ευρώ είναι ένα νόμισμα που δημιουργήθηκε για να γίνει μεταφορά μεγάλου πλούτου από τους πολλούς στους λίγους, για να ευνοηθεί μια οικονομική ολιγαρχία εις βάρος των λαών" (μέχρι εδώ καλά). "Πρέπει λοιπόν, συνεχίζει ο Γιάννης, να αποδεχθεί η Γερμανία το Ευρωομόλογο για να σωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωζώνη"!!!!.

Τόσο απλά, μόνο με κούφια λόγια συνοδευόμενα με το κατάλληλο υφάκι, ο Λαγο-γιάνης  περνάει στον εύπιστο θεατή του την μεγάλη  αντίφαση που θα ζήσει: Να υποφέρει για την διάσωση του ευρώ, ενός νομίσματος που δημιουργήθηκε για να τον καταστρέψει.

Είναι δε τόσο σίγουρος για την ύπνωση στην οποία έχουμε περιέλθει ο Γιάνης, που "αποκαλύπτει" και τον λόγο για τον οποίο ο μύθος του Κορωνοϊού άρχισε από την Ιταλία: "Προσοχή", προειδοποιεί ο Γιάνης, "αν δεν προχωρήσουμε στην έκδοση Ευρωομολόγου υπάρχει μεγάλος κίνδυνος στις επόμενες εκλογές της Ιταλίας να βγει ο αντιευρωπαϊστής, ο φασίστας, ο έτσι ο αλλιώς ο μπήξε ο δείξε ο Σαλβίνι" !. ("....και στην Ελλάδα να μπούμε στις εκκλησίες και να κάνουμε Πάσχα, ψημάρα μου !", λέω εγώ ο είρων.)   

Ο "μήνας του μέλιτος" για τον Κορωνοϊό, που "μέναμε σπίτι" και ακούγαμε τον Τσιόδρα, σε λίγο τελειώνει. Σε πολύ λίγο χρόνο θα μας ζέψουν πάλι στον ζυγό για να σώσουμε τον δικό τους πλούτο.

Σε αυτήν την κατάσταση οι λαγοί θέλουν προσοχή, μεγάλη προσοχή. Γιατί, όπως λέει και ο Βογιατζής σε κάποια ελληνική ταινία : "Πρώτα τρως λαγό στιφάδο και μετά λες "δεν έπρεπε να φάω λαγό στιφάδο".   

Ο Κορωνοϊός και η Ευθύνη (ή Κουλότεροι του Κούλη)

Μέχρι χθες, ο ταλαίπωρος ελληνικός λαός ομοθυμαδόν συμμετείχε στην διαδικασία της κτηματογράφησης. 

Έτρεχε ασθμαίνων ο Έλλην Πολίτης να προλάβει τις προθεσμίες που σαδιστικά έθετε ο νεοφιλελέ κύριος Χατζηδάκης, ακούγοντας τον ίδιο αυτόν θρασύτατο Υπουργό που κάποτε σακάτεψε την Ολυμπιακή, να πιπιλίζει μαζί με όλη την κουστωδία των δημοσιοκάφρών την φράση - σύνθημα:  "Είμαστε λαός της τελευταίας στιγμής - λαός ανεύθυνος".  

Σήμερα, ο ταλαίπωρος ελληνικός λαός ομοθυμαδόν "μένει σπίτι", συμμετέχοντας στον "πόλεμο" κατά του κορωνοϊού, ενός ιού άκρως μεταδοτικού και θανατηφόρου που γίνεται αντιληπτός σε ολόκληρα νησιά μόνο αν κάποιος αποφασίσει να κάνει το σχετικό τεστ -πόσο "λογικό" αλήθεια, καλοί μου ορθολογιστές!. 

Κλείνεται αποχαυνωμένος στο καβούκι του ο καθένας μας, ελέγχοντας μάλιστα αυστηρά και τους άλλους, αν κάνουν το ίδιο, νεκρώνει την κοινωνική, την οικονομική, ακόμα και την οικογενειακή ζωή του, περιμένει διάγγελμα του Κούλη για να δει αν θα κυκλοφορήσει, αν θα εργαστεί, πότε θα βήξει και πώς θα βήξει, πότε θα αφοδεύσει και πώς θα αφοδεύσει, πότε θα ...... και πώς θα........ .

Και ο Κούλης δεν μας απογοητεύει! Με συνεχή διαγγέλματα ορίζει την καθημερινότητά μας (ό,τι έμεινε δηλαδή από αυτήν), μην μπορώντας να κρύψει την ηδονή τού "μεγάλου ηγέτη" που βλέπει τον λαό του να γίνεται βασιλικότερος του Βασιλέως (Κουλότερος του Κούλη επί της περιπτώσεως), ζητώντας ο ίδιος να του ρίξουν στο κεφάλι κι άλλα μέτρα κι άλλες ποινές κι άλλες προθεσμίες κι άλλους περιορισμούς, σαν την παθιασμένη ερωμένη που στην κορύφωση της συνεύρεσης φωνάζει στον εραστή της (τον Κούλη επί της περιπτώσεως) "κάνε μου ό,τι θέλεις" ("....Κούλη μου!" επί της περιπτώσεως)   

Και όλα αυτά γιατί ο Κούλης, η υπ' αυτόν σοβαρά κυβέρνησις των Αδωνίδων και οι γραβατωμένοι αλιτήριοι των καναλιών, φρόντισαν εξ αρχής να μας θυμίσουν ότι είμαστε λαός αμελής για την υγεία του  - λαός ανεύθυνος.  

Αύριο ή μεθαύριο, ο κορωνοϊός θα έχει ξεχαστεί. Θα τρέχουμε πάλι σαν παλαβοί να προλάβουμε νέες προθεσμίες, θα μας φοβίζουν νέα πρόστιμα και βεβαίως θα μας επιβληθούν νέα μέτρα αυστηρά πλην "απαραίτητα", βάρβαρα πλην ευρωπαϊκά, προς ανάπτυξιν της οικονομίας ημών των υπαναπτύκτων. Και εμείς θα τα δεχτούμε όλα αδιαμαρτύρητα, γιατί ήδη το ξέρουμε καλά πως είμαστε λαός που δεν προσπαθεί αρκετά - λαός ανεύθυνος.

Τελικά δεν ξέρω να υπάρχει στην ιστορία της ανθρωπότητος άλλος ανεύθυνος λαός που να του έχουν φορτώσει και να έχει πρόθυμα αποδεχθεί τόσες ευθύνες. 

Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος λαός που να τον χειρίζονται τόσο εύκολα, ορίζοντάς του πότε θα ξεκινήσει, πότε θα σταματήσει και με ποια ταχύτητα θα κινηθεί, σαν να είναι το πατίνι ενός παιδιού (του Κούλη, φυσικά, επί της περιπτώσεως).

Αυτό που ξέρω είναι ότι το μόνο σωστό που ακούγεται τις τελευταίες ημέρες από τους σοβαροφανείς κλόουν της τηλεόρασης είναι ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο.

Όντως διεξάγεται, για δεκαετίες, ένας ψυχολογικός πόλεμος από τα πάσης φύσεως κουλοειδή όντα εναντίον μας, στον οποίο υποχωρούμε διαρκώς και ατάκτως. 

Και το μεγάλο τους όπλο στον πόλεμο αυτό είναι ένα και μόνο: Μας στρέφουν εναντίον του ίδιου μας του εαυτού, ατομικού και κοινωνικού, παρουσιάζοντας πάντοτε έναν ανύπαρκτο κίνδυνο που αν μας βλάψει θα φταίμε μόνο εμείς. 

Μας υποβάλλουν διαρκώς ότι φταίμε για την κατάντια που οι ίδιοι μας έχουν φέρει. Ότι για την γελοία κατάσταση που ζούμε είμαστε εμείς, ένας ολόκληρος λαός, οι φταίχτες. 

Ότι είμαστε για όλα τα δεινά μας ένας λαός υπεύθυνος.  

         

Συμπλήρωση ερωτηματολογίου για τους νεκρούς του Κορωνοϊού

Ως πολίτης, που για να κυκλοφορήσω πρέπει πλέον να συμπληρώσω δήλωση ΕΝΦΙΑ, δήλωση Κτηματολογίου, δήλωση Μετανοίας, δήλωση φόρου εισοδήματος και τέσσερα δελτία ΠροΠο (2 απλά και 2 σύστημα), θα ήθελα να υποβάλω κι εγώ με την σειρά μου ένα ερωτηματολόγιο προς συμπλήρωση.

Το ερωτηματολόγιο αυτό αφορά τους νεκρούς του Κορωνοϊού,  και ελπίδα μου, στα όρια της φαντασίωσης, είναι να απαντηθεί από κάποιον πλήρως αρμόδιο, χωρίς την σκηνοθετική παρέμβαση των δημοσιογράφων και με αποδεικτικά στοιχεία.

Αποτελείται από μερικές απλούστατες ερωτήσεις:

1) Υπάρχουν νεκροί στην Ελλάδα από τον Κορωνοϊό, που δεν έπασχαν από κάποιο υποκείμενο νόσημα;

2) Αν υπάρχουν πόσοι είναι και ποιος ο κύκλος των συναναστροφών και των δραστηριοτήτων τους;

3) Πόσων από τους νεκρούς του Κορωνοϊού με υποκείμενο νόσημα ο θάνατος οφείλεται όντως στον Κορωνοϊό ή έστω επιταχύνθηκε από αυτόν;

4) Πόσοι από τους επιβεβαιωμένα νοσήσαντες έχουν ιαθεί και σε ποιες "ομάδες" ανήκουν;

5) Σε ποια ηλικία πέρασε μαγουλάδες ο Κούλης;

6) Θα τον φάμε (τον Κούλη) πολλές φορές στην μάπα, σε αυτά τα κωμικοτραγικά διαγγέλματα;

7) Αληθεύει ότι ο Τσιόδρας έχει πνευματικό τον Παπαθεμελή;

Απλές ερωτήσεις, που αν είχαν απαντηθεί έστω και οι μισές (οι τεσσερισήμισι δηλαδή), ο δύσμοιρος ο Έλλην θα ήξερε ο ίδιος αν και πόσο πρέπει να προφυλαχθεί και δεν θα περίμενε από τα διαγγέλματα του νέου μας Πρωθυπουργού κ. Τσιόδρα, ούτε από τα Stand-up comedy του Κούλη να (απο) ρυθμίσει την ίδια του την ζωή. 

ΕΖΗΣΑ 10 ΛΕΠΤΑ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΦΡΙΚΗΣ!!! (Προσοχή! Σκληρές περιγραφές & εικόνες)

Απέφευγα για πολλά χρόνια παρόμοιες καταστάσεις. Προχθές όμως, Τετάρτη 18/3/2020 -ημερομηνία που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην μνήμη μου- βρέθηκα σε χώρο και σε χρόνο που δεν μπόρεσα να αποφύγω το σοκαριστικό θέαμα. 

Ομολογώ, βέβαια, ότι ίσως θα μπορούσα να κάνω κάτι για να μη δω, να μην ακούσω, να μην συμμετέχω στην φρίκη.... Aλλά με νίκησε η αρχέγονη τάση των ανθρώπινων αισθήσεων να στρέφονται στο αποτρόπαιο.   

Τρεις άνθρωποι χωρίς τίποτα ανθρώπινο. Τρεις μορφές σαν αποκυήματα της πιο νοσηρής φαντασίας, σαν βγαλμένες από ταινία τρόμου, σαν μορφές ανθρώπων - τεράτων κάποιου παλιού τσίρκου, σαν τρελοί σε άσυλο αιώνων περασμένων, σαν φανατικοί, θρησκόληπτοι, μεσαιωνικοί ιεροκήρυκες. 

 Με τα μάτια πεταγμένα έξω από τις κόγχες από έναν ψεύτικο τρόμο, με τα πρόσωπα κτηνωδώς παραμορφωμένα από μια πλαστή ένταση, με φωνές τσιριχτές και κινήσεις σπασμωδικές, με λέξεις ασύνδετες σε προτάσεις ακατάληπτες ξέρναγαν πανικό σε εμένα και τους γύρω μου, που αποσβολωμένοι τους παρακολουθούσαμε... 

Τους παρακολουθούσαμε τα πρώτα 2-3 λεπτά, γνωρίζοντας, βαθιά μέσα μας, ότι βλέπαμε μια κακοσκηνοθετημένη παράσταση.

 Μετά όμως άρχισε να μας καταλαμβάνει όλους ο πανικός, καθώς οι τρεις απεχθείς μορφές τσίριζαν κάθε τόσο: "Κορωνοϊός! Κορωνοϊός! Κορωνοϊός!". 

Φόβος και τρόμος μας κατέκλυσε, γιατί πλέον καταλάβαμε, βαθιά μέσα μας, ότι οι τρεις τερατόμορφοι δεν μιλούσαν απλώς για την αρρώστια, μα αυτοί οι ίδιοι ήταν η αρρώστια και μας την έφτυναν κατάμουτρα σε κάθε τους λέξη, σε κάθε τους κίνηση. 

Προχθές, Τετάρτη 18/3/2020, ήλθα πρόσωπο με πρόσωπο με τον κορωνοϊό, την λέπρα και την πανούκλα. Κυρίως βρέθηκα αντιμέτωπος με την "ψυχοπάθεια της γραβάτας" ασθένεια μεταδιδόμενη ηλεκτρονικώς και ήδη από δεκαετίες παγκόσμια  πανδημία.

Αυτιάς, Καμπουράκης και εις άλλος κύριος αγνώστων εις εμέ στοιχείων, έκαναν πάνω μας, διά της οθόνης πάντοτε, τον γεμάτο ένταση και πανικό εμετό τους. 

Καμπουράκης, Αυτιάς και ένας άλλος, έβγαζαν το καλοπληρωμένο μεροκάματό τους. Μεροκάματο του Τρόμου. Του Τρόμου των άλλων. Του τρόμου των υπνωτισμένων τηλεθεατών τους.

Αυτιάς, Καμπουράκης και ένας άλλος, γαντοφορεμένοι, τσίριζαν για την αρρώστια,  μετέδιδαν την αρρώστια, ήταν η ίδια η αρρώστια.

ΚΛΕΙΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ!       

ΔΩΣΤΕ ΜΕΤΡΑ ΣΤΟΝ ΛΑΟ

Μέτρα! Θέλουμε μέτρα! Μην μετριάζετε τα μέτρα! Δώστε μας μέτρα, αντίμετρα, παράμετρα, επίμετρα! 

Ως Λαός είμεθα κάτω του μετρίου, γι αυτό χρειζόμαστε μέτρα. Με μέτρα κάναμε τους Ολυμπιακούς, με μέτρα μπήκαμε στο ευρώ, με μέτρα παραμείναμε στο ευρώ και το μετρό με μέτρα το κάναμε.

Δώστε μας μέτρα αμέτρητα λοιπόν.

Ως λαός δίνουμε χειραψίες. Δέστε μας τα χέρια!

Ως λαός ξυνόμαστε. Κόψτε μας τη μαλάμω!

Ως λαός θέλουμε να τα ξέρουμε όλα. Κλείστε μας τα σχολεία!

Ως λαός κυκλοφορούμε πολύ. Κλείστε μας στα σπίτια μας και πετάξτε το κλειδί! Εμείς θα βγαίνουμε στα μπαλκόνια σαν καναρινάκια και θα σας τραγουδάμε -μπορεί να μην είμαστε καλλίφωνοι όπως οι Ιταλοί, αλλά κάνουμε καλά τον σαλτιμπάγκο. Αρκεί να μας φέρνετε που και που λίγο καναβούρι και μία κάμερα να μας τραβάει.... Ας μην έχει και καναβούρι, αρκεί η κάμερα.

Ως λαός -κυρίως οι απαίσιοι Ελληναράδες- θρησκευόμαστε που και που. Κλείστε μας τις Εκκλησίες και καταργείστε το ανοιξιάτικο Πάσχα μας! Έτσι κι αλλιώς, όπως διαβεβαίωσε η Ιερά Σύνοδος των Ελλήνων Χριστιανών Καθολικώς Ανορθοδόξως Μαντρομένων 15 λεπτά ομαδικής προσευχής μέσα από τα κλουβιά μας είναι αρκετά για την σωτηρία της ψυχούλας ενός εκάστου εξ ημών. Μόνο να γίνεται μεταξύ 10:00 και 10:15 μ.μ., την ώρα που ο Ύψιστος έχει τελειώσει την παρακολούθηση του δελτίου των 8:30 και είναι ενήμερος για τα προβλήματά μας.

Ως λαός είμαστε πολυφάγοι. Διατάξατε λοιπόν δύο υποκλυσμούς ημερησίως ανά κεφαλήν (για να μην γράψω άλλη μεριά). Ευπρόσδεκτοι θα είναι!

Και όταν αποφασίσετε ότι ο κορωνοϊός, πάει, πέρασε και χαχαχά και χουχουχού και τίποτα δεν ήτανε, μην, παρακαλώ σας, μη μας λησμονήσετε και μας αφήσετε χωρίς μέτρα. 

Χωρίς μέτρα φοβόμαστε. 

Για την ακρίβεια φοβόμαστε τα πάντα εκτός από τα μέτρα.

Μετά τον κορωνοϊό πάρτε, πλιζ, και μέτρα για να εξαλειφθούν  οι συνέπειες από τα προηγούμενα μέτρα:

Λειτουργείστε τα σχολεία και τον Αύγουστο, βγάλτε μας έξω από τα σπίτια μας και βάλτε μας να δουλεύουμε νυχθημερόν- κάντε μας από καναρίνια μουλάρια, αντέχουμε- υπογράψτε και κανά δύο μνημόνια για να πάρουμε τα πάνω μας οικονομικώς. Τις Εκκλησίες μόνο και το Πάσχα μην τα επαναφέρετε γιατί θα σηκώσουν επανάσταση οι προοδευτικοί μας.

Δώστε μέτρα στον λαό, βάλτε μέτρα στον λαό, ρίξτε μέτρα στον λαό, τα τραβάει ο οργανσμός μας. 

Ίσως γιατί από τα μέτρα περιμένουμε στα σίγουρα αυτό που κατά φαντασίαν ελπίζουμε από τον κορωνοϊό: Να εξουδετερώσουν την μίζερη ζωούλα που εσείς μας έχετε επιβάλλει.

Συγνώμη αν υπήρξα αμετροεπής,

Ιωσήφ Λουκέρης του Βασιλείου

   

Τι κρύβεται πίσω από τον πανικό του κορωνοϊού;

Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να γνωρίζω τι ακριβώς είναι αυτό που επιδιώκουν οι "γνωστοί άγνωστοι" εξουσιαστές μας με την διασπορά πανικού για τον κορωνοϊό διαολεμπαμέσατου.

Το μόνο που καταλαβαίνω, με το φτωχό μου το μυαλό, είναι ότι η εξάρτησή μας από τα κανάλια, τον Κούλη, την Ε.Ε. α.ε., το όλον σύστημα που πριν λίγο καιρό δήθεν απεχθανόμασταν, έφτασε στο έσχατο και αίσχιστο σημείο.

Φοβικοί μενουμεσπίτιδες, χαύνοι, αδηφάγοι καταναλωτές μιας τάχα πληροφόρησης, δεχόμαστε ακρίτως και ευγνωμόνως όποιο μέτρο επιβληθεί στα δύσμοιρα και πλέον κούφια κεφάλια μας, με μία και μόνη αντίδραση: Να ζητάμε κι άλλα μέτρα, κι άλλους περιορισμούς, κι άλλες προσβολές της αξιοπρέπειάς μας ως πολιτών, περαιτέρω νέκρωση της κοινωνικής ζωής. 

 Σοκ και δέος! Πρωτόγονος, παραλυτικός πανικός, διεσπαρμένος άνετα και θρασύτατα!

Πίσω από αυτήν την πιο ισχυρή από ποτέ άλλοτε, πάνδημη υποβολή, δεν μπορεί παρά να κρύβεται κάτι  οριστικά συνθλιπτικό, κάτι που θέλουν να μας σερβίρουν, χωρίς κανένα κόστος για τους εξουσιαστές μας και χωρίς καμία αντίδραση από εμάς. 

Υποθετικά μιλώντας, γιατί, όπως είπαμε, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω - και γιατί η επικόλληση της ετικέτας του συνωμοσιολόγου καραδοκεί, διατυπώνω την σκέψη μου:

Είναι εύκολα αντιληπτό, για όποιον έχει ανοιχτά τα μάτια του, ότι μια νέα μεγάλη οικονομική κρίση, ένα νέο "κραχ", τεχνητό ή μη έρχεται. 

Τα φούμαρα με τα οποία παραμυθιάζονται οι λαοί των "PIGS" - των κρατών που πάνω τους κατηύθηναν την "προηγούμενη" κρίση- περί σωτηρίου εξόδου στις αγορές, περί ανάκαμψης επειδή υπάκουσαν με την νοοτροπία του "κάτσε - κάτσε κοτούλα μου" στα μνημόνια και άλλα φαιδρά, δεν επαρκούν για να δικαιολογήσουν τα μέτρα που θα επιπέσουν και θα είναι τόσο σκληρά που τα μνημόνια θα φαντάζουν φιλολαϊκά μπροστά τους

Η ακραία φτωχοποίηση, η τέλεια διάλυση του Δημοσίου τομέα και η ιδιωτικοποίηση των πάντων, η πλήρης κατάργηση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος με την εξαφάνιση των εκλογών και τυπικά, η "προσφυγοποίηση" ολόκληρων λαών μέσα στην ίδια τους την χώρα, είναι πολύ κοντά μας και πρέπει να τα καταπιούμε αμάσητα.

 Ένας μεταμοντέρνος "στρατιωτικός νόμος", λοιπόν, είναι ότι τους χρειάζεται  για να προχωρήσουν στην  τελική λύση, για τους άτυχους λαούς των "γερμανικών κρατιδίων του νότου".

Η απαγόρευση λειτουργίας των καταστημάτων, των συναθροίσεων, της κυκλοφορίας, των συζητήσεων που εκφεύγουν από τα επιβαλόμενα και υποβαλόμενα, σίγουρα "κάτι θυμίζουν" στους παλιότερους. 

Τώρα θα επιβληθούν πιο αποτρόπαια. Τώρα θα επιβληθούν από τον ίδιο τον πολίτη στον εαυτό του, συνοδευόμενα από ένα αίσθημα ενοχής, επειδή τόλμησε να ζήσει σαν άνθρωπος. 

Ό,τι ζούμε σήμερα, τελικά είναι μια "πρόβα τζενεράλε"- μια γενική δοκιμή- για αυτό που επακολουθεί. Μια πρόβα που όλοι συμμετέχουμε σε αυτήν πρόθυμα, ανυποψίαστα, ντροπιαστικά.

Μόνο μια (μικρή;) πιθανότητα υπάρχει να ξεφύγουμε από αυτό το οργουελικό σενάριο: Να κλείσουμε τις τηλεοράσεις (άντε, ας βλέπουμε το  "όταν 'ήλθαν οι μέλισσες", όχι όμως το "όταν ήλθε η Έλλη Στάη να μας σώσει") και να ανοίξουμε το μυαλό μας.

Μια απλή και σκληρή, για τους περισσότερους, ερώτηση είναι αρκετή για να βάλει το νου μας σε κίνηση: "Ποιος είναι χειρότερος; Αυτός που δεν φοβάται να κοινωνήσει επειδή πιστεύει στον Θεό; Ή αυτός που φοβάται να κυκλοφορήσει επειδή πιστεύει στην Σία Κοσιώνη;"

Ας κάνουμε επειτέλους την δική μας επανάσταση, την επανάσταση του νου και της καρδιάς, ας αγαπήσουμε τον τόπο μας και την κοινωνία που ζούμε, ας δεχτούμε την πραγματικότητα εν τέλει και ας πάψουμε να είμαστε κατά φαντασίαν επαναστάτες, κατά φαντασίαν πολίτες, κατά φαντασίαν ασθενείς.

"Για το καλό μου, για το καλλλλλό μου, ως που δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου" τραγουδούσε κάποτε ο Μιλιώκας. Ας μην τον κάνουμε (και αυτόν) προφήτη.

Εύχομαι -είμαι σχεδόν βέβαιος- να επαληθευτώ στην άποψή μου ότι ο κορωνοϊός είναι μια μπούρδα και μισή.

Σε όλα τα άλλα εύχομαι και ελπίζω να διαψευσθώ.    

Μετά από 40 χρόνια θα κοινωνήσω

Έχω να κοινωνήσω από 10 - 11 χρονών. 

 Εφέτος όμως - και μιλάω σοβαρά- θα κοινωνήσω.

Όχι για να δείξω ότι η "πανδημία" του Κορωνοϊού είναι μια μπούρδα και μισή. Γνωρίζω καλά πως, ό,τι και αν κάνει οποιοσδήποτε στην κατεύθυνση της λογικής, αναιρείται από μισή κουβέντα του Χατζηνικολάου ή ένα πετάρισμα των (ψεύτικων) βλεφάρων της Σίας Κοσιώνη.

Ούτε από θέμα "πίστης". Δεν είμαι προτεστάντης για να βασίζομαι στην "πίστη που κινεί βουνά" για να σώσω το τομάρι μου και να επικρατήσω των άλλων.

Ούτε επειδή πιστεύω σε θαύματα. Δεν είμαι καθολικός για να κυνηγάω σταυροφορικά τον μύθο του Γκράαλ.

Εφέτος θα πάω στην ενορία μου, τον ξακουστό ανά την υφήλιο "Αρκάγγελο" του Δίμπουκου, και θα κοινωνήσω σαν Ελληνορθόδοξος Ληξουριώτης, για να νοιώσω ξανά εκείνη την γλυκιά ζεστασιά του νάματος των παιδικών μου χρόνων, κόντρα στην ψυχρή, τεχνοκρατική εποχή μας.

Εφέτος θα μεταλάβω από την λαβίδα του φίλου μου του παπά Θανάση, γιατί θεωρώ ότι η άσκηση της Ορθόδοξης Λατρείας, ειδικά όπως τελείται στα Επτάνησα, πρέπει να συνεχιστεί σαν μια, μικρή ή μεγάλη, Επανάσταση εναντίον του σύγχρονου δεξιού και αριστερού υλισμού, ατομισμού, παραλογισμού.

Τότε, την ώρα της Θείας Μετάληψης, ακούγοντας την ομόφωνη βυζαντινή ψαλτική μας από τον Αποστόλη τον Φλέρη, θα "αναμετρηθώ" κι εγώ, όσο μπορώ, με τους παντοδύναμους πανηλίθιους που θέλουν μέ την απαγόρευση της Θείας Κοινωνίας να διαλύσουν κάθε μορφή κοινωνίας και να μας σπρώξουν στην ζούγκλα της επικράτησης του ισχυρότερου.

Εφέτος θα κοινωνήσω, τέλος, από πείσμα. Γιατί βαρέθηκα να ακούω επαναστάτες και "επαναστάτες" να στρέφονται κατά της Εκκλησίας, σαν να είναι καμιά μεγάλη εξουσία και να αφήνουν τις άλλες, τις πραγματικές και αβάστακτες εξουσίες (Τηλεόραση, δημοσιοκάφροι, Ευρωπαϊκή Ένωση Α.Ε., Κατερίνα Καινούργιου κλπ) να αλωνίζουν ασύδοτες.

Υ.Γ.: Ευτυχώς που τα κανάλια δεν αποφάσισαν να πουν ότι ο κωρονοϊός κολλάει και με την ερωτική πράξη, γιατί τότε θα έπρεπε και να γράψω πόσους αιώνες έχω να συνουσιαστώ και να κάνω δημόσια έκκληση: "όσες πιστές προσέλθετε".... 

ΟΛΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΧΟΡΟ ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗΣ ΜΑΣ

ΟΛΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΥ ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΥ, ΣΤΟΝ ΧΟΡΟ ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗΣ ΜΑΣ.

Το γράφω έτσι, "επαναστατικά", γιατί δεν πρόκειται πλέον για μια απλή κοινωνική εκδήλωση. 
Ο φετινός χορός είναι μια ακόμα ευκαρία που δίνει η Φιλαρμονική στο Ληξούρι να αποδείξει ότι είναι ακόμα ζωντανό. 
Ότι είναι μια κοινωνία που δεν επηρεάζεται από τις υπερβολές και την κινδυνολογία όλων αυτών που θέλουν τον Έλληνα φοβισμένο και υποταγμένο στα κελεύσματα των ΜΜΕ και των κάθε λογής εξουσιαστών που μας έχουν καθίσει στο σβέρκο. 
Ότι, όταν λέμε πως το Ληξουριώτικο Καρναβάλι  δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε από τον αυθορμητισμό, την καλαισθησία, το σατιρικό και οξυμένο πνεύμα του Ληξουριώτη, το εννοούμε και δεν είναι μια διαφημιστική μπαρούφα. 
Ότι τελικά το Ληξούρι είναι μια κοινωνία που πρέπει και της αξίζει να ξεφύγει από αυτήν την τρομολαγνική μιζέρια που σέρνεται σε όλη την χώρα.

ΟΛΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΧΟΡΟ ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗΣ ΜΑΣ

Καλή διασκέδαση, καλή Σαρακοστή, ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Ιωσήφ Λουκέρης του Βασιλείου